Column Maria
Blog 49 zaterdag 16 mei en zondag 17 mei
Geen zaterdag-bakdag deze week! De lijn heeft ietwat te lijden onder ons corona-isolement maar nu de scholen weer begonnen zijn en ik meer onder de mensen kom, heb ik toch de motivatie kunnen vinden om weer ietwat strakker te worden. Doordeweeks werk ik me momenteel niet alleen in het zweet op de door mij zo gehate hometrainer, maar leef ik me ook nog eens uit op allerlei oefeningen die ik via een app krijg voorgeschoteld. Ik heb geconstateerd dat dit niet alleen voor mijn fysiek welbevinden nuttig is, want ook mijn brein blijkt steeds moeite te hebben met het combineren van arm- en beenbewegingen. Als dementie later aan me voorbij gaat, dan heb ik de basis nu al gelegd, opper ik al een week tevreden tegen manlief. Maar goed, allerlei zoetigheden bakken lijkt me even geen wijsheid, want dan doe ik in één weekend continu mijn avondjes zwoegen weer teniet. We hebben gelukkig wel wat anders te doen, want oma is bijna jarig. Ik trek de dames een stel oude overhemden van manlief aan, zet ze achter een lading verfpotten en ze leven zich lekker uit op een mooi kunstwerk voor hun oma.
Ik heb gemerkt dat oudste dochterlief een handenwas-fetisj heeft ontwikkelt op school. Ze wast zich een ongeluk, ook thuis en weigert zelfs zomaar op onze wc-brillen plaats te nemen. Ook die moeten eerst afgenomen worden met een doekje. Ik zie het geheel met verbazing aan. Ook haar zusjes worden regelmatig gesommeerd om met hun handen naar de kraan te vertrekken. Die dat dan ook zonder morren doen, dat is het meest komische.
De middag spenderen we lekker buiten. Manlief heeft ’s ochtends direct het konijnparadijs afgerond, dus op naar het volgende karweitje. Hoog op ons ‘verlanglijstje’ staan nog een paar eendjes, maar onze puppy komt ook al bijna, dus eerst moet de tuin maar ‘puppy-proof’ gemaakt worden. We jagen buurman Jan nog even schrik aan met onze plannen als we terloops laten vallen dat we wel een struisvogel in de tuin willen. Manlief heeft op YouTube een Amerikaanse familie gevonden die van alles zelf uitbroedt in hun broedmachine en inmiddels een stelletje Emoes heeft opgekweekt. De buurman is niet zo snel verhit, maar oppert toch nog even dat dit niet echt een goed plan is. Zover waren wij ook wel; eerst maar eens de puppy en dan hopelijk nog een stel eendjes en dan is onze dierentuin wel compleet.
De dames willen ’s avonds bij elkaar logeren en ach, waarom ook niet. Manlief twijfelt met de laatste poging nog in zijn hoofd. In de Kerstvakantie wilden de dames ook samen op één kamer slapen, maar hielden nooit op met keten. Na een aantal waarschuwingen hebben wij de kleintjes om half tien zonder pardon weer naar hun eigen kamer verhuisd. Dit keer gaat het allemaal prima. Ze slapen wel wat later dan normaal, maar nadat oudste dochterlief haar zusjes heeft voorgelezen, kruipen ze wel lief alleen in hun eigen bedje en kletsen ze nog tot iedereen echt slaapt. Als ik de volgende ochtend wakker wordt, is dat eens niet van kleine meisjes die bij me in bed kruipen. Het is kwart voor acht en ik besluit een blik te werpen bij mijn drietal. Ze zitten samen op het bed oudste dochterlief die alweer aan het voorlezen is. Heerlijk voor hun en heerlijk voor ons.
Ik zie dit weekend hoe fijn de kinderen het ook weer vinden om lekker thuis te zijn. Ze lopen wat langer in de pyjama’s, spelen in alle rust met barbies of poppen en zijn uren ontspannen buiten. Ik vond en vind ook nu dat vijf dagen school wel veel is voor jonge kinderen. Zelf vind ik twee dagen weekend soms al te kort; voor hun is dat zeker niet anders. Ik heb een geniaal plan: schaf de margedagen af, zet de ‘vrij spelen-middagen’ aan de kant en zou er dan niet genoeg tijd zijn om elke woensdag vrij te geven? Ik vrees van niet. We starten mooi rustig op deze eerste drie weken met zo weinig schooldagen, maar het lijkt erop dat ze er daarna toch echt aan moeten geloven. Ik ben benieuwd hoe ze dat gaan vinden, om weer vijf dagen naar school te gaan.