De hoop van FC Groningen in bange dagen
Sport
Zuidhorners Leonel, Remco, Jesper en Milan
ZUIDHORN - Het is rustig op deze zondagochtend in het Johan Smitpark in Zuidhorn. De mist is opgetrokken. Het enige geluid dat er te horen is, komt van vogels die de eerste voorjaarszon verwelkomen. En daarna, steeds dichterbij komende fietsers. Want één voor één arriveren ze op de afgesproken tijd. Vier pubers in een FC Groningen-trainingspak. De 17-jarigen Leonel Miguel en Remco Balk, de 15-jarige Jesper de Backer en de net 16 geworden Milan de Koe. Alle vier opgegroeid bij de VV Zuidhorn. En nu de hoop van FC Groningen in bange dagen.
Want het bovengemiddelde talent van deze jongens bleef ook bij de Trots van het Noorden niet onopgemerkt en zij hengelden de Zuidhorners dan ook graag binnen. Ze kunnen goed met elkaar, blijkt al snel. Maken grapjes en dollen wat als de fotograaf ze probeert vast te leggen op de gevoelige plaat. Een dergelijke sfeer in een heel team en je doet mee om de prijzen. Vier oud-VV Zuidhorn spelers in één team van FC Groningen. Hoe bijzonder is dat? Eén van hen is de 16-jarige Milan de Koe. Wanneer je hem ziet, is het moeilijk te geloven dat hij nog maar net 16 jaar is, met zijn één meter negentig. Dat voetbal zijn grote passie is, is niet verwonderlijk. Moeder Carla verdedigde jaren lang in een soort Peter Schmeichel-achtige outfit het doel bij vrouwen 1. (Voor de jongeren onder ons - Peter Schmeichel was in de jaren negentig de beste doelman ter wereld. De man viel niet alleen op door zijn reddingen maar ook door zijn kleurige kledingstijl in het Deense nationale team). Vader Benny droeg zijn hele leven een groen-wit shirt en was een decennium lang één van de steunpilaren op het middenveld van het eerste zondagsteam van Zuidhorn.
Milan is verdediger en dus komt die lengte goed uit. Het is bijna niet voor te stellen dat deze ietwat verlegen ogende jonge knul met een vriendelijke glimlach over een aantal jaren misschien helemaal niet zo gemakkelijk meer te benaderen is. Dat hij ook met een hoofdtelefoon fans voorbij loopt en tijdens interviews nietszeggende en voorgekauwde teksten uitkraamt. Tijdens het gesprek blijkt al snel dat dit niet de bedoeling is. Milan houdt vooral van gewoon doen en van voetbal. En waarom voetbal en geld mensen soms zo verandert snapt hij niet. Zijn ouders knikken instemmend. “Ik vind voetballen hartstikke mooi en hoop ooit voor veel publiek te spelen. Het is toch super gaaf als zoveel mensen naar je komen kijken! Die komen voor jou! Dan is het toch logisch dat je ook even tijd voor ze neemt.”
Voordat de jonge voetballer op 14-jarige leeftijd bij FC Groningen terecht kwam, speelde hij in de F jeugd bij Zuidhorn, maar wilde graag in een team met wat meer weerstand voetballen. Zuidhorn kon dat niet bieden en daarom volgde een overstap naar Leek Rodenburg. En daar ging het erg lekker. Zo lekker zelfs dat Cambuur hem inlijfde. Daar had hij mooie jaren waarin zijn prestaties opnieuw niet onopgemerkt bleven. Het grote Chelsea nodigde de Zuidhorner uit voor een heuse stageweek. “Dat was echt de allermooiste ervaring ooit. Alleen de uitnodiging om daar een weekje stage te komen lopen was al geweldig. We hadden met Cambuur D1 een toernooi in Engeland en Chelsea was één van de tegenstanders. Blijkbaar viel ik op in positieve zin, want ik werd uitgenodigd voor een stage. Echt heel vet. Alles werd geregeld en betaald. We werden opgehaald van het vliegveld met een grote auto, zaten in een luxe hotel en zijn naar een groot pretpark geweest. De begeleiding vond het zo leuk dat we zelfs twee keer zijn geweest, haha!” Het goede spel in de Friese hoofdstad werd opgemerkt door de technische leiding in de Euroborg. En zo kwam het dat Milan twee seizoenen geleden de overstap maakte naar ‘De Trots van het Noorden’ en het geel-blauw inwisselde voor het prachtige groen-wit. Weer een stap voorwaarts en dichter bij de droom om profvoetballer te worden. “Het was een mooie verrassing dat Groningen aanklopte. Dat is weer een stap hogerop, want Groningen is natuurlijk een grotere club dan Cambuur. Het gaat nu ook lekker. Ik speel als één van de twee centrale verdedigers en sta eigenlijk altijd in de basis. De trainer houdt van voetballers die initiatief nemen. Daarom schuif ik dan ook graag het middenveld in als het even kan. Die vrijheid heb ik ook van mijn trainers. Afgelopen week verloren we met 1-0 van Feyenoord maar ik heb zelf wel goed gespeeld. “
