Een biertje, geen bruikbare ballen en geen vertrouwen. Wat is nu het echte probleem?
Sport
Lars Veldwijk blijft bij FC Groningen
ZUIDHORN – Hij staat erom bekend. Weerman Johan Kamphuis weet sporters te raken, waarna deze graag met hem in gesprek gaan. Hij komt bij Bauke Mollema over de vloer in Monaco, en spreekt regelmatig met topsporters als Daniëlle Bekkering en Pim Cazemier. Legendarisch is zijn één op één interview met Milko Djurovski. De populaire spits die opvallend veel overeenkomsten vertoond met de bij FC Groningen uit de gratie geraakte Lars Veldwijk. Twee grote talenten, beide onbegrepen door hun trainer. Wat er aan de hand is met Veldwijk? De Zuidhorner weerman Kamphuis heeft zo zijn vermoeden.
Lars Veldwijk terug naar beloften. Geen vertrek dus, zoals sommige media suggereerden. Waarschijnlijk heeft Buijs wel oren naar spits die er voor hem 15 in het mandje kan leggen. Hoewel de voormalig speler van FC Groningen er een was van met het mes dubbel tussen de tanden, snapt hij dat je met elf zulke spelers de oorlog ook niet wint. Je zult waarschijnlijk weinig tegengoals krijgen maar eveneens weinig scoren en iedere wedstrijd met acht man eindigen. Wellicht dat de toekomstige trainer het wel in de boomlange verguisde spits ziet zitten. Want Groningen wil op dit moment niet echt van hem af. Daar zullen ook zakelijke motieven aan ten grondslag liggen.
Maar Veldwijk is gewoon een prima spits voor FC Groningen. Zijn probleem is niet zo zeer zijn biertje en de vloggende vrouw, maar hij is de enige in de selectie die durft op te staan tegen Faber en zijn mond open trekt. Daar kan Faber niet mee omgaan. Het maakt hem onzeker. Want in een stevige discussie komen je kwaliteiten aan het daglicht maar ook je beperkingen. Zoals gebrek aan visie.
Faber voelt dat zijn spits hem ontmaskert en dat bezorgt hem slapeloze nachten. Hij weet maar één oplossing, die Veldwijk moet weg. Afleiden van de werkelijke problemen. Tijdens de winterstop heeft Faber een soort stiekeme poging gedaan hem weg te werken, achter de rug om van de technische mensen. Poging mislukt. Hij heeft geprobeerd hem naar de jeugd terug te zetten: poging ook mislukt. Maar nu is het bingo. Het moest er een keer van komen. Wie er nu gejokt heeft of dat er sprake is van miscommunicatie, doet er eigenlijk niet toe. Faber weet misschien niet hoe hij zijn spits zo kan raken dat hij voor hem gaat scoren, maar hem mentaal raken, dat lukt de sluwe Brabander wel. Hij heeft de Zuid-Afrikaan tot op het bot gekwetst, geprovoceerd. Voor de zoveelste keer. Hij heeft de volgende val opgezet en ja, Veldwijk is er in gelopen. Met open ogen. Hulde! Al is het natuurlijk ook een tikje naïef, maar vooral ook moedig en authentiek. Volgens Faber waren de spreekkoren tegen hem een gevolg van de werkweigering van Veldwijk. Een even onsympathieke als doorzichtige poging om zijn spits in diskrediet te brengen en om zijn eigen geschonden ego uit te deuken. Helaas voor Faber begonnen de spreekkoren al voor de beruchte wissel.
