“Hoe mooi zou het zijn, spelen tegen FC Groningen in de play-offs”

Afbeelding
Sport

Remco Balk begint te wennen in Utrecht


ZUIDHORN – Als 17-jarige jongen kwam hij steevast rustig sjokkend naar de plaats van het interview. Als 18-jarige kwam hij vaak samen met zijn boezemvriend en teamgenoot Leonel Miguel in iets dat serieus op een auto leek of in de bedrijfsauto van zijn vader, om te speculeren en hardop te dromen over zijn toekomst bij FC Groningen. Te scoren in een volle Euroborg en feestjes op de Grote Markt. Afgelopen weekend kwam hij, Remco Balk, want daar hebben we het hier natuurlijk over, in een luxe glimmende witte bolide aanrijden voor het interview. Inmiddels 20 jaar oud. Tijden veranderen.

Zijn dromen maakte hij deels waar: hij maakte zijn debuut in het eerste elftal van FC Groningen. Scoorde tegen Ajax en zorgde er voor een driepunter. Vanwege de coronamaatregelen bleef de Euroborg leeg en dus bleef de droom te scoren in een vol stadion onvervuld. Hij speelde tegen Twente en Feyenoord goede wedstrijden, de media was laaiend enthousiast. Een nieuwe parel werd hij genoemd. Maar FC Groningen maakte geen haast met contractverlening. De luxe auto is dan ook niet geleverd door de Trots van het Noorden, maar door FC Utrecht. Niet eerder vertrok een jonge jeugdspeler met zoveel reuring. FC Groningen haalde middels Fledderus ongekend hard en beschuldigend uit naar de vertrekkende jeugdspeler die ervoor koos niet in te gaan op de (late) aanbieding. De technisch directeur bleek eigenlijk gewoon niet zo goed tegen zijn verlies te kunnen; zo kennen we Fledderus nog als speler van vroeger. Verliezen maakte het slechtste in hem los.  Remco bleef rustig en inhoudelijk reageren en zijn reactie kon rekenen op waarderende woorden vanuit de media, spelers en trainers uit de voetbalwereld.

Inmiddels draagt de Zuidhorner dus het rood-wit van Utrecht om de schouders, wat natuurlijk nog gewoon het groen-wit van Groningen had moeten zijn. De aanvaller belichaamt alles wat Groningen zoekt in een speler. Hij herbergt groen/wit DNA en is altijd bereid zich het snot voor de ogen werken. Nooit opgeven. Waar Remco is, is reuring. Zo kantelde hij de wedstrijd tegen AZ in het voordeel van Groningen, had hij een groot aandeel in de spectaculaire winst en kan hij op meerdere posities uit de voeten. En ook niet verkeerd voor een spits: hij heeft een neusje voor de goal en het publiek had Remco al in de armen gesloten.  

De thuishaven heet nu stadion Galgenwaard en na een lastig begin heeft de aanvaller zijn draai gevonden. Vooral het begin was lastig en miste hij zijn thuis en familie. “Ik denk dat ik iets over gemotiveerd was”, vertelt Remco. “Onbewust wil je toch bewijzen hoe goed je bent en je direct laten zien. De eerste wedstrijd mocht ik ook meteen invallen maar al snel raakte ik geblesseerd. Dat was een zware tijd. Wanneer ik dan naar Zuidhorn ging en weer terug naar Utrecht viel me dat zwaar. Ik woon voor het eerst op mezelf. Je komt in een leeg huis en toen miste ik mijn familie echt, maar ook mijn vrienden en sociale leven. Alles is ook nog eens dicht, dus je kunt ook echt nergens heen”.

Ondanks de gevoelens van eenzaamheid werk Remco hard aan zijn herstel en heeft hij ondertussen zijn eerste minuten alweer gemaakt in Jong Utrecht, dat uitkomt in de Keuken Kampioen Divisie. “Het gaat gelukkig veel beter. Ik ben weer fit, voel me ook lekker en ben gewend aan de nieuwe situatie. Ik kan eigenlijk met alle spelers goed opschieten. Het meest contact heb ik met Django Warmerdam, die ik natuurlijk nog ken van mijn tijd bij FC Groningen. Maar ook met veel jeugdspelers en met oud-FC Groningen speler Mimoun Mahi heb ik goed contact. Ik ben hier heel warm en goed opgevangen. Wat dat betreft is het echt een warme club”.

Bij FC Groningen is inmiddels al weken sprake een spitsenprobleem. Toch heeft Remco  geen spijt van zijn vertrek: “Mijn vader het onlangs nog tegen me dat ik nu misschien wel had gespeeld en die kans is er inderdaad. Spijt heb ik niet. Ik heb hier een mooi meerjarig contract en voel veel vertrouwen. Dat voelde ik gewoon niet bij Groningen”. Toch twijfelde de aanvaller niet aan zijn eigen kwaliteiten: “Dat moet niet arrogant overkomen, maar ik zelf wel het idee dat ik het niveau van FC Groningen aan kan en dat ik ook bij de club pas. Daar heb ik nooit aan getwijfeld. Ik weet wat ik kan en ik weet wat ik niet kan. Met René Hake heb ik, wat ik ook had met Danny Buijs, een goede band. Hij lijkt voor de buitenwereld misschien wat zacht, maar hij kan je ook echt hard aanpakken. Dat doet hij vaak op een rustige manier met argumenten en vertelt je hoe hij het wel wil. Hier krijg ik ook meer vrijheid terwijl ik bij Groningen meer aan opdrachten vast zat. Deze vrijheid ligt me wel. Wat ambities betreft zijn de clubs vergelijkbaar. Toen ik hier kwam stond de ploeg laag op de ranglijst en was er echt veel druk om te gaan winnen. Dat hebben we nu gedaan. We pakken punten en komen er aan. We gaan voor de play-offs en die gaan we halen” Om er met een grote glimlach aan toe te voegen. “We gaan FC Groningen nog inhalen op de ranglijst. En hoe leuk zou het zijn als wij de finale in de play-offs spelen tegen Groningen en dat ik dan vlak voor tijd de winnende goal voor Utrecht maak”.

UIT DE KRANT