Ludovit Reis debuteerde op zestiend jarige leeftijd al in het eerste elftal van FC Groningen. Zulke talenten zijn de voorbeelden van Milan en hij is van plan die te volgen en heeft vertrouwen dat dit haalbaar is: “Ik denk dat het gaat lukken en dat ik uiteindelijk in het eerste elftal kan spelen. Daar ga ik in ieder geval voor. Doorbreken bij FC Groningen, dat is nu mijn eerste doel. Hoewel ik stiekem een beetje Heerenveen supporter ben, haha.” En dan met stralende ogen: “Als dat gelukt is zou ik het heel vet vinden om ooit eens in Engeland of Spanje te voetballen.” Het blijkt de ultieme droom. Niet alleen van Milan maar van alle vier de bevriende voetballers, die Messi als hun grote idool hebben. Alleen Remco ziet liever Suarez. En ook kiest hij niet Mahi als de favoriete Groningen voetballer, zoals de andere drie, maar Sergio Padt. De grote wens van deze jongens is dan wel weer eensluidend. Allemaal willen ze profvoetballer worden en uiteindelijk in Engeland of Spanje terecht komen. Maar eerst doorbreken in de hoofdmacht van FC Groningen. En dat is goed nieuws want de noodlijdende formatie van Faber kan wel een paar goede voetballers gebruiken. En we kunnen er best aan wennen: Balk die een voorzet geeft aan Doan, De Backer die de bal langs Jeroen Zoet speelt, Leonel Miguel die Frenkie de Jong er uitloopt en Milan de Koe die Luuk de Jong in zijn zak heeft.
Kleine jongetjes worden groot
ZUIDHORN - Kleine jongetjes worden groot en veranderen in echte mannen. Maar gelukkig hebben we de foto’s nog, zouden ze hebben gezegd in het bekende satireprogramma ‘Dit was het nieuws’. Dat geldt ook voor de vier jongemannen in het mooie groen-wit. Zeven, acht jaar geleden speelden de heren, toen nog kleine jongens, een voetbaltoernooi op de velden van Leek-Rodenburg, het huidige TLC. Met succes, want trots tonen ze hun welverdiende prijzen aan de cameraman of –vrouw met om hun nek vier schitterende medailles.
ZUIDHORN - Het is rustig op deze zondagochtend in het Johan Smitpark in Zuidhorn. De mist is opgetrokken. Het enige geluid dat er te horen is, komt van vogels die de eerste voorjaarszon verwelkomen. En daarna, steeds dichterbij komende fietsers. Want één voor één arriveren ze op de afgesproken tijd. Vier pubers in een FC Groningen-trainingspak. De 17-jarigen Leonel Miguel en Remco Balk, de 15-jarige Jesper de Backer en de net 16 geworden Milan de Koe. Alle vier opgegroeid bij de VV Zuidhorn. En nu de hoop van FC Groningen in bange dagen.
Want het bovengemiddelde talent van deze jongens bleef ook bij de Trots van het Noorden niet onopgemerkt en zij hengelden de Zuidhorners dan ook graag binnen. Ze kunnen goed met elkaar, blijkt al snel. Maken grapjes en dollen wat als de fotograaf ze probeert vast te leggen op de gevoelige plaat. Een dergelijke sfeer in een heel team en je doet mee om de prijzen. Vier oud-VV Zuidhorn spelers in één team van FC Groningen. Hoe bijzonder is dat? Eén van hen is de 16-jarige Milan de Koe. Wanneer je hem ziet, is het moeilijk te geloven dat hij nog maar net 16 jaar is, met zijn één meter negentig. Dat voetbal zijn grote passie is, is niet verwonderlijk. Moeder Carla verdedigde jaren lang in een soort Peter Schmeichel-achtige outfit het doel bij vrouwen 1. (Voor de jongeren onder ons - Peter Schmeichel was in de jaren negentig de beste doelman ter wereld. De man viel niet alleen op door zijn reddingen maar ook door zijn kleurige kledingstijl in het Deense nationale team). Vader Benny droeg zijn hele leven een groen-wit shirt en was een decennium lang één van de steunpilaren op het middenveld van het eerste zondagsteam van Zuidhorn.
