Douwe Cruiming uit Grootegast spuit nu ook vliegtuigen
“Een mooie uitdaging en welkome afwisseling”
GROOTEGAST – Zestien jaar oud was Douwe Cruiming uit Grootegast, toen hij genoeg had van studieboeken en de landbouwschool in Oldekerk wilde verlaten. Zijn vader was daar heel duidelijk over: ‘Niet naar school, dan ga je aan het werk’. Douwe vond werk in fietsenfabriek Rivel in Surhuisterveen, waar hij terecht kwam op de spuiterij om de gefabriceerde fietsen in de lakverf te zetten. Na fietsen volgden de (vracht)auto’s en tegenwoordig spuit Douwe in Eelde zelfs vliegtuigen. De Streekkrant ging met Douwe in gesprek over zijn ontwikkeling van scholier naar vakman.
Na de lagere school belandde de nu 47-jarige Douwe op de toenmalige landbouwschool in Oldekerk. De drang om te gaan werken was bij Douwe sterker dan het halen van diploma’s en toen hij aan de eis van zijn vader wilde en kon voldoen, verruilde Douwe de schoolbanken voor fietsenfabriek Rivel in Surhuisterveen. De naam Rivel is een samenstelling van de achternamen Riemersma en Van der Velde, zijnde de grondleggers van het bedrijf. Douwe belandde er op de spuiterij om de gefabriceerde fietsen van een laklaag te voorzien. Hij werd al snel een gewaardeerde kracht, die zichzelf het op zich niet eenvoudige werk wist aan te leren. Aan het dienstverband kwam na 6 jaar een einde omdat Rivel werd overgenomen door rijwielfabriek Union en de productie verplaatst werd naar Nieuwleusen.
“In de fabriek in Surhuisterveen werkten toentertijd zo’n 80 á 85 man’, vertelt Douwe. “Toen de productie werd verplaatst naar Nieuwleusen konden wij als werknemers mee, maar dat betekende wel dat je moest verhuizen. Dat zag ik niet zo zitten. Ik ben op zoek gegaan naar ander werk en kwam terecht bij het bedrijf Bijkon (staal- en systeembouw) in Harkema. Twee jaar later kreeg ik de kans om in eigen dorp te gaan werken en kwam ik in dienst bij schadeherstelbedrijf Bos-Postema in Grootegast. Ik kwam meteen weer in de spuiterij terecht en dat is tot op de dag van vandaag zo gebleven”. Douwe ontwikkelde zich daar verder en bekwaamde zich naast personenauto’s ook in het spuiten van vrachtwagens, campers en caravans. “Je kunt wel stellen dat we bij Bos-Postema ook gespecialiseerd zijn geraakt in het spuiten van grotere oppervlakken. Het spuitwerk van bijvoorbeeld een vrachtwagen, vergt meerdere dagen. Er moet vaak met meerdere kleuren worden gewerkt en ook het bedrijfslogo en verdere belettering moeten worden aangebracht. Na het herstelproces volgt het spuitwerk en tussen de verschillende lagen moet de lak goed drogen. Ook het voorkomen van kleurverschil vraagt veel aandacht. Het is vooral een kwestie van goed timen en plannen. Het moet in één keer goed, je kunt niet even tussendoor koffie gaan drinken”.
Naast Douwe is ook Koos Bos, mede-eigenaar van het bedrijf, gespecialiseerd in het spuiten van grotere oppervlakken. Voor beiden was het een interessante en ook wel eervolle uitdaging, toen hun bedrijf werd benaderd om in Eelde vliegtuigen te gaan spuiten. Douwe legt uit: “In Eelde werd altijd al onderhoud gepleegd aan de wat kleinere vliegtuigen. In een hangar is nu ook een spuitcabine ingericht, waar eerst vliegtuigen werden bijgespoten. Voor het spuiten van een compleet vliegtuig komt er wat meer kijken en daarvoor worden wij nu ingehuurd. We hebben een aantal weken geleden tot volle tevredenheid het eerste vliegtuig van een complete nieuwe laklaag voorzien en er gaan meer volgen. Ik vind het niet alleen een mooie uitdaging, maar ook een welkome afwisseling. Je komt met andere schadeherstellers en vakgenoten in contact en kunt altijd van elkaar leren”.
Op de vraag in hoeverre het verrichten van spuitwerkzaamheden schadelijk kan zijn voor de gezondheid is Douwe heel duidelijk: “Dat ligt aan jezelf, je moet je luchtwegen en je huid goed beschermen. Wij houden ons altijd aan de veiligheidsvoorschriften en werken uitsluitend in beschermende kleding en in een optimaal geventileerde spuitcabine. Ons werk is daardoor veiliger als bijvoorbeeld van een huisschilder, die lang niet altijd beschermd kan werken”. Douwe kijkt uit naar het volgende vliegtuig dat gespoten moet worden en wie weet wat er daarna nog op zijn pad komt.
