Het Offer (Deel 2)
ik proat plat! doe ok?
Bij het zien van een driekleurde kat op t kerkepad, goan Domnees gedachten terug noar zien aaigen stoppelkatje. Hij was zo wies met west. Toen t beestje op n daag vot was, kwam de hiele gemeente ien rep en roer, omdat old domnee stok ongelukkeg was. Domnee miemert verder.
Zien herinneringen goan weer verder, ’s nachts noadat t katje vot was hadder niet sloapen kind. En ienenent hadder t heurd, n zacht gepiep, kloagelek en menselek. Hij har t doalek deur had, doar was ze, moar woar dan? Ien t duuster met zien zaklanteern hadder niks vienden kind, der zat niks aans op dan wachten totdat t licht wer. En toen, ja toen eindelek hadder ien e goaten woar of t dierke zat, boven ien n hoge dunne boom. Doodsbang noar beneden kiekend, stief van angst piepend en mauwend.
Hij har onneerd met de buurman, hoe kriegen we m doar weg, ledders binnen te kört en klimmen is totoal uutsloten. Uuteindelek hadden ze n idee dat ze moar uutvoeren mozzen, buurman ging hin om zien olle Skoda op te hoalen en domnee regelde n lang stuk touw. t Viel nog niet zo met om t allemoal veur mekoar te kriegen, hoe kriegen je van n stuk touw n goeie lasso en dan, hoe kriegen je zo’n lasso om e bovenkaant van e boom? t Was n hiele toer, moar toen uuteindelek kregen ze t veur mekoar, t touw hing boven ien e boom en sloot zich zörgvuldeg om n grote tak.
Aander kaant van t touw werd an e Skoda knupt en hiel langzoam begon de buurman aan te trekken. Vezichteg boog de boom, langzoam, hiel langzoam kwam de top noar de grond. t Katje klemde zich hiel stil vast, angsteg om wat er gebeuren ging. Domnee begunde vezichtegaan te denken dat et goed kommen ging, nog even en hij kon t beestje pakken, of misschien zol t dier zulf wel noar beneden springen. Moar och minsen, dan gijt t verkeerd. Net as domnee noar veuren wil om de kat te pakken, knapt t touw met n enorme knal. De boom veert vanuut de spanboog terug ien zien oorspronkeleke stand. t Katje wordt as t woare kattepulteerd en schut met een grote boog hoog over de toren, recht de hemel ien. Woar of ze doarnoa ok zochten, t poeske was vot. Definitief vot.
Weer krigt domnee t te kwoad as er der aan terug denkt. Deur zien troanen hin kikt er de lege kerk ien en zigt er zien gemeenteleden zitten. Stuk veur stuk oprechte minsen, degelek van stuk en veural recht ien e leer. Doar, an t gangpad van de vierde bank, doar zit ze altied, weduwe Veenstroa. Vrouw Veenstroa, n allerliefst minsje dat t niet zo makkelek har ien t leven. Al vrij jong was ze allenneg kommen te stoan, heur man verongelukt ien e bouw. Noa n poar moand was heur dochtertje geboren, eerst har alles gewoon leken, moar noa verloop van tied bleek dat t wichtje moar n beperkt verstand har, toch wer ze t lievelinkje van allemoal.
t Was veur dat wichtje, dat domnee uuteindelek zien allergrootste offer brengen mos. n Dag of wat noa t veurval met de poes was er vouw Veenstroa tegenkommen, soamen met heur wichtje. Ze hadden evem gezelleg stoan te keuvelen en t meiske har, vrolek as ze altied is, domnee bie de hand pakt. Met heur opgewonden stemke har ze verteld dat de Heer altied noar heur luusterde. Want ze har moeke al hiel voak vroagd om n poeske, moar moeke har der niet veul zin aan. En toen har ze met moeke ien e tuun lopen en was ze der weer over begonnen. Ze har met heur gezicht noar de kerk stoan en toen….. en toen…….en toen…… toen was der zo moar n hiel mooi poeske uut de lucht vallen…….
Domnee zucht diep, t was niet makkelek west om niks te zeggen. Moar wie was hij west om t geluk van dat wichtje te deurbreken. Hangen an t kruus mos toch veul slimmer wezen, het offer van de totoale verloatenheid van zien grote boas mos toch wel tien keer zo groot west hemmen. Dan trekt er n brede glimlach over zien gezicht. Dit hier, dizze kerk, eeuwen terug bouwd deur de pioniers ien dit gebied, hier gijt t om. En hij zulf, hij is moar n eenvoudege dienstknecht. Zo is t goed.
