Danielle Bekkering niet kapot te krijgen, Pim Cazemier heeft doelen nu al bereikt.
Ze kan het nog altijd. Marathonschaatsster Danielle Bekkering bekroonde een wat moeizaam eerste half jaar met een mooie podiumplaats tijdens de nationale wedstrijd op Flevonice in Biddinghuizen, afgelopen woensdag. De Den Hamse die afgelopen kerst haar 40e verjaardag vierde hoopt dat het beste nog gaat komen. “Het begin van het seizoen is toch al nooit mijn beste periode van het jaar en dit keer was ik ook niet fit.”
Dus ging het allemaal wat moeizaam van start, maar inmiddels gaat het steeds beter. “Ja, zo’n derde plaats tijdens de nationale wedstrijd is dan een heel mooi resultaat. Ik heb het toch maar weer geflikt, gaat er dan wel door me heen als ik op het podium sta. En dat is echt een heel gaaf gevoel.” Om er grinnikend aan toe te voegen: “Mijn ploegennootje Carla Zielman werd eerste en dus kunnen we wel spreken van een succesvolle avond.” De wegkapitein van het KOGA-team hoopt stiekem op meer succes. De buitenlandse wedstrijden komen er aan. De Alternatieve Elfstedentocht, de ultieme slijtageslag die ze in 2009 en 2001 al op haar naam schreef. Dan zijn er nog de open Nederlandse kampioenschappen die ze ook al twee maal op haar naam zette. Kan de beste marathonschaatsster allertijden en voormalig Nederlands kampioen nog voor een stunt zorgen? Bekkering lacht een beetje ondeugend en houdt zich op de vlakte. “We hebben een goede ploeg. Zielman is een echte stayer en kan als het meezit voor de prijzen rijden. Ik probeer haar daar zo goed mogelijk mee te helpen. En of ik zelf nog iets kan? Ach, we gaan het zien. Ik ga mijn uiterste best doen en ga wel zien waar dit toe leidt.” Als de omstandigheden echt zwaar worden, de elementen lichaam en geest martelen, als het maar hard genoeg waait en sneeuwt, dan is een podiumplek voor deze grootste sportvrouw gewoon denkbaar. Danielle Bekkering, op de foto sprintend naar de derde plaats in Biddinghuizen. Niet kapot te krijgen.
Ook Pim Cazemier uit Den Horn kan met een tevreden gevoel terugblikken op de eerste seizoenshelft. Een van zijn doelen voor dit jaar was een podiumplaats. En dat lukte de voormalig wereldkampioen bij de junioren op de langebaan inmiddels al. Vorige week in Alkmaar tijdens de finale van de vierdaagse klom de stayer van Lasaulec zelfs naar de tweede plaats op het podium. Een puike prestatie tussen alle geweld van hard rijdende collega’s. “Ja, ik ben tevreden. Een van mijn doelen was om een stapje te maken, slimmer te rijden en doordat ik steeds meer ervaring en kilometers in mijn benen heb, proberen een keertje op het podium te rijden. Dat is nu al gelukt en ben ik hel erg blij mee. Ik voel me ook sterk en zat ook vaak in de kopgroep wat weer resulteerde in een aantal top-tien plaatsen.” De tevredenheid van marathonschaatser die lang twijfelde of langebaanschaatsen niet toch leuker is, is terecht. De zoon van oud Nederlands kampioen Lex maakte geen stap maar een grote sprong. Bij afwezigheid van een ijzeren sprint moet de schaatser/wielrenner zich dus van andere strategieën bedienen om kort te eindigen. Inzicht, ervaring, slimheid en vooral een onverwoestbaar doorzettingsvermogen. Cazemier bewijst dat je met die eigenschappen heel ver kunt komen en ook hij zal, net als Bekkering best eens voor een verrassing kunnen gaan zorgen straks op natuurijs. Want het succes smaakt naar meer en achterover leunen is er niet bij. “Natuurijs ligt me. Helemaal wanneer het een beetje zwaar wordt. Ik zie uit naar de zware natuurijswedstrijden. Het podium? Daar ga ik voor!”