Cultuurcoach Elise van der Laan ziet Westerkwartier weer tot bloei komen

Afbeelding
voorpagina groningen

‘Dat is het mooie van kunst en cultuur; het bloed kruipt waar het niet gaan kan’


WESTERKWARTIER – Ze begon niet in de mooiste periode als het gaat om het culturele leven: cultuurcoach Elise van der Laan kreeg vrij vlot na haar aantreden vorig jaar direct een Corona-lockdown voor haar kiezen. Het Westerkwartier, rijk aan verenigingsleven, heeft gelukkig weinig schade opgelopen. De afgelopen jaren is er een stevige cultuurnota neergelegd die Van der Laan nu tot bloei ziet komen. Haar streven is kunst en cultuur een verbindende factor te laten zijn. Want de waarde hiervan is groot. ‘Toen we met Corona alleen maar in onze huisjes mochten zitten; daar werd niemand gelukkiger van. Je hoeft alleen maar te zien wat kunst en cultuur met mensen doen en dan kan je niet meer terug.’


De functie van cultuurcoach is haar op het lijf geschreven. ‘Ik vind het leuk om mensen te helpen met de dingen die ik weet. Ik sta graag tussen de mensen in en kijk waar ik iets kan betekenen.’ Ze is niet bepaald onbekend met het culturele leven. Zo runde ze ooit zelf een theaterbedrijf en schrijft en regisseert ze nog steeds stukken. Ook deed ze de Pabo en stond in de Coronaperiode noodgedwongen weer voor de klas. Nu mag ze zich spin in het web van het Westerkwartierse culturele leven noemen. Een gemeente die veel oog heeft voor kunst en cultuur. ‘Er is een mooie cultuurnota neergelegd die ik nu echt tot bloei zie komen. Het Westerkwartier heeft een ontzettend groot verenigingsleven. Het PLACK – Platform voor Kunst en Cultuur – heeft een mooie basis gelegd voor een cultuurvisie welke de gemeente heeft overgenomen. Zij waren het ook die zeiden: er is iemand nodig die hier structureel mee bezig gaat.’


Als cultuurcoach is Van der Laan een echte verbinder. Ze houdt zich bezig met het initiëren en bedenken van culturele activiteiten en ziet het liefst dat verenigingen, instanties of gewoon inwoners uiteindelijk dit zelf overpakken. Ze werkt op basis van een onderliggend plan met doelstellingen. ‘De gemeente heeft een opdracht verstrekt aan Sociaal Werk De Schans. Ik werk nauw samen met de beleidsmedewerkers cultuur.’ Haar geluk was dat zij een zeer bevlogen wethouder trof. ‘Ja, Hielke Westra is iemand met echt hart voor cultuur. Hij heeft een hele duidelijke visie. Overigens is het hele College betrokken bij dit onderwerp. Niet alleen Hielke zet zich hiervoor in, alle Collegeleden hebben kunst en cultuur hoog in het vaandel staan.’ Of ook een volgende raad de kunst en cultuur zo hoog in het vaandel heeft, is nog afwachten. Het is ook nog niet zeker of Westra terugkeert of deze portefeuille houdt. Voor een eventueel nieuwe wethouder heeft ze maar één boodschap: ‘kom meelopen, kom kijken. Hielke is ook altijd overal bij. Als je ziet wat kunst en cultuur met mensen doen, dan kan je niet meer terug.’


Zelf probeert ze nu kunst en cultuur in te zetten als verbindend middel. ‘Ik wil een brug slaan en probeer te verbinden met onder andere het sociaal domein. Een mooi voorbeeld is een mantelzorgproject waar ik samen met mantelzorg coördinator Maran Oosterloo en mantelzorgondersteuner Sandra Huft mee bezig ben. Jonge mantelzorgers krijgen de kans zich via cultuur te uiten. Ze gaan zes weken aan de slag met Daisy Veenstra die zowel rappers als psycholoog is. Ze leren hun eigen verhaal in een rap te verwerken en gaan met videoprofessionals aan de slag om hun eigen video vorm te geven. Zo krijgen deze mantelzorgers de kans te werken aan wie ze zelf zijn; ze staan al zo vaak in het teken van een ander. En ze gaan ook op een leuke manier met elkaar aan de slag en kunnen elkaar vinden en steunen. Het mooie is: die video’s gaan we weer in het onderwijs tonen. Zo hebben we ook weer een middel om andere jonge mantelzorgers te bereiken die we nu nog niet kunnen vinden. Het is zo belangrijk om je voelsprieten overal uit te zetten.’


Ze wil dan ook graag gevonden worden. ‘Ik kan mijn werk alleen goed doen als iedereen die een vraag heeft, mij weet te vinden. Niks is te gek’, benadrukt ze. De voorbeelden rollen al snel over tafel. Ze vertelt over de muziekvereniging CMV Wilhelmina in Zuidhorn die zo graag nieuwe jeugdleden zag aanschuiven en wie ze verbond aan een idee uit Marum. ‘Daar krijgen basisschoolkinderen met de Koningsspelen ook een half uur cultuuronderwijs voorgeschoteld en zo speelt Wilhelmina met de Koningsspelen nu ook op vier scholen in Zuidhorn.’ Ook werkt ze nu aan een feest voor en door de jeugd. ‘Een groep MBO-ers die de Route Rubicon doorlopen, wilde graag een feest voor hun eigen leeftijd en dat vind ik dan extra tof, dat ze het ook zelf samen met mij iets gaan opzetten. Zo is gemeente ook’, benadrukt ze: ‘jullie komen met een vraag. Ga het maar doen.’


Van schade door de Coronajaren wil Van der Laan niet weten. ‘Ik zie overal weer initiatieven oppoppen nu het weer mag. Dat is het mooie van kunst en cultuur: het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Cultuur leeft ontzettend. En dat moet ook.’ Eén van de grootste happeningen van dit jaar moet het Cultuurfestival worden. Vorig jaar nog de Cultuurmarkt, maar dit jaar komt dit idee als Cultuurfestival breder en groter terug. Wordt vervolgd, zoveel is duidelijk.

UIT DE KRANT

Lees ook