Column Maria
Deel 45 - dinsdag 12 mei
Na de intense dag van gister hadden wij wel verwacht – als in: hadden wij stiekem gehoopt – dat ons huishouden even wat langer zou slapen. Niks blijkt minder waar als nummer 1 en nummer 2 zich nog voor de klok van zeven uur melden. Blijkbaar moet deze dag thuis weer volop benut worden. Ik negeer de roep om de tv en sla eerst maar eens aan het ontbijten met mijn vriendinnetjes. De dag van gister is na een nachtje slapen een stuk minder beladen. ‘Ja’, zo vertelt mijn jongste meisje nu achter haar broodje, ‘bij de juf van Olivia ben ik maar gestopt met huilen.’ Dat ze er anderhalf uur en de interventie van drie juffen en haar grote zus voor nodig had om tot dit besluit te komen, ontgaat haar verder volledig. We zijn het deze ochtend wel allemaal met elkaar eens dat het niet nuttig is om nog een keertje zo hard te huilen. Dat ze het eng vinden prima, maar het is wellicht handiger om dit gewoon te vertellen.
Morgen weer dus, want deze dag zijn mijn dames alweer alle drie bij huis. Voorlopig is het nog niet dik bezaaid met de schooldagen en is deze week met maandag-woensdag-vrijdag school direct de drukste van de drie weken die nu aangebroken zijn. Volgende week zijn ze alleen op dinsdag onder de pannen, de week erna alleen op dinsdag en donderdag. Het is in elk geval direct weer een stuk lekkerder om thuis te zijn na zo’n dagje op school. De kleine dames dobberen eerst weer lekker in een bad vol schuim en oudste dochterlief loopt de helft van de dag in haar pyjama. Ze heeft zin om met Engels aan de slag te gaan en rond achtereenvolgens de woordjes van het menselijk lichaam, fruit en Kerstmis af – waarbij Santa Claus haar volle aandacht heeft en ik me in heel wat bochten moet wringen om ons Sinterklaasverhaal niet onderuit te halen -. Ook stort ze zich nog op korte zinnetjes en hoor ik naast me ‘sleep well’ en ‘with pleasure’. Ze is gemotiveerd en leergierig vandaag en stort zich ook nog eens op schoolwerk. Nou is dat niet overdadig deze dag – of ik begrijp het schema van juf weer eens niet helemaal – dus na het ene werkblad wat volgens mij op de planning stond, voegen we zelf nog een woordjesspel op de computer toe. Ook de kleintjes kunnen nu ze vier zijn eindelijk meedoen aan het Kleuterplein op de computer. Deze week staat er op hun planning ‘wegen en meten’ en we moeten inschatten wat langer of korter duurt van verschillende handelingen zoals tanden poetsen en slapen. Ook moeten ze het juiste geldstuk aanwijzen om mee te betalen en verbazen ze mij door feilloos te weten wat een één of twee euro munt is. Verstand van financiële middelen lijkt me nooit verkeerd, dus als de eerste na dit alles alweer afhaakt, heb ik daar wel vrede mee. Met de ander zet ik nog dierenplaatjes op volgorde van groot naar klein en krijg weer een fantastisch inkijkje in het kleuterbrein. ‘Ah, een baby-slang’ zegt ze en die wordt resoluut tot het allerkleinste gebombardeerd. ‘Weet je wel zeker dat dat een baby is’, probeer ik nog, maar mevrouw is onverbiddelijk. ‘Kijk eens hoe schattig.’
Als de dames even uitpuffen voor de tv zie ik opeens iets vreemd gebeuren op het speelveld. Ik meen te zien dat er een jong uit het ooievaarsnest dondert. Natuurliefhebber oudste dochterlief trekt jas en laarzen aan, sommeert haar zusjes hetzelfde te doen en we trekken erop uit. Inderdaad, onder het nest ligt een jong; niet meer te redden. Aan de andere kant van het nest blijkt al eerder een ander jong eruit gegooid te zijn. Gelukkig zit er nog eentje wel bovenop en dus die bewonderen we maar van een afstandje.
’s Avonds bij het eten wordt dit hele relaas in geuren en kleuren aan hun vader vertelt. Als we op de eieren komen, ontstaat er opeens een geniaal en totaal onverantwoord idee in mijn hoofd. Een surprise-ei; dáár doen mijn kinderen veel voor. Voorzichtig breng ik de schooldag van morgen onder de aandacht en stippen we het langdurig huilen van de dag ervoor nog even aan. Ik beloof mijn dames dat als ze het de tweede keer anders doen, iedereen een surprise-ei krijgt. De oogjes twinkelen, de tong gaat nog net niet om de lippen. Dit zou maar zo eens kunnen werken.