Mensen als Veldwijk geven de wereld kleur dus laten we er zuinig op zijn. Toen de legendarische Milko Djurovski de ballen van Hennie Meijer en Jos Roossien keurig in zijn voeten kreeg en hij er lustig op los scoorde, was hij de bejubelde man. Geen trainer die viel over zijn sigaretje en biertje. Toen Harris Huizingh achter hem kwam te voetballen en de Macedoniër alle ballen als raketten over hem heen zag vliegen, viel de spits logischerwijs droog. En toen? Toen waren het sigaretje en het biertje in eens wel een probleem. Terug naar nu: Ernest Faber mag zijn klus richting de Eerste divisie voorlopig afmaken. Sørloth, Maduro en publiekslieveling Tibbling heeft hij inmiddels al lang en breed het stadion uitgejaagd. Zag het niet zitten in Linssen en wanneer hij niet gepasseerd werd, dan stond de wissel na 70 minuten vast. Het brak zijn zelfvertrouwen, zo gaf de vleugelspeler onlangs toe en laakte de in zijn ogen verdedigende tactiek. Inmiddels is hij bij Vitesse een serieuze kandidaat voor het Oranje van Koeman. Drost wordt de vernieling in geholpen door hem stelselmatig aan de rechterkant op te stellen terwijl hij een echte nummer tien is. Faber maakte ruzie met Idrissi en was stiekem blij toen hij vertrok. Ook iemand die niet klakkeloos luistert, maar een eigen manier heeft. Gedoe met Mahi en nu is dus Veldwijk het volgende slachtoffer van de structureel falende coach die meer stuk maakt dan de supporters lief is. Maar vooralsnog zijn gang kan gaan. De beste man kan blijkbaar alleen overweg met tieners. Van der Laan, Reijnen, Jensen, Kane, Maduro. Hij kan er niets mee maar nu wel klagen over gebrek aan ervaring. Hij had ervaring maar heeft geen idee hoe er mee om te gaan en te gebruiken. Een bange, onzekere coach die geen sterke persoonlijkheden om zich heen kan verdragen en door hen ontmaskerd wordt vanwege een gebrek aan visie.
Geef Veldwijk vertrouwen en vooral ook af en toe een paar ballen waar hij tegenaan kan lopen. Want dat is al jaren het probleem bij Groningen. Spelers worden niet in hun kracht gezet. Sørloth heeft in Denemarken veel goals gemaakt. Maar hoe? Daar voetbalt hij met de neus naar de goal. Hier met de rug. Een wereld van verschil. Balletje vanaf de flank, eentje eerste paal, twee op de zestien en Sørloth die lekker inloopt en vooral inkopt. Bij Groningen lijkt de visie (!) van een trainer heilig. En spelers worden in het keurslijf van de ideologie gestopt, in plaats van de ideologie aan te passen aan het materiaal. Dat is niet iets van Faber alleen, al maakt hij het wel heel bont. Ook zijn voorganger Van de Looij had er een handje van. Eigenlijk begon Pieter Huistra er al mee.
Natuurlijk heeft de technische leiding de trainers aangesteld en hebben ze hen de ruimte geboden jarenlang wanbeleid te voeren. Daarmee zijn ze dus mede verantwoordelijk. Veldwijk heeft de noodklok geluid. Hij heeft gestoken in een etterbult die nodig grondig schoon gemaakt moet worden. Veldwijk is niet de etterbult, hooguit de vlieg die er in prikt. Laat Groningen hem dankbaar zijn. Het verleden is niet te veranderen, maar het is de hoogste tijd dat er naar binnen wordt gekeken. Diep de wond in. Er is dringend behoefte aan goede medicatie. En dat hoeft geen duur of nog uit te vinden medicament te zijn. Gewoon iemand die kijkt naar wat spelers kunnen, ze vertrouwen geeft, in hun kracht zet, en de linksbuiten gewoon linksbuiten laat spelen. Een spirit weet te creëren waardoor spelers voor elkaar en voor de trainer door het vuur gaan. Dan gaat Veldwijk scoren en kan hij rustig zijn biertje blijven drinken. Geen haan die er naar kraait en geen trainer die zijn eigen falen hoeft te verbloemen en zijn gekrenkte ego gaat op krikken door een speler openlijk te gaan afvallen in de media. Wat is erger? Af en toe een biertje drinken, of geen vertrouwen krijgen van je trainer en geen tactiek die jou voorziet in ballen zodat je ook kunt doen waarvoor je bent aangetrokken: scoren.
