Dubbelslag voor VEV’67 op Leekster Voetbalgala

LEEK – Zaterdagavond werden in de Topsporthal in Leek de finalerondes van de 35^e editie van het Leekster Voetbalgala gespeeld. Voor VEV ’67 werd het in eigen dorp een glorieuze avond, waarop zowel bij de dames als de heren beslag werd gelegd op de 1^e plaats. Nadat de dames eerder op de avond via strafschoppen SV Winsum naar de tweede plaats verwezen, werd in de allerlaatste wedstrijd van de avond door de mannen van VEV ’67 in een bloedstollende finale SV Marum met 3-2 verslagen.

Nadat dweilorkest De Entertainers de stemming er alvast had ingebracht, werd de eerste kwartfinalewedstrijd gespeeld. VEV ’67 nam het daarbij op tegen HFC ’15, dat de stand lang op 0-0 wist te houden. De Hoogkerkers beperkten zich vooral tot verdedigen en lieten de bal veelal aan VEV, dat echter nauwelijks tot uitgespeelde kansen wist te komen. Wel werden zowel de lat als de paal een keer geraakt. Met nog een kleine twee minuten op klok, brak Menco Oedzes eindelijk de ban met een voor VEV ’67 bevrijdende goal. Voor HFC was dit het sein om de doelman te wisselen voor een extra veldspeler om zo te proberen nog langszij te komen. Het was echter opnieuw VEV dat via Stan van der Wal trefzeker was. Een paar seconden voor het eindsignaal scoorde Steven Hofsteenge namens HFC nog wel tegen, maar de overwinning van VEV ’67 kwam niet meer in gevaar. Vervolgens was het de beurt aan vv Westerkwartier en Zuidhorn. Deze wedstrijd leverde een soortgelijk spelbeeld op, waarbij vv Westerkwartier de verdediging prima gesloten hield en maar weinig kansen weggaf. Met nog 4 minuten te spelen, moest een speler van Zuidhorn na een gele kaart voor 2 minuten naar de kant. VV Westerkwartier kwam in die periode tot één grote kans, maar wist deze niet te benutten. Vervolgens stond David Albert Villalta op en nadat hij eerst een inzet van dichtbij zag gekeerd, scoorde hij in de slotminuut de 1-0 en daarmee Zuidhorn naar de halve finale. De derde halve finale betrof een Fries onderonsje tussen Oerterp en Oosterwolde. Het spel golfde in deze wedstrijd op en neer, maar Oosterwolde was duidelijk scherper en effectiever en won dan ook vrij gemakkelijk met 3-0. In de laatste halve finale speelde Marum tegen Roden. Al vroeg in de wedstrijd scoorden Delano Dussel en Tom Boezerooy en leek Marum niet meer in de problemen te komen. Dat werd anders toen de behendige Yska Last de stand op 2-1 zette. Marc Oldewarris maakte zes minuten voor tijd de bevrijdende 3-1. Hierna was het tijd voor de finale van het B-toernooi, waarbij opnieuw vv Westerkwartier binnen de lijnen kwam. Opponent was VAKO uit Vries. Beide ploegen waren redelijk aan elkaar gewaagd. Renze Dijk bewees in de 17^e minuut weer eens zijn waarde, door van afstand voor de 1-0 te tekenen. VAKO haalde vervolgens alles uit de kast, maar vv Westerkwartier gaf geen krimp. Het lukt de mannen van trainer Johan Wardenier niet om laat in de wedstrijd van een man meer situatie te profiteren en ze kwamen in de slotseconden goed weg bij een pegel van VAKO, welke net naast het doel belandde. De Duurt Louwes-trofee ging daardoor net als in de vorige editie mee naar Boerakker-Niebert. Na de eerdere uitschakeling in het A-toernooi wilde trainer Johan Wardenier niets weten van een troostprijs: “We zien het als een volwaardige prijs, waar we heel blij mee zijn. Het geeft ons team een boost en het brengt schwung in de vereniging. We zitten bij vv Westerkwartier duidelijk in de lift. Het ledental is opnieuw gegroeid en in de veldcompetitie staan we er goed voor. Het winnen van deze prijs nemen we mee naar de tweede competitiehelft. We gaan ook daarin voor het hoogst haalbare”.

Het gedisciplineerd spelende VEV ’67 schakelde vervolgens in de eerste halve finalewedstrijd ook Oosterwolde uit. Jeffrey Visser scoorde vroeg in de wedstrijd de 1-0, maar na balverlies van VEV ‘67 trok Oosterwolde de stand weer gelijk. Het leek erop dat de spannende wedstrijd via strafschoppen beslist moest worden, maar Jeffrey Visser besloot anders. Met zijn tweede treffer schoot hij VEV naar de finale. Zuidhorn en Marum mochten hierna uitmaken wie de tweede finalist zou gaan worden. Het was aanvankelijk een wedstrijd met over en weer weinig kansen, maar dat werd in de slotminuten totaal anders. Met nog amper vier minuten te gaan, kwam Marum na een gele kaart voor Villalta met een man meer te staan. Zuidhorn overleefde de tijdstraf van twee minuten, om vervolgens toch nog te moeten capituleren. Het was Rick Buma die voor Marum de trekker overhaalde. Uitgerekend Villalta kreeg in de slotseconden nog een open kans op de gelijkmaker. De smaakmaker aan de kant van Zuidhorn schoot in vrije positie echter net naast.

