Daniël van Kaam spreekt over vertrek bij FC Groningen

Afbeelding
Sport

“Natuurlijk heb ik gedroomd van successen in de Euroborg, ik hou van deze club!”

GRONINGEN - Het is zondagmiddag, 22 december 14:30 uur 2019. FC Groningen heeft al vijf wedstrijden op rij niet gewonnen. FC Emmen is op bezoek in de Euroborg en er staat de Groningers maar één ding te doen en dat is winnen. Verliezen zou betekenen dat het degradatiespook steeds dichterbij komt en in die strijd is Emmen een rechtstreekste concurrent. Het voetbal van de laatste weken is statisch, weinig creatief en vooral angstig. Angst om te verliezen. Angst om wél die steekpass te geven of die dribbel te maken om een overtalsituatie te creëren. Ruim drie kwartier later staat er een 2-0 overwinning voor de thuisploeg op het scorebord. Hoewel Kai Sierhuis de man van de twee goals was, nam iemand anders de ploeg bij de hand. Een jongeling uit eigen jeugd. Amper 1.75 meter hoge Daniel van Kaam maakte tegen FC Emmen zijn basisdebuut. “Heb je even voor me, je heet toch Van Kaam?” was de vraag van trainer Danny Buijs daags voor de wedstrijd.




Van Kaam nam als 19-jarig ventje de ploeg bij de hand. Speelde als verdedigende middenvelder en kwam de ballen bij doelman Padt halen. Dribbelde zich een weg door het rood-witte middenveld en zijn creativiteit, lef en onbevangenheid sloegen over op de ploeg en het publiek dat hem na de wedstrijd eerde met een staande ovatie: kippenvel.


Inmiddels is de situatie drastisch veranderd. Van Kaam werd uit de eerste selectie gezet en heeft inmiddels de eerste minuten, tegen Ajax en zijn oude ploeg FC Groningen al in de benen voor zijn nieuwe club uit Leeuwarden, SC Cambuur.  Daar liet hij bij vlagen iets van zijn kwaliteiten zien:  wendbaar, snel, een dribbelaar, wil de bal altijd hebben en speelt niets liever dan naar voren. Van Kaam kwam onder Buijs vanaf het seizoen 2018/2019 64 maal binnen de lijnen maakte twee doelpunten en evenzoveel assists voor de Groningers. Wat is er gebeurd? De creatieve dribbelaar van FC Groningen en Jong Oranje verloor vorig jaar zijn basisplaats en dit jaar lijkt er onder Wormuth opnieuw geen perspectief te zijn. Daardoor wil Van Kaam zijn aflopende contract niet verlengen. Als reactie daarop besluit Fledderus Van Kaam terug te zetten naar onder 21. Wormuth komt het hem vertellen. Van Kaam zou met zijn hoofd niet helemaal bij Groningen zijn, zo luidde het motief van de trainer voor zijn keuze. “Ik heb daar een andere mening over”, is de reactie van de hoofdrolspeler die eigenlijk liever niet met de pers praat, maar ook vindt dat hij niet helemaal rechtvaardig wordt behandeld door de technische leiding van FC Groningen. En hij heeft een punt.



Dromen van succes
Onder de Martinitoren wil Van Kaam toch wel even rustig zijn verhaal doen. Hier zit een leuke gast. Een kwajongen met een petje op die gewoon wil voetballen. De situatie met FC Groningen laat hem niet onberoerd. “Voor mij is er maar één club. Dat is FC Groningen. Dit is de enige club waarvoor ik heb gespeeld. De hele jeugdopleiding zit ik hier. Ik heb gedroomd van succes in de Euroborg. Van feestvieren met de supporters. Maar ik voelde vorig jaar steeds vaker dat het perspectief verdween. Van basisspeler werd ik derde keus. Dat heeft natuurlijk wel wat gedaan met me. Er kwam een nieuwe trainer en ik had vooral zin om weer een seizoen volledig te spelen. Groningen wilde mijn contract verlengen. Ik wilde eerst afwachten of ik onder de nieuwe trainer een serieuze kans zou krijgen. Dan zou ik eventueel tekenen.”