Zien herinneringen goan weer verder, ’s nachts noadat t katje vot was hadder niet sloapen kind. En ienenent hadder t heurd, n zacht gepiep, kloagelek en menselek. Hij har t doalek deur had, doar was ze, moar woar dan? Ien t duuster met zien zaklanteern hadder niks vienden kind, der zat niks aans op dan wachten totdat t licht wer. En toen, ja toen eindelek hadder ien e goaten woar of t dierke zat, boven ien n hoge dunne boom. Doodsbang noar beneden kiekend, stief van angst piepend en mauwend.
Hij har onneerd met de buurman, hoe kriegen we m doar weg, ledders binnen te kört en klimmen is totoal uutsloten. Uuteindelek hadden ze n idee dat ze moar uutvoeren mozzen, buurman ging hin om zien olle Skoda op te hoalen en domnee regelde n lang stuk touw. t Viel nog niet zo met om t allemoal veur mekoar te kriegen, hoe kriegen je van n stuk touw n goeie lasso en dan, hoe kriegen je zo’n lasso om e bovenkaant van e boom? t Was n hiele toer, moar toen uuteindelek kregen ze t veur mekoar, t touw hing boven ien e boom en sloot zich zörgvuldeg om n grote tak.
Aander kaant van t touw werd an e Skoda knupt en hiel langzoam begon de buurman aan te trekken. Vezichteg boog de boom, langzoam, hiel langzoam kwam de top noar de grond. t Katje klemde zich hiel stil vast, angsteg om wat er gebeuren ging. Domnee begunde vezichtegaan te denken dat et goed kommen ging, nog even en hij kon t beestje pakken, of misschien zol t dier zulf wel noar beneden springen. Moar och minsen, dan gijt t verkeerd. Net as domnee noar veuren wil om de kat te pakken, knapt t touw met n enorme knal. De boom veert vanuut de spanboog terug ien zien oorspronkeleke stand. t Katje wordt as t woare kattepulteerd en schut met een grote boog hoog over de toren, recht de hemel ien. Woar of ze doarnoa ok zochten, t poeske was vot. Definitief vot.
Weer krigt domnee t te kwoad as er der aan terug denkt. Deur zien troanen hin kikt er de lege kerk ien en zigt er zien gemeenteleden zitten. Stuk veur stuk oprechte minsen, degelek van stuk en veural recht ien e leer. Doar, an t gangpad van de vierde bank, doar zit ze altied, weduwe Veenstroa. Vrouw Veenstroa, n allerliefst minsje dat t niet zo makkelek har ien t leven. Al vrij jong was ze allenneg kommen te stoan, heur man verongelukt ien e bouw. Noa n poar moand was heur dochtertje geboren, eerst har alles gewoon leken, moar noa verloop van tied bleek dat t wichtje moar n beperkt verstand har, toch wer ze t lievelinkje van allemoal.
t Was veur dat wichtje, dat domnee uuteindelek zien allergrootste offer brengen mos. n Dag of wat noa t veurval met de poes was er vouw Veenstroa tegenkommen, soamen met heur wichtje. Ze hadden evem gezelleg stoan te keuvelen en t meiske har, vrolek as ze altied is, domnee bie de hand pakt. Met heur opgewonden stemke har ze verteld dat de Heer altied noar heur luusterde. Want ze har moeke al hiel voak vroagd om n poeske, moar moeke har der niet veul zin aan. En toen har ze met moeke ien e tuun lopen en was ze der weer over begonnen. Ze har met heur gezicht noar de kerk stoan en toen….. en toen…….en toen…… toen was der zo moar n hiel mooi poeske uut de lucht vallen…….
Domnee zucht diep, t was niet makkelek west om niks te zeggen. Moar wie was hij west om t geluk van dat wichtje te deurbreken. Hangen an t kruus mos toch veul slimmer wezen, het offer van de totoale verloatenheid van zien grote boas mos toch wel tien keer zo groot west hemmen. Dan trekt er n brede glimlach over zien gezicht. Dit hier, dizze kerk, eeuwen terug bouwd deur de pioniers ien dit gebied, hier gijt t om. En hij zulf, hij is moar n eenvoudege dienstknecht. Zo is t goed.