Milan is verdediger en dus komt die lengte goed uit. Het is bijna niet voor te stellen dat deze ietwat verlegen ogende jonge knul met een vriendelijke glimlach over een aantal jaren misschien helemaal niet zo gemakkelijk meer te benaderen is. Dat hij ook met een hoofdtelefoon fans voorbij loopt en tijdens interviews nietszeggende en voorgekauwde teksten uitkraamt. Tijdens het gesprek blijkt al snel dat dit niet de bedoeling is. Milan houdt vooral van gewoon doen en van voetbal. En waarom voetbal en geld mensen soms zo verandert snapt hij niet. Zijn ouders knikken instemmend. “Ik vind voetballen hartstikke mooi en hoop ooit voor veel publiek te spelen. Het is toch super gaaf als zoveel mensen naar je komen kijken! Die komen voor jou! Dan is het toch logisch dat je ook even tijd voor ze neemt.”
Voordat de jonge voetballer op 14-jarige leeftijd bij FC Groningen terecht kwam, speelde hij in de F jeugd bij Zuidhorn, maar wilde graag in een team met wat meer weerstand voetballen. Zuidhorn kon dat niet bieden en daarom volgde een overstap naar Leek Rodenburg. En daar ging het erg lekker. Zo lekker zelfs dat Cambuur hem inlijfde. Daar had hij mooie jaren waarin zijn prestaties opnieuw niet onopgemerkt bleven. Het grote Chelsea nodigde de Zuidhorner uit voor een heuse stageweek. “Dat was echt de allermooiste ervaring ooit. Alleen de uitnodiging om daar een weekje stage te komen lopen was al geweldig. We hadden met Cambuur D1 een toernooi in Engeland en Chelsea was één van de tegenstanders. Blijkbaar viel ik op in positieve zin, want ik werd uitgenodigd voor een stage. Echt heel vet. Alles werd geregeld en betaald. We werden opgehaald van het vliegveld met een grote auto, zaten in een luxe hotel en zijn naar een groot pretpark geweest. De begeleiding vond het zo leuk dat we zelfs twee keer zijn geweest, haha!” Het goede spel in de Friese hoofdstad werd opgemerkt door de technische leiding in de Euroborg. En zo kwam het dat Milan twee seizoenen geleden de overstap maakte naar ‘De Trots van het Noorden’ en het geel-blauw inwisselde voor het prachtige groen-wit. Weer een stap voorwaarts en dichter bij de droom om profvoetballer te worden. “Het was een mooie verrassing dat Groningen aanklopte. Dat is weer een stap hogerop, want Groningen is natuurlijk een grotere club dan Cambuur. Het gaat nu ook lekker. Ik speel als één van de twee centrale verdedigers en sta eigenlijk altijd in de basis. De trainer houdt van voetballers die initiatief nemen. Daarom schuif ik dan ook graag het middenveld in als het even kan. Die vrijheid heb ik ook van mijn trainers. Afgelopen week verloren we met 1-0 van Feyenoord maar ik heb zelf wel goed gespeeld. “
Ludovit Reis debuteerde op zestiend jarige leeftijd al in het eerste elftal van FC Groningen. Zulke talenten zijn de voorbeelden van Milan en hij is van plan die te volgen en heeft vertrouwen dat dit haalbaar is: “Ik denk dat het gaat lukken en dat ik uiteindelijk in het eerste elftal kan spelen. Daar ga ik in ieder geval voor. Doorbreken bij FC Groningen, dat is nu mijn eerste doel. Hoewel ik stiekem een beetje Heerenveen supporter ben, haha.” En dan met stralende ogen: “Als dat gelukt is zou ik het heel vet vinden om ooit eens in Engeland of Spanje te voetballen.” Het blijkt de ultieme droom. Niet alleen van Milan maar van alle vier de bevriende voetballers, die Messi als hun grote idool hebben. Alleen Remco ziet liever Suarez. En ook kiest hij niet Mahi als de favoriete Groningen voetballer, zoals de andere drie, maar Sergio Padt. De grote wens van deze jongens is dan wel weer eensluidend. Allemaal willen ze profvoetballer worden en uiteindelijk in Engeland of Spanje terecht komen. Maar eerst doorbreken in de hoofdmacht van FC Groningen. En dat is goed nieuws want de noodlijdende formatie van Faber kan wel een paar goede voetballers gebruiken. En we kunnen er best aan wennen: Balk die een voorzet geeft aan Doan, De Backer die de bal langs Jeroen Zoet speelt, Leonel Miguel die Frenkie de Jong er uitloopt en Milan de Koe die Luuk de Jong in zijn zak heeft.
Kleine jongetjes worden groot
ZUIDHORN - Kleine jongetjes worden groot en veranderen in echte mannen. Maar gelukkig hebben we de foto’s nog, zouden ze hebben gezegd in het bekende satireprogramma ‘Dit was het nieuws’. Dat geldt ook voor de vier jongemannen in het mooie groen-wit. Zeven, acht jaar geleden speelden de heren, toen nog kleine jongens, een voetbaltoernooi op de velden van Leek-Rodenburg, het huidige TLC. Met succes, want trots tonen ze hun welverdiende prijzen aan de cameraman of –vrouw met om hun nek vier schitterende medailles.
