‘Een schilderij is net als een tuin, moet je op afstand bekijken’
kleintje cultuur
Schilderijen Rien Geertsema om in te lijsten
ADUARD – Voor Rien Geertsema is schilderen een van haar hobby’s. De schilderijen zijn puur natuur. Geen wonder, met de natuur in en om het ‘arbeidershuuske’ achter de herkenbare kop-halsrond boerderij. De inspiratie hoeft bij haar niet van ver te komen.
Schilderen en appeltaart bakken, voegt Geertsema eraan toe, als we over haar meerdere hobby’s hebben. Het appeltaart bakken is bedoeld voor het boerderijfeestje. “Dat is wat uit de hand gelopen. Die appeltaart doen we op bordjes, die beschilderd zijn. Ik ben geboren in Zuidhorn, bij het Noordhorner tolhek. We woonden op een boerderij aan het Hoendiep. Ik dacht dat dit het mooiste plekje van de wereld was. Maar hier, Zuiderham, is ook mooi hoor. We hebben hier 43 jaar geboerd. Met acht kinderen, die allemaal uitgevlogen zijn. Onze zoon Kees is nu boer, met zijn vrouw en vier kinderen. Om van een echt bestaan te kunnen leven, hebben ze er van alles bij, zoals kinderoppas en boerengolf. We hebben hier eens mensen uit het Westland op bezoek gehad. Ze waren heel enthousiast na de ‘inboeringscursus’. Schilderen is een van mijn hobby’s. Ik ben ook actief met een schildersclubje in de Buurthuiskamer, hier in Aduard. Dat is een keer in de maand. Ik geef daar een beetje sturing. Rien Geertsema exposeerde in september in de Hamsterborg in Den Ham. “Het schilderen heb ik al vanaf de lagere school. Die tekenles. Het ruikt zo lekker, potlood en papier. En mijn eerste tekendoos, wat een bezit was dat. Moet je tegenwoordig kijken wat kinderen allemaal hebben. Ik ben altijd creatief geweest. Van timmeren tot spinnen. Mijn man is net zo. Je moet wel een stimulans hebben. Mijn eerste schilderij was een pintekening”. Ze haalt een aantal schilderijen van de wand, die de woning sieren. Een zwaan bijvoorbeeld, met jonkies, die ze ‘verborgen schatten’ noemt. Of een typisch Engels tafereel, met kasteel en schapen, op een mistige morgen. Pronkjuweel is het schilderij van de eigen boerderij. Het is werkelijk een schilderij om in te lijsten. “Deze is gemaakt aan de hand van een foto. Ik heb de bomen anders gezet. Een van de oudste werken is eentje van de lagere school. Komt uit het stof. Afgebeeld is een kind dat een lammetje vasthoudt. Alles was toen omlijnd”. Het graf van Jezus is een van de nieuwste. “Die steen in de natuurlijke omgeving vind ik zo mooi. Ik heb geen opleiding genoten, heb wel een sessie van Anneke Hoes uit Zuidhorn gehad. De inspiratie komt van dichtbij, met de koeien voor het raam. Met die koeien moet ik tot volgend voorjaar wachten, als ze weer van stal gehaald worden Maar dan zijn er altijd nog vogels in het vogelhuisje. Of bloemen, vind ik ook mooi om te schilderen. Ik maak ook portretten van familie, zegt ze terwijl een doos vol op tafel wordt gelegd. Aan de hand van oude familiekiekjes, die uitvergroot zijn. Portretten zijn moeilijk. Die mensen moeten er wel op lijken, he. Het zijn niet alleen schilderijen van dichtbij. Rien pakt de natuur van de woeste kust van de Costa Brava van de muur en (“dit is de laatste die ik van de muur rop”) ik heb een zus in Canada. We zijn ook tien dagen in Noorwegen geweest. Dan neem ik ook schildermateriaal mee. Maar ik had tijdens die vakantie geen tijd om daar te schilderen. Schilderen ‘als ploeg’ ligt mij niet. Zo’n kerk met allerlei kleuren. De muur van die kerk hoort niet groen, maar rood. Ik wil natuurlijke kleuren.” En nu moet ze zich gereedmaken voor het boerderijfeestje. Het is duidelijk, Rien Geertsema houdt van puur natuur. En haar geheim van die mooie schilderijen? “Een schilderij is net als een tuin, moet je op afstand bekijken”.
