Een leven zonder creativiteit bestaat niet voor Adrie van der Veen

Afbeelding
kleintje cultuur

GROOTEGAST – Adrie van der Veen is een flamboyante verschijning van wie de creativiteit afspat. Een leven zonder zich creatief te uiten is voor hem ondenkbaar en wat hij vindt in zijn creativiteit gunt hij ook een ander. Juist dat stimuleren van de ander, ieder in zijn eigenheid, maakt het leven volgens hem zo boeiend. Én het is een noodzaak. “Als je jongeren opvoedt in een systeem van waar en niet waar en goed en niet goed, geef je ze geen ruimte om zelf te ontdekken. En het beleven van binnen; dat zijn de echte geluksmomenten.”

Creativiteit gaat als een rode draad door het leven van Adrie. Gedichten, tekeningen, korte verhalen en kleding; hoewel het allemaal van zijn hand kwam noemt hij zich geen kunstenaar. “Creatief vormgever”, steekt Adrie van wal, “want kunst is naar mijn mening een uiting van een gedachte en dan moet je de taal van het vormgeven wel verstaan. Waar mijn hart ligt? Momenteel hoofdzakelijk bij het schrijven; liedjes, gedichten en korte verhalen. Ik ben ook wel gek op tekenen en ontwerpen. Maar vooral vind ik het belangrijk om creatieve processen te stimuleren bij anderen.”

Iets wat hij jarenlang deed als leraar op middelbare scholen en als groepsleider op de Westerburcht. Een switch die hij moeiteloos maakte. “Het lijkt heel iets anders: van het werken met jongeren naar het werken met ouderen, maar ik heb het dan over ouderen in een loslatingsproces. Zij hebben eigenlijk dezelfde puberale neigingen als jongeren.” De taal van de creativiteit spreekt bij iedereen. “Het vormgeven aan een gedachte kan in taal, koken, bloemen, muziek of bewegen. Een simpel voorbeeld: geef een hele straat hetzelfde recept en toch zal bij de één iets superlekkers op de tafel komen, terwijl het bij de ander nergens naar smaakt. Het is belangrijk je eigenheid te tonen en te beleven. En dat is eigenlijk ook het meest boeiende van het bestaan; de eigenheid van mensen.”

Geen wonder dus dat hij als grootste inspiratiebron direct ‘mensen’ antwoordt. “En dan vooral mensen die het op een andere manier dan doorsnee doen.” Iets waar hij zelf een schoolvoorbeeld van lijkt. “Dat eigene heb ik altijd al gehad”, beaamt Adrie, “ik ben er ook altijd in gestimuleerd.” Met een lach vervolgt hij: “ik naaide een hele tijd zelf kleren en dan zeiden anderen tegen me: dat doen mannen niet. ‘Nou’, zei ik dan, ‘de beste kleermakers en ontwerpers zijn volgens mij allemaal mannen’.”

Naast ‘mensen’ is de dood een onderwerp wat Adrie bezighoudt. “Mijn vader had vroeger een grafkistenfabriek dus ik heb me er van mijn prilste begin mee bezig moeten houden. De overgang van leven naar dood heeft iets van verstilling. En dat is in kunst ook vaak zo. Kunst is een verstilling van een moment dat je probeert vast te leggen en uit te dragen. En dat is schoonheid. Kijk eens naar twee geliefden. Die praten ook niet de hele dag door. Soms kunnen ze iets delen met een knipoog of een glimlach. Dat zijn ook van die verstilde momenten.”

Een leven zonder creativiteit? “Dat bestaat niet. Dat is alleen maar materie. Iets mooi vinden of niet is een geestelijke beleving. Iets willen hebben, heeft niks met de geest te maken. Het beleven van binnen is de drijfveer om voort te bestaan. Je hoort wel eens van die verhalen van mensen die àlles hebben wat hun hartje begeerd en toch overspannen raken. Maar ze hebben dan wel alles, een mooie auto en een groot huis, maar dat zijn niet de echte geluksmomenten.”

In Grootegast is hij thuis en hij doet graag wat voor de gemeenschap. “Dan ontwerp ik wel eens een logo en zeg ik: ach, geef me maar een fles wijn.” Verknocht aan het dorp, dat laat Adrie in het midden. “Thuis zijn ligt in jezelf”, zegt hij wijselijk. Vogelvrij, net als een duif die staat voor eeuwige liefde. De liefde voor het leven in creativiteit en eigenheid.

UIT DE KRANT