De ‘blinde darm’ van Zuidhorn
Zondagmiddag was de Ongenode Gast op bezoek bij de barbecue van de PvdA-afdeling van Zuidhorn. Leden van de fractie, de steunfractie en het bestuur keken daarbij terug op een politiek jaar, waarin de nodige dingen gebeurd zijn. Zo ontpopte de partij zich afgelopen seizoen als een partij die de ene keer binnen eigen coalitie opereert, maar zo af en toe ook wel een uitstapje wil maken naar de oppositie om daarmee plannen te smeden.
De barbecue vindt plaats bij Froukje Boersma, inderdaad: de oud-wethouder van de gemeente. Manlief Taeke is verantwoordelijk voor het vlees en op een krukje naast de barbecue houdt hij alles keurig in de gaten. Naast hem ook de hond, die het misschien nog wel iets beter doet. Af en toe krijgt hij een stukje, wanneer de Duitse Herder het hoofd maar scheef genoeg houdt en zielig kijkt.
In de tent iets verderop in de tuin zitten de meeste leden van de fractie. Inclusief vrouw en eventuele kinderen. Minko Jansma, de eeuwige postbode, geniet er van zijn stukje vlees. Naast hem een vrouw, waar de Ongenode Gast maar even vanuit gaat het dat de zijne is. Minko komt uit de typische achterban van de partij. Past als arbeider perfect bij de club en weet op eigen kracht al jaren een zetel in de raad te bemachtigen. Met Minko kun je lachen.
Naast Minko wethouder Jan Oomkes: de eeuwige wethouder van de partij. De vraag is alleen hoe lang nog, want Oomkes loopt langzaam richting de leeftijd waarop hij met pensioen zou mogen. Ondertussen zit hij nog goed in het college en door zijn jarenlange ervaring weet hij precies wat er speelt. Lastige dossiers zijn voor hem een eitje en met zijn lage stem, nee het is nog net geen Ivo Opstelten, lijkt alles wat uit zijn mond klinkt betrouwbaar.
Blijft toch de vraag wie straks de kar moet trekken als Oomkes wel met pensioen gaat. Het journaille gokt het voorlopig op Machiel van der Schaaf. De dertiger is het stralende middelpunt van de fractie. Al was het maar omdat zijn gezicht waarschijnlijk niet veel meer dan glimlachen kan. Van der Schaaf heeft ook wel het imago van de eeuwige student. Menig keer zal hij na het stappen dronken over de Grote Markt zijn gekropen, maar nu is hij een brave huisvader van drie kindertjes. Overdag werkt Van der Schaaf bij de politie als CIO. Wat voor normale mensen zoiets betekent als dat hij er voor moet zorgen dat de informatiestromen goed lopen. CIO zijn is een baan zonder uniform. Daarom heeft Van der Schaaf zelf maar een knallende lichtblauwe broek gekocht.
Wie we deze middag missen is André Hatzman; de fractievoorzitter van de club. Vanwege treurige familieomstandigheden moest hij op het laatste moment afzeggen. Hatzman is de docent van de club. Geeft les op speciaal onderwijs en kan dus goed met moeilijkere types omgaan. Er wordt wel eens gezegd dat zoiets in een gemeenteraad ook goed van pas kan komen. Hatzman is gedreven in z’n bijbaan en hoewel hij wel eens ietsjes te hard van stapel loopt, doet hij het wel met de beste bedoelingen.
Vergeten we bijna voorzitter Mark Veenstra, workaholic. Hij zit niet in de fractie, maar is wel vrijwel elke raadsvergadering aanwezig. De kans dat hij ooit raadslid wordt zit erin. Toch heeft hij tot die tijd een andere verslaving, namelijk zijn werk. Veenstra werkt voor een elektronicaketen, die nog steeds in opkomst is. We zullen geen reclame maken, maar zijn club staat iedere dag voor ‘low prices’ en ‘high service’. Hij mag er graag over praten. Dus had ik al gezegd dat Veenstra graag over zijn werk spreekt?
Dan maar weer even terug naar het vlees. Taeke wil er graag vanaf. Met een bordje loopt hij tussen de gasten door. Zij willen iets anders: zaklopen. De kinderen van de gasten mogen eerst. Een paar meter vooruit, rondje om de stoel en zo snel mogelijk weer terug. Het kleine kind in Jansma komt dan ook boven. De boomlange man wurmt zich in een jutezak en naast hem staat, hoe kan het ook anders: Machiel van der Schaaf. Een spannend strijd, die Van der Schaaf uiteindelijk weet te vinden. Daarna is het aan Veenstra de beurt. Zoonlief wint.
Ondertussen geniet de Ongenode Gast van het uitzicht. Vrouwlief Froukje is er maar wat trots op. “Mooi hè? Al die koeien zo hier om ons heen.” Zelf noemt ze het plekje de blinde darm van het dorp. Ook wel: het wormvormig aanhangsel. “Soms vergeten ze wel eens dat Zuidhorn hier begonnen is. De Fanerweg scheidt ons van het dorp af. Toch is het hier prachtig.”
In de tuin is het tijd voor de ijsjes. Eerst mag de jeugd eentje uitkiezen. Daarna diegenen die er nog op willen lijken en als laatste zijn de ouderen aan de beurt. Gemoedelijk worden de ijsjes weggewerkt en verschijnen de eerste witte snorren op de bovenlippen van de kinderen. Met een ferme lik worden ze even later weer weggehaald. Na de ijsjes is het feest afgelopen en gaat iedereen weer naar huis. Jan, Minko, Machiel, Mark (had ik al zijn werk gezegd?). Froukje en Taeke blijven achter. De afwas kan beginnen na een supergeslaagde middag.