En dus traint Van Kaam in de zomer door. Vooral met Jong Oranje waar hij wél een basisplaats heeft en wél scoort. Op weg naar het nieuwe seizoen. Al snel voelt hij dat er niets is veranderd: “De club weet van mijn situatie. Ik had gehoopt dat de nieuwe trainer het gesprek met me zou aangaan. Ik heb echter geen woord met hem gewisseld. Totdat ik een interview gaf waarin ik aangaf open te staan voor andere clubs. Vanuit mijn perspectief logisch. Ik stond in de voorbereiding vaak reserve en wanneer ik speelde, werd ik ook vaak gewisseld. Op trainingen proefde ik het en ik werd ook niet meegenomen op trainingskamp. Voor mij is het heel simpel. Mijn leeftijd is 22 jaar en dan moet ik gewoon spelen. Dat is voor mijn ontwikkeling het allerbeste. Vanaf het begin merkte ik dat de kans daarop hier klein zou zijn. Dan is het voor mezelf beter om te vertrekken. Maar wanneer dat niet zou lukken, zou ik me hier met alles wat ik in me heb blijven inzetten voor de club. Ik hou van deze club! Blijkbaar denkt de leiding dat mijn wens om te vertrekken invloed zal hebben op mijn inzet of motivatie. Dat zal nooit gebeuren! Ik heb ze gezegd dat dit absoluut niet het geval is, dat ik nog altijd wil vechten voor mijn plaats, maar dat ik in deze situatie niet bijteken en hoop op een leuke club met meer perspectief. Desondanks werd ik teruggezet. Best een harde dreun.”


Hoewel Van Kaam teleurgesteld is in de houding van de club blijft hij positief. En ook een beetje in twijfel of dit wel de echte reden was van het terugzetten. “Strand Larsen speelde gewoon. Die gaf zelf toe niet helemaal met het hoofd bij Groningen te zijn. Maar hij werd niet teruggezet. Het komt op mij over als meten met twee maten. Dat vind ik jammer. Want nogmaals, ik had alles gegeven voor deze club.”

Dankbaar
Dat hij uit de basis verdween ligt vooral aan hem zelf, geeft hij onmiddellijk toe: “De kritiek van Buijs was dat ik niet beslissend was. Nu, dat klopt. Ik scoorde nauwelijks en was veel te weinig beslissend. Daar zijn best redenen voor, maar daar wil ik me niet achter verschuilen. Eerst speelde ik met Matusiwa op het middenveld. Hij stond altijd achter me, coachte me en liep gaten voor me dicht. Toen liep het echt lekker en speelde ik goede wedstrijden. Natuurlijk zou ik me daarna moeten doorontwikkelen en ook vaker in de 16-meter van de tegenstander komen. Op dat moment vertrok Matusiwa en moest ik zijn rol grotendeels overnemen. Dat vond ik lastig, maar ik miste hem ook. Misschien wilde ik teveel, maar ik kwam in een dip terecht. De visie van Buijs en die van mij liepen ook wat uiteen. Eénmaal in het veld bleef Buijs roepen wat ik moest doen. Dat was vaak iets anders dan dat ik wilde. Uiteindelijk heb ik misschien wel iets te vaak gekozen voor wat de trainer wilde. Ik zag ruimte om te dribbelen, een man meer situatie te creëren, om maar iets te noemen. Buijs wilde andere keuzes. Dat kan. Wij hebben best confrontaties gehad, maar hij sprak wél met me en was eerlijk. Aan verschillende visies kun je ook niets doen. Het één is niet beter dan het andere. Ik had graag belangrijk willen zijn voor FC Groningen, het publiek vermaken en hun trouw betalen met succes. Ik denk ook dat ik de kwaliteiten heb om bij FC Groningen te spelen en dat ik iets belangrijks aan het elftal kan toevoegen. Ik doe het bij Jong Oranje met een paar grote spelers om me heen.” Van Kaam kijkt voor zich uit. Een kort moment verdwijnt de glimlach van zijn gezicht als het gaat over het naderende afscheid.  “Ik had het graag anders gezien en gewild maar ik ben de club vooral dankbaar voor de kansen die ze me hebben geboden en alles wat ik hier heb mogen meemaken.“

Een man die een team als 19 jarig ventje bij de hand durfde te nemen omdat niemand het durfde.   Een publiekslieveling met het Groningen DNA. Bestempeld als één van de grootste talenten uit de opleiding van FC Groningen ooit.  Speelt op kunstgras in het geel/blauw in Leeuwarden. In plaats van het groen/wit op het prachtige natuurgras in de Euroborg. Ergens is er iets heel erg misgegaan.         

UIT DE KRANT

Lees ook