ZUIDHORN – Hij staat erom bekend. Weerman Johan Kamphuis weet sporters te raken, waarna deze graag met hem in gesprek gaan. Hij komt bij Bauke Mollema over de vloer in Monaco, en spreekt regelmatig met topsporters als Daniëlle Bekkering en Pim Cazemier. Legendarisch is zijn één op één interview met Milko Djurovski. De populaire spits die opvallend veel overeenkomsten vertoond met de bij FC Groningen uit de gratie geraakte Lars Veldwijk. Twee grote talenten, beide onbegrepen door hun trainer. Wat er aan de hand is met Veldwijk? De Zuidhorner weerman Kamphuis heeft zo zijn vermoeden.
Lars Veldwijk terug naar beloften. Geen vertrek dus, zoals sommige media suggereerden. Waarschijnlijk heeft Buijs wel oren naar spits die er voor hem 15 in het mandje kan leggen. Hoewel de voormalig speler van FC Groningen er een was van met het mes dubbel tussen de tanden, snapt hij dat je met elf zulke spelers de oorlog ook niet wint. Je zult waarschijnlijk weinig tegengoals krijgen maar eveneens weinig scoren en iedere wedstrijd met acht man eindigen. Wellicht dat de toekomstige trainer het wel in de boomlange verguisde spits ziet zitten. Want Groningen wil op dit moment niet echt van hem af. Daar zullen ook zakelijke motieven aan ten grondslag liggen.
Maar Veldwijk is gewoon een prima spits voor FC Groningen. Zijn probleem is niet zo zeer zijn biertje en de vloggende vrouw, maar hij is de enige in de selectie die durft op te staan tegen Faber en zijn mond open trekt. Daar kan Faber niet mee omgaan. Het maakt hem onzeker. Want in een stevige discussie komen je kwaliteiten aan het daglicht maar ook je beperkingen. Zoals gebrek aan visie.
Faber voelt dat zijn spits hem ontmaskert en dat bezorgt hem slapeloze nachten. Hij weet maar één oplossing, die Veldwijk moet weg. Afleiden van de werkelijke problemen. Tijdens de winterstop heeft Faber een soort stiekeme poging gedaan hem weg te werken, achter de rug om van de technische mensen. Poging mislukt. Hij heeft geprobeerd hem naar de jeugd terug te zetten: poging ook mislukt. Maar nu is het bingo. Het moest er een keer van komen. Wie er nu gejokt heeft of dat er sprake is van miscommunicatie, doet er eigenlijk niet toe. Faber weet misschien niet hoe hij zijn spits zo kan raken dat hij voor hem gaat scoren, maar hem mentaal raken, dat lukt de sluwe Brabander wel. Hij heeft de Zuid-Afrikaan tot op het bot gekwetst, geprovoceerd. Voor de zoveelste keer. Hij heeft de volgende val opgezet en ja, Veldwijk is er in gelopen. Met open ogen. Hulde! Al is het natuurlijk ook een tikje naïef, maar vooral ook moedig en authentiek. Volgens Faber waren de spreekkoren tegen hem een gevolg van de werkweigering van Veldwijk. Een even onsympathieke als doorzichtige poging om zijn spits in diskrediet te brengen en om zijn eigen geschonden ego uit te deuken. Helaas voor Faber begonnen de spreekkoren al voor de beruchte wissel.
