Einde schaatscarrière voor Pim Cazemier?

Afbeelding
Sport
DEN HORN - Normaal is het erg gezellig en ontspannen aan de grote eettafel in huize Cazemier in Den Horn waar het tweejaarlijkse interview met Pim voor deze krant inmiddels een ritueel is geworden. Moeders zorgt standaard voor de koffie en er heerst een energie van sport, van ambitie en van het ontdekken van nieuwe mogelijkheden. Ditmaal is het anders.
De gezelligheid is er wel, maar de sfeer is minder uitbundig als we zo midden in het wielerseizoen terug- en vooruitblikken. Hoe ging het afgelopen schaatsseizoen en hoe is het met de benen nu er weer volop gefietst wordt? Wat zijn de plannen voor komende winter? Zomaar een paar vragen: al snel verschijnt er dan een onbekende blik op het gezicht van de schaatser/wielrenner. Een mengeling van teleurstelling en frustratie lijkt het. Het hoge woord komt er al snel uit. “Ik weet het niet. Ik kan je niets vertellen over de plannen voor komend jaar. Misschien stop ik er wel mee.” Boem! Cazemier kijkt een beetje vertwijfeld, net als zijn ouders die dit nieuws ook voor het eerst horen. Het voorbije jaar was er eentje van grote frustratie en teleurstelling. Er was een valpartij halverwege het seizoen. Tot dan toe ging alles naar wens. Korte uitslagen en het podium lijkt een kwestie van tijd. Na de valpartij kwam het echter niet meer goed. “Ik kwam niet meer in mijn ritme, ik heb alles geprobeerd. Eerst dacht ik aan een heupblessure maar dat bleek het ook niet te zijn. Vervolgens heb ik afgelopen jaar eerst nieuwe ijzers besteld omdat de rechterschaats steeds bij me weg reed. Uiteindelijk ook nog een nieuwe schoen”, doet de marathonschaatser uit de doeken. Het mocht allemaal niet baten en de wanhoop nam toe. “Het is echt zo balen. Ik weet dat er veel meer in mijn lichaam zit dan er uitkomt. Maar ik weet niet waar het aan ligt. Het gevolg is onzekerheid en twijfel. Daar ga je ook niet harder van schaatsen.” In Oostenrijk tijdens de Alternatieve Elfstedentocht is Cazemier ook nog eens ziek en moet de veldslag aan zich voorbij laten gaan. De omstandigheden waren zwaar en er was dus bij uitstek kans op resultaat. Want als iedereen opgeeft begint de boerenzoon aan zijn volgende leven. Een volgende tegenslag dus. Ook de rest van het seizoen bleef het kwakkelen. Tot de laatste wedstrijd wanneer ons land nog eens geteisterd werd door ongewoon felle kou uit Rusland.
Cazemier neemt een opmerkelijk besluit: “Het was de wedstrijd in Noordlaren. Ik had toch niets meer te verliezen en ik besloot mijn oude schaatsen van vroeger maar eens aan te doen. En tot mijn grote verbazing voelde ik me lekker, schaatste ik prima en mijn rechtervoet deed weer eens wat ik wil. Het was misschien wel de beste wedstrijd van het hele seizoen. Bizar!” grijnst de zoon van oud Nederlands kampioen Lex. Maar juist die wedstrijd heeft ook twijfel gebracht. Het kan dus toch! Want eigenlijk was het besluit om te stoppen al gemaakt. Maar zo eindigen blijkt eigenlijk ook geen optie voor een schaatser die wereldkampioen werd bij de junioren op de 1500 meter en het woord opgeven niet kent. En dan grinnikend: “Ik moet er nog maar eens goed over nadenken, ik zit ook nog eens zonder ploeg want mijn sponsor is, net als vorig jaar, gestopt. Maar op deze manier mijn carrière beëindigen voelt ook niet oké. Misschien moet ik eerst maar weer eens het zomerijs op om te kijken hoe het voelt.” Er is nog een paar maanden bedenktijd en voorlopig zijn de schaatsen ingeruild voor de fiets en kan het hoofd even weer helemaal worden geleegd. “Ja, dat is wel heel fijn nu. Lekker fietsen, al kom ik door mijn werk minder aan trainen toe dan eerder. Ik rij de Meerdaagse Noordenveld/Westerkwartier en andere jaren ging ik steevast voor een podiumplaats, maar nu is dat niet mijn ambitie. Het is gewoon niet haalbaar. Ik train minder en het parcours is veranderd van een criterium naar een omloop. Dat ligt me ook minder goed. Daarbij was het vroeger een zesdaagse en werd het op het laatst echt een uitputtingsslag waar ik mijn winst kon behalen. Nu Noordhorn er ook nog af is - wat ik heel jammer vind - is het een Vierdaagse geworden en kan ik een mindere dag eigenlijk niet of nauwelijks nog goed maken.” Een andere wielerwedstrijd zit eraan te komen, zij het van andere orde: de Tour de France. Een evenement waar de boerenzoon enorm naar uitkijkt. Net als de meeste landgenoten is ook hij vooral begaan met de Nederlanders. “Ik ben vooral heel benieuwd hoe Tom Dumoulin en Bauke Mollema het gaan doen. Wat ik van Bauke verwacht? Eerlijk gezegd weet ik niet zo goed hoe goed hij op het moment is, maar ik hoop voor hem op een superdag, waardoor hij weer een overwinning kan pakken. Hoog eindigen in het klassement is heel erg knap en erg moeilijk. Wat Bauke de laatste jaren heeft gepresteerd in de Tour is erg knap. Alleen mensen zien liever een dagoverwinning dan een achtste plek in het eindklassement. Ook al is een top tien klassering een veel grotere prestatie. Ik heb er zin in!”

UIT DE KRANT