Column Maria

Afbeelding
live blog coronavirus

Deel 41 - vrijdag 8 mei


De vrijdag breekt aan en jaha, het is blote benen en blote armen weer! Dat is nogal een dingetje in ons huishouden, vooral voor de middelste die zo goed als elke dag alleen maar zomerkleren uit de kast trekt. We hebben onlangs van mijn beste vriendin wat gedragen kleren van haar dochter opgestuurd gekregen waar mijn dochters heel blij mee zijn. Ze staan te popelen om deze zomerkleren aan te trekken, dus dat gaan we vandaag eerst maar eens doen.


De sfeer is de hele week al heerlijk ontspannen. Terugkijkend op de periode die achter ons ligt, merk ik dat ik er toch een wijze les uit kan trekken. Mijn kinderen en ik doen het blijkbaar slecht op dwang en druk. Ik meende een goede tactiek te hebben voor de weken van isolement en thuisonderwijs in de vorm van een vast ritme en het ook ‘moeten’. Het leek me geen wijs idee de kinderen de hele dag aan hun lot over te laten, want dat is leuk voor ze, maar niet voor acht weken. Achteraf blijkt toch dat ik er enigszins naast zit. Juist deze laatste weken dat ze ‘vakantie’ hebben, zijn ze ontspannen en gelukkig en komen ze opeens zelf met de leukste ideeën. Moeten is niet per se verkeerd, maar ze in een keurslijf persen wat niet past, is geen goed plan. Juist nu er geen druk op schoolwerk zit, vraagt oudste dochterlief zelf om wat te doen en pakt ze met plezier wat karweitjes op. Maar de rust en het gemis van druk geven vooral ook heel veel ruimte. Ruimte om te ontspannen, om creatief te zijn en heerlijk te spelen met elkaar. Uiteindelijk moet ik zelf ook zeggen dat als ik moet aangeven wat ik het allerbelangrijkste vind in de opvoeding, dat toch ruimte is. Ruimte om te zijn zoals je bent, om te doen wat je leuk vindt, om te ontdekken waar je goed in bent. Ruimte is nodig om opgedane kennis te laten beklijven, om te ontspannen en je fantasie te stimuleren. Je wordt er zelfstandig van, vindingrijk en vooral jezelf.


Ik ben benieuwd hoe het de komende weken zal gaan, als de kinderen om de dag naar school gaan en het de bedoeling is dat we de andere dag thuis wel weer met schoolwerk aan de slag gaan. Ik heb me voorgenomen dit keer geen plan te ontvouwen of ritmes op te dringen; we zien wel even hoe het gaat. Ik zie nu weer drie blije meisjes door het huis dartelen vol plannen en creativiteit en daar word ik blij van.


Deze ochtend bekijken we een aantal filmpjes van Jill. Voor wie Jill niet kent; het is een soort knutselwonder met als motto ‘in jouw wereld kan alles’. Nou, in die van haar wel, want daar zijn de knutselspullen immer voorhanden van eetbare glitter tot aan huidlijm. Ze maakt de leukste dingen van opgepimpte drinkbekers tot aan glitterende sieraden en ze bakt ook nog eens met heel veel kleur en opsmuk. Mijn kinderen zijn fan en als het enigszins haalbaar is, proberen we de knutsels van Jill wat na te maken. Ik heb deze ochtend filmpjes opgesnord van Jill die lipgloss maakt, die kralen maakt van papier en een placemat met eigen foto’s en dat laatste is waar wij ons op gaan storten. Net als deze dame op tv moet dit gepaard gaan met veel lijm, bling en glitter, dus ik laat arme oma wel weer achter in een hoop geweld als ik eind van de ochtend naar kantoor vertrek.


Eenmaal daar is het wel weer even omschakelen. De ochtend was zo lekker ontspannen dat ik moeite heb om op te starten met mijn klusjes. Uiteindelijk moet ik er daarom weer aan trekken om alles er toch weer door te krijgen voor ik naar huis terug moet, en hoe verder de tijd vordert, hoe harder ik begin te lopen. Manlief ziet met verbazing hoe ik eerst in halve ‘peace-modus’ binnen ben gekomen en uiteindelijk verhit de computer afsluit. Ik werk me als een malle door de boekhouding, heb de mailboxen weer bij, heb me in de nieuwste corona-steunmaatregelen verdiept en zelfs een column weggewerkt. Thuis kan ik verdiend even achterover leunen.


En dat is geen straf. Het weer is heerlijk en wat is het fijn om deze rare periode zo in het zonnetje af te sluiten. De kinderen spelen watergevechten en rennen door de sproeier en ik geniet gewoon van het schouwspel voor mijn ogen. Nog één lekker weekendje met elkaar en dan gaan ze langzaam weer de ‘boze’ wereld in.

UIT DE KRANT

Lees ook