ADUARD – Voor Rien Geertsema is schilderen een van haar hobby’s. De schilderijen zijn puur natuur. Geen wonder, met de natuur in en om het ‘arbeidershuuske’ achter de herkenbare kop-halsrond boerderij. De inspiratie hoeft bij haar niet van ver te komen.
Schilderen en appeltaart bakken, voegt Geertsema eraan toe, als we over haar meerdere hobby’s hebben. Het appeltaart bakken is bedoeld voor het boerderijfeestje. “Dat is wat uit de hand gelopen. Die appeltaart doen we op bordjes, die beschilderd zijn. Ik ben geboren in Zuidhorn, bij het Noordhorner tolhek. We woonden op een boerderij aan het Hoendiep. Ik dacht dat dit het mooiste plekje van de wereld was. Maar hier, Zuiderham, is ook mooi hoor. We hebben hier 43 jaar geboerd. Met acht kinderen, die allemaal uitgevlogen zijn. Onze zoon Kees is nu boer, met zijn vrouw en vier kinderen. Om van een echt bestaan te kunnen leven, hebben ze er van alles bij, zoals kinderoppas en boerengolf. We hebben hier eens mensen uit het Westland op bezoek gehad. Ze waren heel enthousiast na de ‘inboeringscursus’. Schilderen is een van mijn hobby’s. Ik ben ook actief met een schildersclubje in de Buurthuiskamer, hier in Aduard. Dat is een keer in de maand. Ik geef daar een beetje sturing. Rien Geertsema exposeerde in september in de Hamsterborg in Den Ham. “Het schilderen heb ik al vanaf de lagere school. Die tekenles. Het ruikt zo lekker, potlood en papier. En mijn eerste tekendoos, wat een bezit was dat. Moet je tegenwoordig kijken wat kinderen allemaal hebben. Ik ben altijd creatief geweest. Van timmeren tot spinnen. Mijn man is net zo. Je moet wel een stimulans hebben. Mijn eerste schilderij was een pintekening”. Ze haalt een aantal schilderijen van de wand, die de woning sieren. Een zwaan bijvoorbeeld, met jonkies, die ze ‘verborgen schatten’ noemt. Of een typisch Engels tafereel, met kasteel en schapen, op een mistige morgen. Pronkjuweel is het schilderij van de eigen boerderij. Het is werkelijk een schilderij om in te lijsten. “Deze is gemaakt aan de hand van een foto. Ik heb de bomen anders gezet. Een van de oudste werken is eentje van de lagere school. Komt uit het stof. Afgebeeld is een kind dat een lammetje vasthoudt. Alles was toen omlijnd”. Het graf van Jezus is een van de nieuwste. “Die steen in de natuurlijke omgeving vind ik zo mooi. Ik heb geen opleiding genoten, heb wel een sessie van Anneke Hoes uit Zuidhorn gehad. De inspiratie komt van dichtbij, met de koeien voor het raam. Met die koeien moet ik tot volgend voorjaar wachten, als ze weer van stal gehaald worden Maar dan zijn er altijd nog vogels in het vogelhuisje. Of bloemen, vind ik ook mooi om te schilderen. Ik maak ook portretten van familie, zegt ze terwijl een doos vol op tafel wordt gelegd. Aan de hand van oude familiekiekjes, die uitvergroot zijn. Portretten zijn moeilijk. Die mensen moeten er wel op lijken, he. Het zijn niet alleen schilderijen van dichtbij. Rien pakt de natuur van de woeste kust van de Costa Brava van de muur en (“dit is de laatste die ik van de muur rop”) ik heb een zus in Canada. We zijn ook tien dagen in Noorwegen geweest. Dan neem ik ook schildermateriaal mee. Maar ik had tijdens die vakantie geen tijd om daar te schilderen. Schilderen ‘als ploeg’ ligt mij niet. Zo’n kerk met allerlei kleuren. De muur van die kerk hoort niet groen, maar rood. Ik wil natuurlijke kleuren.” En nu moet ze zich gereedmaken voor het boerderijfeestje. Het is duidelijk, Rien Geertsema houdt van puur natuur. En haar geheim van die mooie schilderijen? “Een schilderij is net als een tuin, moet je op afstand bekijken”.