Mensen als Veldwijk geven de wereld kleur dus laten we er zuinig op zijn. Toen de legendarische Milko Djurovski de ballen van Hennie Meijer en Jos Roossien keurig in zijn voeten kreeg en hij er lustig op los scoorde, was hij de bejubelde man. Geen trainer die viel over zijn sigaretje en biertje. Toen Harris Huizingh achter hem kwam te voetballen en de Macedoniër alle ballen als raketten over hem heen zag vliegen, viel de spits logischerwijs droog. En toen? Toen waren het sigaretje en het biertje in eens wel een probleem. Terug naar nu: Ernest Faber mag zijn klus richting de Eerste divisie voorlopig afmaken. Sørloth, Maduro en publiekslieveling Tibbling heeft hij inmiddels al lang en breed het stadion uitgejaagd. Zag het niet zitten in Linssen en wanneer hij niet gepasseerd werd, dan stond de wissel na 70 minuten vast. Het brak zijn zelfvertrouwen, zo gaf de vleugelspeler onlangs toe en laakte de in zijn ogen verdedigende tactiek. Inmiddels is hij bij Vitesse een serieuze kandidaat voor het Oranje van Koeman. Drost wordt de vernieling in geholpen door hem stelselmatig aan de rechterkant op te stellen terwijl hij een echte nummer tien is. Faber maakte ruzie met Idrissi en was stiekem blij toen hij vertrok. Ook iemand die niet klakkeloos luistert, maar een eigen manier heeft. Gedoe met Mahi en nu is dus Veldwijk het volgende slachtoffer van de structureel falende coach die meer stuk maakt dan de supporters lief is. Maar vooralsnog zijn gang kan gaan. De beste man kan blijkbaar alleen overweg met tieners. Van der Laan, Reijnen, Jensen, Kane, Maduro. Hij kan er niets mee maar nu wel klagen over gebrek aan ervaring. Hij had ervaring maar heeft geen idee hoe er mee om te gaan en te gebruiken. Een bange, onzekere coach die geen sterke persoonlijkheden om zich heen kan verdragen en door hen ontmaskerd wordt vanwege een gebrek aan visie.
Geef Veldwijk vertrouwen en vooral ook af en toe een paar ballen waar hij tegenaan kan lopen. Want dat is al jaren het probleem bij Groningen. Spelers worden niet in hun kracht gezet. Sørloth heeft in Denemarken veel goals gemaakt. Maar hoe? Daar voetbalt hij met de neus naar de goal. Hier met de rug. Een wereld van verschil. Balletje vanaf de flank, eentje eerste paal, twee op de zestien en Sørloth die lekker inloopt en vooral inkopt. Bij Groningen lijkt de visie (!) van een trainer heilig. En spelers worden in het keurslijf van de ideologie gestopt, in plaats van de ideologie aan te passen aan het materiaal. Dat is niet iets van Faber alleen, al maakt hij het wel heel bont. Ook zijn voorganger Van de Looij had er een handje van. Eigenlijk begon Pieter Huistra er al mee.
Natuurlijk heeft de technische leiding de trainers aangesteld en hebben ze hen de ruimte geboden jarenlang wanbeleid te voeren. Daarmee zijn ze dus mede verantwoordelijk. Veldwijk heeft de noodklok geluid. Hij heeft gestoken in een etterbult die nodig grondig schoon gemaakt moet worden. Veldwijk is niet de etterbult, hooguit de vlieg die er in prikt. Laat Groningen hem dankbaar zijn. Het verleden is niet te veranderen, maar het is de hoogste tijd dat er naar binnen wordt gekeken. Diep de wond in. Er is dringend behoefte aan goede medicatie. En dat hoeft geen duur of nog uit te vinden medicament te zijn. Gewoon iemand die kijkt naar wat spelers kunnen, ze vertrouwen geeft, in hun kracht zet, en de linksbuiten gewoon linksbuiten laat spelen. Een spirit weet te creëren waardoor spelers voor elkaar en voor de trainer door het vuur gaan. Dan gaat Veldwijk scoren en kan hij rustig zijn biertje blijven drinken. Geen haan die er naar kraait en geen trainer die zijn eigen falen hoeft te verbloemen en zijn gekrenkte ego gaat op krikken door een speler openlijk te gaan afvallen in de media. Wat is erger? Af en toe een biertje drinken, of geen vertrouwen krijgen van je trainer en geen tactiek die jou voorziet in ballen zodat je ook kunt doen waarvoor je bent aangetrokken: scoren.