De Reus van Pieterzijl
ik proat plat! doe ok?
Bij ons, vlak achter Pieterziel tussen de veilege aarms van de Olle Lauwers en t Zijldiep woont een reus.. Hij woont wel drie kilometer onder de grond en meestieds leit er rusteg te sloapen. We zien hum nooit, we heuren hum sums, mor we ruken hum voak.
Hij woont doar al joaren, meschien wel honderdduzend joar, ja meschien wel n miljoen joar en meestieds leit er rusteg te sloapen. Een keer ien e zoveul tied wordt er wakker dan moet er pissen. Hij komt dan noar boven, we hemmen gien idee woar of dat weden zal.
Met zien volle bloas lopt er hoasteg noar t Wad en moakt zien snel lös, Hij puust dan n poar keer flink en begunt te lozen. Langzoam mor zeker kruupt t wotter hoger bij de diek op. En as er dan ok zien ene poot omhoog trekt en er één vliegen let, waait het wotter zó over de diek.
Jim kinnen wel lachen, mor driehonderd joar leden werd er vlak veur Kerst wakker om te pissen en binnen der duzenden Grunnegers sneuveld deur zien hoge wottersnood
Dat er doar al lang woont wieten we de zeker. De Romeinen hemmen de overstroming zien op de vette klei en Bonifatius schreef al over harde störms toen er noar Dokkum trok.
Onze veurvoaders wadden er op bedocht en probeerden de reus zo rusteg mogelek te holden. Ze prevelden vrome gebeden ‘Oh Heer, hol t onheil van ons’ en kleibewoners, die nog veul Saksisch bloed hadden, offerden regelmoateg een schoap of één van e dochters en stookten met Poasen een hoog vuur. Dat mos de reus dan tevreden stemmen, zodat er rusteg sloapen bleef.
Zien deden ze hem nooit, mor ruken des te meer. As er leit te sloapen draait er hum algedureg om, let ruften en boeren en langzoam mor zeker roakt de grond dan vol van stank. Veur de mollen die ien onze klei leven was dat niet meer uut te holden. Ze groeven dan vlug een gang noar boven, zodat ze verse lucht kregen. Deur de dikke mollebulten komt de stank dan boven de grond. Bij t veurjoar sums niet te harden. Zo bot as dat stonk, niet normoal. Mor ja, zolang de reus rusteg sloapen bleef, nammen ze de stank op de koop toe.
Eeuwenlang ging t goed tot zo’n 10 joar joar leden. De reus lag mooi te sloapen, toen er zomor ien zien kont prikt werd met n stuk buis. Eerst von er t nog wel geineg, t kriebelde wat, Op e duur gebeurde dat prikken al mor voaker en de reus werd er wat nusteg. Hij draaide onrustig ien zien berre en de grond boven hem begon te trillen. Bloempotten vielen uut e vensterbank, het vee begon as gekken deur de stal te droaven en de scheuren vlogen ien e muren van huzen en boerderijen, die al ieuwenlaang op hun stee stoan hadden. De grond rondom Griepskerk ging al mor weer op n del en de oldste mannen van t dörp zeden dat t meschien tied werd veur n offer. De schoapen of dochters deden gien wondern meer en toen besloten ze bij Griepskerk en hoge toren te moaken woar ze vuur uut bliezen. Het hielp alpmoal niks, de reus bleef onrusteg. Toen de reus op n dag weer ien e buuk prikt werd vuulde er wat waarms noar binnen stromen. Op stuit werd er misselek en kreeg vreseleke pien ien e pens.
Hij roek ien paniek, wol op e hurken zitten goan woardeur de grond boven hum open scheurde. Koeien, minsen, trekkers ja zulfs hiele boerderijen verdwenen ien t gat ien e grond en die hemmen ze nooit weer zien.
Eenmoal boven e grond mos de reus zo bot spijen dat er n groene golf uut zien hals kwam en via de Lauwers het Wad ien stroomde. De vissen en kikkers gingen dood aan t giftege goedje, der was gien zeehond meer op t Wad en de eerpels die uut de grond kwammen lagen groen glen te gloeien op t bord. De reus was weer onder de grond goan en draaide rusteg op e andere zied en sliep weer verder. Mor de bewoners van Pieterziel konden niet langer ien t dörp wonen blieven.