Finales

Op het menu stond vervolgens de finale van het damestoernooi, waarvoor naast VEV ’67 ook vv Winsum zich had geplaatst. Deze ploegen hadden in de voorronde al tegen elkaar gelijkgespeeld en ook in de finale bleken de ploegen aan elkaar gewaagd. Nadat Veerle Holt na een klein kwartier spelen de Leekster dames op 1-0 zette, trok Sabina Jansen namens vv Winsum binnen een minuut de stand weer gelijk. De paal en de uitstekende doelvrouw van Winsum stonden een tweede treffer van VEV’67 in de weg. Ook Winsum kwam nog enkele keren in de buurt van een tweede treffer, maar het liep uiteindelijk uit op strafschoppen. Nadat beide ploegen in de serie van drie strafschoppen één keer hadden gemist, werd er om en om een strafschop genomen. Nadat Winsum de volgende strafschop miste schoot VEV ’67 wel raak en veroverde het daarmee de Roel Klazinga trofee. Een prachtig succes voor trainer Robin Rozema, die uit een mix van wat meer ervaren speelsters en jong talent een sterk team heeft weten te smeden, dat ook in de veldcompetitie prima presteert. Vervolgens mochten de mannen van VEV ’67 proberen om de prestatie van hun clubgenoten te evenaren en zoals gezegd, slaagden ze in die opzet. In de bloedstollende finale gaven Marum en VEV ’67 elkaar geen duimbreed toe. Beide teams streden vol voor de overwinning en dat leverde als kroon op het uitstekend georganiseerde toernooi daardoor een bijpassende finale op. Al in de tweede minuut verstevigde Stan van der Wal zijn leidende positie op de topscorerlijst door de 1-0 te scoren. De verder solide spelende verdediging van Marum werkte de bal niet goed weg, waarna Van der Wal vallend kon binnenschieten. Vijf minuten later was het Noël Kailola, die met een prima schot van afstand de 1-1 aantekende. De wedstrijd lag daarmee weer helemaal open en het spel golfde voortdurend heen en weer. Nadat Marc Oldewarris dichtbij een 2^e goal voor Marum was, creëerde Stan van der Wal aan de andere kant een kans voor zichzelf, maar zijn inzet eindigde tegen de paal. Beide doelmannen onderscheidden zich in deze fase met een aantal uitstekende reddingen. Ruim 4 minuten voor het einde kwam Marum op voorsprong. Na een aanname en lichaamsbeweging creëerde Delano Dussel een schietkans, welke koelbloedig door hem in een doelpunt werd omgezet. Nu moest VEV ’67 op jacht naar de gelijkmaker, maar daarvoor resteerden er nog maar een paar minuten. De spanning was zowel binnen als buiten de lijnen te snijden. Topscorer Stan van der Wal vond vanaf rechts met een prima schot de verre hoek achter Marum-doelman Kleiker voor de 2-2. Met nog iets meer dan twee minuten te gaan leek net als in de damesfinale een strafschoppenserie aanstaande. Maar die kwam er niet. De speersnelle Jeffrey Visser brak in de laatste minuut door over links en vond bij de tweede paal Gerhard van der Bergh. Deze maakte het missen van een eerdere grote kans meer dan goed, door de 3-2 binnen te schuiven. Het VEV-vak op  de tribune explodeerde. Marum was vervolgens niet meer bij machte om er in de resterende seconden nog een strafschoppenserie uit te persen en moest net als in de voorlaatste editie van het toernooi in VEV ’67 haar meerdere erkennen. Coach Martin de Vries van Marum toonde zich net als zijn spelers een waardig verliezer: “Het kon in de finale beide kanten op. We waren er dichtbij. We speelden een sterke eerste ronde en een wat mindere tweede ronde. Vanavond speelden we als een sterk collectief en dat bracht ons in de finale. Natuurlijk hadden we die graag gewonnen, een toernooi winnen is namelijk altijd leuk en dat geldt zeker voor het Voetbalgala. Onze prioriteit ligt echter op het veld en daar gaat nu weer volledig de focus op”. Trainer Kees Pranger van VEV ’67 zei apetrots te zijn en verwoordde het verder als volgt: “In de voorronde verloren we van Nieuw-Roden en daaruit hebben we lering getrokken. Zonder de andere spelers tekort te doen, wil ik vooral de credits aan Jacob Tjoelker geven. Hij is op het veld de architect van het team en heeft het allemaal heel goed neergezet. Door te hameren op discipline, niets weg te geven en gas te geven waar het kan en moet hebben mijn spelers een collectieve prestatie geleverd. De manier waarop en het feit dat sommige spelers zichzelf soms wegcijferden, is fantastisch en daar ben ik vooral trots op”.

Marja Wardenier, voorzitter van het bestuur van het Leekster Voetbalgala kijkt met een voldaan gevoel op de 35 editie terug: “Vanaf de allereerste wedstrijd tot en met de finale was het een fantastisch toernooi, dat prachtige winnaars heeft opgeleverd en vooral ook hele sportieve verliezers. Spelers en publiek waren blij dat na de coronabeperkingen het toernooi dit jaar eindelijk weer door kon gaan. Het toernooi leefde weer als vanouds, met het maximum van 1800 toeschouwers op de finaleavond op volgepakte en sfeervolle tribunes. We hebben uit alle geledingen heel veel positieve reacties ontvangen. Dat levert voor alle betrokkenen bij het Voetbalgala veel voldoening op en meteen ook een stimulans om door te gaan. Dus op naar editie 36”.