Een heel avontuur
Gemeente Westerkwartier
Column 39
Als u dit leest is het even geen politiek voor mij. Noch sport of cultuur. Even geen de Krant of Streekkrant. De reden: wij –het gezin en ik- zijn iets verderop gaan wonen en dat is een goede reden om de deze zomer uitgestelde vakantie te verzilveren. Niezijl is de bestemming. Vanuit Leek niet het einde van de wereld, maar zeker ver genoeg voor een paar inspannende ritjes met een volgeladen bus. Wat mensen wel niet allemaal weten te verzamelen in 15 jaar tijd; het is werkelijk ongelooflijk. Ik zal u de details besparen, maar we zijn bij het inpakken behoorlijk wat ‘verrassende’ dingetjes tegen gekomen. Sommige leuk, want verloren gewaand, maar ook zeker een container met troep die lang geleden al bedankt had moeten worden voor bewezen diensten. Dus bestaat het eerste gedeelte van de vakantie uit het sorteren en weggooien van overbodige rommel die de oversteek niet hoeft te maken. Kapotte dvd-spelers die in de kast zijn beland omdat ze misschien nog wel te maken zouden zijn, zonder er bij na te denken wie dat dan zou moeten doen. Heel handig is ondergetekende namelijk niet. Zeker niet met apparatuur dat beschikt over een stekker en aangesloten dient te worden op het elektrische net. En wat te denken van de kaarsenstanders die ooit met een goede reden achter gesloten deuren zijn geplaatst, want te lelijk om aan te gluren. Waarom deze nooit zijn weggegooid? Het zal de emotionele waarde zijn geweest. Al is vooral blijdschap de emotie die ik voelde bij het wegsmijten van deze troep. Nee, dan de zakken vol knuffels op zolder die al stonken toen ze nog ‘gewoon’ werden geknuffeld door mijn zoon. De tienjarige logeerpartij in een vuilniszak op zolder heeft de pluizige beesten geen goed gedaan. Wat zeg ik, er zijn kringloopwinkels die frisser ruiken! Voor mijn gevoel heeft de schillenboer maandag een extra ritje moeten doen in Leek. Alleen al om onze zooi bij de straat weg te krijgen. Ik voelde me zondag bijna schuldig tegenover de buren die de rest van de zondagavond –tot maandagochtend, want dan komt de schillenboer- tegen de opgestapelde zakken vol plastic en stinkende kleding aan hebben zitten kijken. Bijna schuldig inderdaad. Want wie vanuit zijn of haar oude woning naar de nieuwe plek rijdt voelt geen schuld. Wel opwinding, een nieuw avontuur begint!
De spulletjes, meubelen en apparaten die wel mee moeten zijn inmiddels gearriveerd in Niezijl. Het meeste staat zelfs al op de daarvoor bestemde plek, al is het nog steeds zoeken naar de wekker. Een inwisselbaar item, zo blijkt als men de ‘werkdag’ zelf kan indelen. Voor de verhuizing richting het nieuwe huis hebben de vrouw en ik besloten vertrek voor vertrek aan te pakken. Lekker in ons eigen tempo en kalm aan, al genietend van ons nieuwe plekje. Het is prima toeven tussen de kwasten, potten verf en emmers saus. Even drie weekjes geen politiek. Geen sport of cultuur. Maar een heel ander avontuur. Vol gipsplaten en boormachines. Of alles goed zal verlopen met mijn twee linker handen? Daarover zijn de vrouw en ik nog stevig in discussie. Allicht daarover volgende week meer.
Meediscussiëren over de herindeling of jouw mening laten horen? Laat het weten op Twitter @richardlamberst!
Als u dit leest is het even geen politiek voor mij. Noch sport of cultuur. Even geen de Krant of Streekkrant. De reden: wij –het gezin en ik- zijn iets verderop gaan wonen en dat is een goede reden om de deze zomer uitgestelde vakantie te verzilveren. Niezijl is de bestemming. Vanuit Leek niet het einde van de wereld, maar zeker ver genoeg voor een paar inspannende ritjes met een volgeladen bus. Wat mensen wel niet allemaal weten te verzamelen in 15 jaar tijd; het is werkelijk ongelooflijk. Ik zal u de details besparen, maar we zijn bij het inpakken behoorlijk wat ‘verrassende’ dingetjes tegen gekomen. Sommige leuk, want verloren gewaand, maar ook zeker een container met troep die lang geleden al bedankt had moeten worden voor bewezen diensten. Dus bestaat het eerste gedeelte van de vakantie uit het sorteren en weggooien van overbodige rommel die de oversteek niet hoeft te maken. Kapotte dvd-spelers die in de kast zijn beland omdat ze misschien nog wel te maken zouden zijn, zonder er bij na te denken wie dat dan zou moeten doen. Heel handig is ondergetekende namelijk niet. Zeker niet met apparatuur dat beschikt over een stekker en aangesloten dient te worden op het elektrische net. En wat te denken van de kaarsenstanders die ooit met een goede reden achter gesloten deuren zijn geplaatst, want te lelijk om aan te gluren. Waarom deze nooit zijn weggegooid? Het zal de emotionele waarde zijn geweest. Al is vooral blijdschap de emotie die ik voelde bij het wegsmijten van deze troep. Nee, dan de zakken vol knuffels op zolder die al stonken toen ze nog ‘gewoon’ werden geknuffeld door mijn zoon. De tienjarige logeerpartij in een vuilniszak op zolder heeft de pluizige beesten geen goed gedaan. Wat zeg ik, er zijn kringloopwinkels die frisser ruiken! Voor mijn gevoel heeft de schillenboer maandag een extra ritje moeten doen in Leek. Alleen al om onze zooi bij de straat weg te krijgen. Ik voelde me zondag bijna schuldig tegenover de buren die de rest van de zondagavond –tot maandagochtend, want dan komt de schillenboer- tegen de opgestapelde zakken vol plastic en stinkende kleding aan hebben zitten kijken. Bijna schuldig inderdaad. Want wie vanuit zijn of haar oude woning naar de nieuwe plek rijdt voelt geen schuld. Wel opwinding, een nieuw avontuur begint!
De spulletjes, meubelen en apparaten die wel mee moeten zijn inmiddels gearriveerd in Niezijl. Het meeste staat zelfs al op de daarvoor bestemde plek, al is het nog steeds zoeken naar de wekker. Een inwisselbaar item, zo blijkt als men de ‘werkdag’ zelf kan indelen. Voor de verhuizing richting het nieuwe huis hebben de vrouw en ik besloten vertrek voor vertrek aan te pakken. Lekker in ons eigen tempo en kalm aan, al genietend van ons nieuwe plekje. Het is prima toeven tussen de kwasten, potten verf en emmers saus. Even drie weekjes geen politiek. Geen sport of cultuur. Maar een heel ander avontuur. Vol gipsplaten en boormachines. Of alles goed zal verlopen met mijn twee linker handen? Daarover zijn de vrouw en ik nog stevig in discussie. Allicht daarover volgende week meer.
Meediscussiëren over de herindeling of jouw mening laten horen? Laat het weten op Twitter @richardlamberst!