Elf Stedentocht
Over de twaalfde elfstedentocht ien 1963 is al n barg schreven. En dan gijt et altied over de grote winnoars, Reinier Paping, Jeen van der Berg en Jan Uitham. Toch verdient de prestoatie van de Tolberter jongkirrel Henk Ottema ok aandacht. Dit mantje van nog mor 19 joar werd noamelek viefde. Henk het er zulf een hiel mooi verhoal over schreven, dat te lezen is op www.fredewalda.nl onder de rubriek “verhalen”.
Henk trok op 18 jannewoarie noar Leeuwarden om de toertocht van 200 kilometer te rieden. Hij had n startnummer ien e negenduzend. Omdat et ies en t weer slecht was besloot hij om zich mor ien te schrieven veur de wedstried. Je mochten der twee uur langer over doen dan de winnoar en Henk docht dat hij dat wel redden kon. Hij startte ien t duuster om 5.30 uur. Aandern zeden dat die “moagere” nog niet halverwege kommen zol.
Et vroor 18 groaden en hij zat goed ien e vaseline, (kop, handen en tonen) en n zeemleer ien t kruus. Op n boantje van ongeveer een meter breed vloog hij achter n poar honderd man aan richting Sneek. Pikkeduuster en alles zo smal da-je gienéén veurbie kommen konden. Het ies was verschrikkelek slecht. Uuteindelek werd et wel wat lichter ien e lucht en gingen ze de meren op. Doar was et ies wat beter. Hij ree van groep noar groep en kwam der al gauw achter dat er n kopgroep was van wel 100 man die wel 34 seconden veuruut wadden.
Hij had zulf wat neuten en rezienen bie zich en sprintte bie elk dörpke dat ze tegen kwammen noar veuren om te kieken wat de bevolking te eten aanbood. Dat was vanalles, koekjes, bananen, drinken, snert en goa zo mor deur. Ien Harlingen heurde hij voag zien noam omroepen met et getal 23 en hij snapte der niks van, want hij had rugnummer 460. Dat hij al zo ver veuraan lag drong niet tot hem deur. En toen begon de “Hel van het Noorden”, 60 kilometer met e wiend vol op kop en t begon aal harder te snijen. t Was strukeln en lopen op scheuvels vanwege de bulten snij en t “kwalsteries”. En de valpartijen kwammen achternkander aan, met veul pien as gevolg.
Eindelek passerende ze t brugje van Bartlehiem en gingen ze richting Dokkum. Op de Dokkumer Trekvoart mos je hinneweerom, dus kwam je mekoar tegen. Hij was zo bezeg met overleven dat et allemoal niet tot hum deurdrong. Totdat er ien Dokkum de speaker dudelek heurde: Op de 17de plaatst met nummer 460 Henk Ottema!
Hij telde de groep woardat er ien ree, 17 man. Hij docht: “as ik die der of rie, dan ben ik bie de eerste 10”! Dus hij stempelde as eerste en ree zo hard as er kon vot. Oostewiend ien e rug en redelek ies op e Dokkumer trekvoart, doar lag gien snij, allènt schotsen.
“Hiel laank heurde ik gekras en gepoest achter mij, mor op n geven moment was ik allinneg. Noa Bartlehiem begon de ellende pas echt goed. De snijstörm had ientussen dikke dunen op t ies bloazen. Twee streken en dan weer deur de snij ploetern en zo mor deur. Der zat één op zien knijen ien e snij, heurde wat ik zee, mor zag niks. Snijblind. Een aander zat ien e snij mor zag mij niet veurbie kommen.Gelukkeg was dat allemoal nog bij lichten, zo rond half vief”.
En toen ree der onder n brugje deur en zag er allemoal volk stoan. En tot zien verboazing zag er ieneenent twee mannen die der noa Franeker bie n “pispauze” vandeur goan wadden. Hij ging der vol gas op òf en ze kwammen toegelieks aan op de Grote Wielen. t Werd sprinten en dat won Henk. Zo werd hij 5de ien die beroemde elfstedentocht (zie foto: Archief Fredewalda), woar hij zulf nooit op rekend had en zulfs niet van dreumd had. Drieënderteg menuten achter winnoar Reinier Paping. Hij beurde nog 500 gulden van de V&D uut Nijmegen, die hadden n actie over nummer 5.
Hij miste de priesuutrieking bijnoa. Toen er ien e “Groene Weide” de trap op wol werd er tegenholden. “Waar gaat u naar toe?” “Naar de prijsuitreiking, ik ben 5e geworden”. Gelach was zien deel. “U bent veel te jong en u ziet er nog veel te fris uit”. Uuteindelek het n official hum noar binnen holpen. De volgende dag werd er ophoald deur minsen uut Tolbert en werd er ien n open auto deur t dörp reden en huldegd. t Was zo kold dat et ploatseleke muziekkorps ‘Woldhoorn’ niet ien buten bloazen kon, de mondstukken vroren heur aan e lippen vast.
Wat zol t mooi weden as Henk Ottema nog es tastboar eerd worden kon ien Tolbert. Uuteindelek was dit n bovenminseleke prestoatie veur n mantje van 19 joar. Zol n nije iesboan ien Tolbert zien noam droagen kinnen? Blift et verhoal veur eeuweg bewoard!.
Piet de Vries
Mientje: ‘t Leven is krekt n elfstedentocht. Ofzien en aan t enne n kruuske.’