Ik proat plat
Curringheveld
Tussen de Provincioale weg ien e Kornhörn en e Leidijk leit het Curringherveld. As je deur dit gebiedje hen strunen kin je t je host niet veurstellen dat dit derteg joar leden nog gewoon grasland was. Begun negenteger joaren kreeg grondhandeloar Wieb Wierenga de grond ien bezit. Hij bedocht dat dizze grond bestemd worden most veur de ienwoners van t dörp. Der werden plannen moakt veur n trimboan en de mannen van De Wit wollen het terrein kostendekkend moaken deur der n klein museum en n aantal trekkershutten te ploatsen. Van alle plannen is niks terecht kommen.
De grond is via S.B.L. (Stichting Beheer Landbouwgronden) uuteindelek aanboden aan Staatsbosbeheer met et verzoek om et toegankelek te holden veur de dörpsbewoners.
Veur Staatsbosbeheer was dat n vremde gedachte. Iendertied kwam om zowat alle percelen van SBB eerst stiekeldroad en dan n bordje “Verboden toegang”.
Mor omdat dit n stuk laand was met hiel veul cultuurhistorische weerde, wollen ze t toch groag kopen.
Op dat moment kwam onze boswachter zunder bos, Nico Boele, ien beeld. Die was iendertied opzichter van SBB ien ons gebied. Hij had de gedachte dat je van dit stuk laand, soamen met e ienwoners van Kornhörn wel wat moaken konden. Hij stapte noar t bestuur van Plaatselijk Belang met het idee om met mekoar n plan te moaken om t gebied aans ien te richten. Hij docht aan n multifunctioneel natuurgebied, woar ok het verleden weer zichtboar werd. Mor ok wandeln, fietsen en gewoon even zitten most mogelek wezen. Het eerste wat t bestuur vroeg was: Uut welke plannen kinnen we kiezen. Ze vielen host achterover van verboazing dat er gien plannen wadden, mor dat ze die met mekoar bedenken mosten. Veur Nico was t nog een hiele toer de plannen goedkeurd te kriegen. Hij most zien boazen overtugen dat dit warken ging. Hij het zien nek der behoorlek veur uutstoken, want dit ging alle tradities van SBB te buten. Met de stelling: “Als je de mensen vertrouwt, krijgt je ook vertrouwen terug”, kreeg hij ze zo ver dat ze toestemming gaven veur t experiment. Vanuut Plaatselijk Belang was ientussen een warkgroep gericht met de noam C&HEK (Cultuur en Historisch Erfgoed Kornhorn). Nico Boele werd ok lid van dizze commissie en is altied de aanjoager bleven.
De commissie het n hieleboel plannen moakt: De bouw van n hooikiep en t aanplanten van holtsingels. t Aanleggen van wandelpoaden die verhard worden mosten met schelpen. Over de sloten ien e wandelpoaden mosten brugjes bouwd worden. De pingoruïne most weer zichtboar worden. Zo kinnen we nog wel n tiedje deurgoan. Al dizze plannen en loater nog meer binnen uutvoerd. Het meeste is tot stand kommen deur de ienzet van ongeveer 40 vrijwillegers, meest (wat oldere) mensen uut t dörp. Dizze vrijwilligers bennen opdeeld ien twee groepen:n groengroep en n bouwgroep. De NME (Natuur en Milieu Educatie) is de verbiending tussen t Curringherveld en de ‘Groene borg’ (de schoel). Elke dinsdag bennen der schoelkiender ien t veld om te klussen en te warken ien e tuun en deur specioal ontwikkelde leerprogramma’s ok toal en rekenlessen te kriegen. Dit concept is uniek ien Nederland.
Wat de natuur betreft: der is weer n stuk heide ontstoan en der worden olle (vergeten) gewassen verbouwd. Hierbij moe- je denken aan winterrogge, boekweit, lupinen en hoaver.
Iedereen kin genieten van dit kleine (t is mor 6 bunder) gebied. As je van planten holden kom je hier goed aan je trekken, zelfs orchideeën bennen hier te bewondern. Ben je vogeloar kin je van alles zien en heuren. Allinneg soavends kin je de vleermuzen zien, die hier ok n apart onderkommen hemmen. Ok mensen met kleine kiender kinnen hier goed terecht. Der is n mooi plakje woar de kiender niet uutspeuld roaken. Wil je n kleinschoaleg optreden? Het openluchttheater is der hiel geschikt veur.
Hol je meer van e geschiedenis ? Even rondkieken en je zien de geschiedenis ien t landschap. Bijveurbeeld de pingoruïne. n Pingo is n iesbarg die ontstoan is ien e iestijd. Deur de grond die ien die tied altied bevroren was kwam wotter omhoog en dat werd n iesbarg. Toen de wereld (ok toen al) weer opwarmde bleef der n gat met wotter over. Hier groeide veen ien en dat werd er loater weer uutbaggerd. Dit werd de zogenoamde baggerturf. Ok is der nog n waal met ekkelbomen die vroeger het wotter en het vee keerde. Dizze boomwaal is zo ongeveer de leste die ien e hiele omgeving te vienden is.
Het gebied is niet allinneg van belang veur natuur en landschap, mor is ok van grote maatschappeleke weerde.
Henk Wierenga
Mientje: Et gras ien buurmans laand is altied gruuner!