‘Zodra ik eenmaal begin, gaan mijn handen hun eigen gang’
OLDEKERK – Net zoals vele collega textielkunstenaars is Hetty de With uit Oldekerk in het wereldje terechtgekomen door haar moeder. Zij was coupeuse en heeft de vlam bij De With doen branden. Waar de één slechts een wollendraad ziet, ziet deze kunstenares het materiaal voor haar nieuwste werk.
‘Ik wilde vroeger heel graag naar Amsterdam, naar de kunstacademie,’ vertelt Hetty de With. ‘Helaas waren daar dusdanig veel aanmeldingen voor, dat ik daar niet doorheen kwam. Uiteindelijk ben ik docent handarbeid geworden en belandde ik later in de gehandicaptenzorg.’ De With is een rasechte optimist. Inmiddels stort ze al haar enthousiasme in de textielkunst. ‘Toen ik met pensioen ging wilde ik graag actief dingen blijven doen waar ik blij van wordt. Ik weet het nog goed. Op 31 december ging ik met pensioen en in januari had ik mijn eerste lesdag op de textielschool in Amsterdam. Je krijgt daar les van verschillende internationale docenten die echt groot zijn in de wereld van de textielkunst. Je leert van mensen met echte ambachtelijkheid. Ze maken de mooiste dingen, dat is zeer inspirerend.’
De With benoemt de positieve kant van het internet. ‘Toen ik net begon wist ik helemaal niet wat er allemaal bestond op het gebied van textielkunst. Ik hield gewoon van de werken van de bekende namen. Maar dan ga je het internet op, je gaat op onderzoek uit. Zo ontstaat er een hele persoonlijke lijst van kunstenaars die je aanspreken. Toen ging ik nadenken waar deze aantrekkingskracht vandaan kwam, waarom spreken juist deze werken mij aan? Dat neem ik dan weer mee in mijn eigen kunst.’ De kunstenaar noemt het voorbeeld van Anselm Kiefer, een Duitse kunstenaar. ‘Hij leeft nog steeds. Zijn werken riepen vaak veel ophef op. Hij wilde graag dingen losmaken en ook de Duitsers over het verleden laten spreken. In de jaren zestig maakte hij bijvoorbeeld werken met symbolen van het Duitse Rijk. Hij gebruikt interessante materialen zoals zand, stro, grond, je kunt het eigenlijk zo gek niet bedenken of het zit in één van zijn schilderijen. Het zijn werken met veel textuur. Ik kan er eindeloos naar kijken en nog steeds nieuwe dingen zien.’ Ook de Japanse kunstenares Junko Oki heeft indruk op de inwoonster van Oldekerk gemaakt. ‘Ik heb een zeldzaam boek van haar besteld bij een museum in België waar ze exposeerde, ze is bijna nooit in Europa. Ik heb er toen zelfs een handgeschreven brief van het museum bijgekregen, zo leuk!’
Maar De With’s eigen werken mogen er ook zeker wezen. De kringloopwinkel is haar eigen paradijs voor materialen. ‘Van alles inspireert me, mensen, gebeurtenissen, noem het maar op. Toen mijn ouders overleden of toen mijn neef een ongeluk kreeg, kon ik die gevoelens kwijt op het doek.’ De With pakt er een prachtig werk bij waar zowel de ellende van de winterperiode als de vreugde van de trouwerij van haar dochter in de zomer verwerkt in zit. Erg bijzonder. ‘Zodra ik eenmaal begin, gaan mijn handen hun eigen gang. Toen mijn moeder overleed nam ik haar zakdoek, sjaals en kleding mee in een groot kunstwerk. In het kunstwerk heb ik twee rouwbanden voor mijn ouders gehangen.’ Ook hangt er een elektriciteitsdraad aan het werk. ‘Dat staat symbool voor de energie en verbinding die ik met hen voel.’ Zeer indrukwekkend. Momenteel zijn De With’s werken onder andere te bezichtigen in museum De Kantfabriek in Horst, Limburg en in museum Expoost in Hoorn. Op de foto is De With’s eerste textielwerk te zien. ‘Deze blijft natuurlijk in mijn eigen atelier hangen,’ lacht ze.
