Conflict Sven van der Woude en UWV eindigt voor de rechter
OPENDE – Niets lukte in het leven van Sven van der Woude uit Opende. Hij moddert al sinds hij een klein kind was, zegt hij zelf. Van der Woude heeft een chronische oorontsteking en kampt met heftige oorsuizen. In de ogen van zijn ouders was hij ‘een lastig kind’. Op latere leeftijd is autisme (ASS) vastgesteld. Van der Woude heeft geen school afgemaakt, een betaalde baan lukte ook niet. Al vijfentwintig jaar strijdt hij voor een arbeidsongeschiktheidsuitkering. Dat ging zover, dat hij dat via de UWV-directeur Tof Thissen UWV dat alsnog probeerde te bewerkstelligen. Hij toog met een cameraploeg van PowNed naar het woonadres van Thissen om aandacht te vragen voor zijn situatie. Zijn verhaal over hoe hij naar eigen zeggen behandeld is door het UWV, schreef hij op in zijn laatste boek ‘Ik vutrek’. En dát ging een stap te ver voor het UWV die een kort geding aanspande tegen Van der Woude. De eis is dat het boek uit de handel gehaald wordt. De uitspraak is komende vrijdag.
‘Ik wil laten zien dat er bestuurlijk dingen fout gaan, kennelijk mag je onrecht niet aankaarten’
Sven van der Woude (46) voelt zich niet serieus genomen door het UWV. Meer dan zijn halve leven zit hij in de bijstand. Een onwenselijke situatie, want hij wil wel werken, maar hij kan niet, vertelt de Opendenaar aan de Streekkrant. ‘Ik vind geen aansluiting met mensen. Dat is altijd zo geweest. Mijn vrienden warende geiten en de teddyberen. Ik voelde me vaak onbegrepen. Bij de bijstand zeiden ze: als je niet wilt werken, dan laat je maar behandelen. Ik kreeg dwangzorg via het OGGZ. Dat was gek. Ik voelde me vertrouwd zoals ik zelf was. Ik weet dat ik anders ben dan de meeste mensen, maar dat had ik geaccepteerd. Je wordt pas verdrietig als je geconfronteerd wordt met dat het leven anders hoort te zijn. In het Autisme Kenniscentrum in Utrecht is op latere leeftijd autisme vastgesteld. Ook de chronische oorontsteking heeft een grote invloed op mijn leven. Zeventien keer ben ik geopereerd. De oorsuizen gaan nooit meer weg. Het is een opstapeling van actoren. Het leven is soms niet meer te doen’, zegt Sven die een euthanasieverklaring heeft aangevraagd en kreeg toegewezen. ‘Wat dat betreft is ziek zijn topsport.’
Van der Woude meent recht te hebben op een uitkering maar is in verschillende juridische procedures in het ongelijk gesteld. ‘Ik heb de bijstand achter me aan, de GGZ kan niks met me. Ik heb de ene rechtszaak na de andere. De participatiewet is gericht op deelname, maar er zijn ook mensen bij wie dat niet lukt. Een jaar of tien geleden ben ik gaan schrijven. Een autobiografische boekenreeks van inmiddels vijf boeken over mijn levensloop. Nummer vijf is de laatste. Dat gaat over hoe ik door het UWV behandeld ben. Meerdere malen heeft UWV-directeur Tof Thissen beloofd eens een kop thee met me te drinken en zich over mijn zaak te buigen. Keer op keer werd dat uitgesteld.’ Van der Woude zocht hem in december van vorig jaar op in Amsterdam, bij het hoofdkantoor. Hij kwam niet verder dan de lobby. ‘Er zou er een woordvoerder komen om mij ter woord te staan. Dat gebeurde niet. In plaats daarvan kwamen er drie beveiligers die mij en de cameraploeg van PowNed de deur uit bonjourden. Daarom zijn we naar zijn woonadres gegaan. De journalisten van PowNed hadden handboeien geregeld om mij vast te ketenen aan het hek voor zijn huis. Ik wilde aandacht voor mijn situatie.’ De politie maakte een einde aan de actie van Van der Woude. Er was een conflictsituatie ontstaan en hem werd verboden nog contact te zoeken met het UWV.
Voor Van der Woude reden voor een afsluiter: het boek. Opdat zijn verhaal niet de stilte ingaat, zegt hij zelf. ‘Ik wil laten zien dat er bestuurlijk dingen fout gaan. Kennelijk mag je onrecht niet aankaarten. Het UWV eist dat mijn boek uit de handel wordt gehaald. Mijn boek, ik heb er niet eens acht van verkocht. Ook zo wonderlijk: ik heb het boek opgestuurd naar de Officier van Justitie. Niemand heeft de moeite genomen om het boek te lezen. De OvJ niet, de rechter niet, de advocaten en de media niet. Hoe kun je dan een oordeel vormen?’
Wat meespeelde voor het kort geding, is dat Van der Woude de directeur ook privé op heeft gezocht. Dat heeft volgens zijn advocaat, ook door de media-aandacht, grote impact gehad op de directeur en zijn gezin. De advocaat vertelde de rechter dat het UWV begrip heeft voor de schrijnende situatie van Van der Woude, maar alleen binnen de kaders van de wet uitkeringen kan verstrekken. In dit geschil botsen twee grondrechten met elkaar, stelde de rechter: de vrijheid van meningsuiting en het recht op bescherming van de persoonlijke levenssfeer. Vrijdag is de dag des oordeels.