Me dunkt: as we wies bennen, dan loat je reuzen rusteg sloapen. We moeten der mor aan wennen dat hij zo nou en dan n dikke boer of scheet let en dat het dan bovengronds een bietje stinkt. As de reus mor deur sloapen kin. Dus hol der met op om hum ien e kont te prikken!
Hij woont doar al joaren, meschien wel honderdduzend joar, ja meschien wel n miljoen joar en meestieds leit er rusteg te sloapen. Een keer ien e zoveul tied wordt er wakker dan moet er pissen. Hij komt dan noar boven, we hemmen gien idee woar of dat weden zal.
Met zien volle bloas lopt er hoasteg noar t Wad en moakt zien snel lös, Hij puust dan n poar keer flink en begunt te lozen. Langzoam mor zeker kruupt t wotter hoger bij de diek op. En as er dan ok zien ene poot omhoog trekt en er één vliegen let, waait het wotter zó over de diek.
Jim kinnen wel lachen, mor driehonderd joar leden werd er vlak veur Kerst wakker om te pissen en binnen der duzenden Grunnegers sneuveld deur zien hoge wottersnood
Dat er doar al lang woont wieten we de zeker. De Romeinen hemmen de overstroming zien op de vette klei en Bonifatius schreef al over harde störms toen er noar Dokkum trok.
Onze veurvoaders wadden er op bedocht en probeerden de reus zo rusteg mogelek te holden. Ze prevelden vrome gebeden ‘Oh Heer, hol t onheil van ons’ en kleibewoners, die nog veul Saksisch bloed hadden, offerden regelmoateg een schoap of één van e dochters en stookten met Poasen een hoog vuur. Dat mos de reus dan tevreden stemmen, zodat er rusteg sloapen bleef.
Zien deden ze hem nooit, mor ruken des te meer. As er leit te sloapen draait er hum algedureg om, let ruften en boeren en langzoam mor zeker roakt de grond dan vol van stank. Veur de mollen die ien onze klei leven was dat niet meer uut te holden. Ze groeven dan vlug een gang noar boven, zodat ze verse lucht kregen. Deur de dikke mollebulten komt de stank dan boven de grond. Bij t veurjoar sums niet te harden. Zo bot as dat stonk, niet normoal. Mor ja, zolang de reus rusteg sloapen bleef, nammen ze de stank op de koop toe.
Eeuwenlang ging t goed tot zo’n 10 joar joar leden. De reus lag mooi te sloapen, toen er zomor ien zien kont prikt werd met n stuk buis. Eerst von er t nog wel geineg, t kriebelde wat, Op e duur gebeurde dat prikken al mor voaker en de reus werd er wat nusteg. Hij draaide onrustig ien zien berre en de grond boven hem begon te trillen. Bloempotten vielen uut e vensterbank, het vee begon as gekken deur de stal te droaven en de scheuren vlogen ien e muren van huzen en boerderijen, die al ieuwenlaang op hun stee stoan hadden. De grond rondom Griepskerk ging al mor weer op n del en de oldste mannen van t dörp zeden dat t meschien tied werd veur n offer. De schoapen of dochters deden gien wondern meer en toen besloten ze bij Griepskerk en hoge toren te moaken woar ze vuur uut bliezen. Het hielp alpmoal niks, de reus bleef onrusteg. Toen de reus op n dag weer ien e buuk prikt werd vuulde er wat waarms noar binnen stromen. Op stuit werd er misselek en kreeg vreseleke pien ien e pens.
Hij roek ien paniek, wol op e hurken zitten goan woardeur de grond boven hum open scheurde. Koeien, minsen, trekkers ja zulfs hiele boerderijen verdwenen ien t gat ien e grond en die hemmen ze nooit weer zien.
Eenmoal boven e grond mos de reus zo bot spijen dat er n groene golf uut zien hals kwam en via de Lauwers het Wad ien stroomde. De vissen en kikkers gingen dood aan t giftege goedje, der was gien zeehond meer op t Wad en de eerpels die uut de grond kwammen lagen groen glen te gloeien op t bord. De reus was weer onder de grond goan en draaide rusteg op e andere zied en sliep weer verder. Mor de bewoners van Pieterziel konden niet langer ien t dörp wonen blieven.
Me dunkt: as we wies bennen, dan loat je reuzen rusteg sloapen. We moeten der mor aan wennen dat hij zo nou en dan n dikke boer of scheet let en dat het dan bovengronds een bietje stinkt. As de reus mor deur sloapen kin. Dus hol der met op om hum ien e kont te prikken!