Ik proat plat
De Schoenmoaker
Der binnen wel n stuk of wat schoenmoakers west ien mien
leven. Woarschienlek wel ien de meeste levens van de lezers, mor bie mij is der
wel één woar ik wel wat van te vertellen
heb. En dan niet allend van die schoenelapper, mor ok van miezulf met betrekken
tot hem. Hij was uut mien jeugd, toen ik n kwoajong was. t Was n man van weineg
woorden, hij dee zien wark met overtugen en kwaliteit. Hoe zien priveleven was
wiet ik niet, hij was trouwd en had gien kiender.
As je dat eem noagoan, zo’n man leefde ien n dörp met zo’n vierhonderd ienwoners en doar had er n bestoan van. As je rekenen dat er van de vierhonderd minsen twinteg percent kiender wadden die nog gien schoenen hadden dan bleven der driehonderdtwinteg over. De helft doarvan was vrouw en die hadden misschien twee poar. De mannen één poar. Dus totoal wadden der ien t dörp zo’n vierhonderdentachteg poar schoenen. As je die één keer ien de twee joar repereren dan kom je op tweehonderdenvitteg poar per joar. Noatuurlek, hij verkocht er ok wat stevels bij en klompen, mor dan nog. t Moet gien vetpot west hemmen.
Ien die joaren had je nog gien tillevisie en zo, dus gingen de minsen s oavends op tied op berre. Zo ok dizze man, hij had dan de vaste gewoonte om veurdat er sloapen ging nog eem achter huus de tuun ien te lopen en op t inne van de tuun eem ien de heeg te pissen. Nou wizzen wij dat hij dat dee, want hij had ien zien tuun n poar prachtege prumebomen stoan woardat wij as t duuster werd voak eem bie zatten te pruven. Van die heerleke grote peerse prumen.
En toen hadden wij ontdekt dat hij klokslag 10 uur s oavends pissen ging. Nou had hij wel vernommen dat wij of en toe bie zien prumen zatten en doarom had er ons al n keer of wat achternoa zitten, mor ja, wij wadden noatuurlek te snel veur hem. Zoas ik al zee, wij hadden zien leste oavendwandeling ien de goaten kregen en op eneg moment was der één bie ons die zee dat we doar wel wat met doen konden.
Zo kwam het dat wij op n goeie oavend met n man of vief ons opsteld hadden achter de heeg woardat onze beste man altied zien leste struuske dee. En joa man, noa n menuut of wat wachten kwam er der aan. t Was n heldere oavend, volle moan en de man keek vrolek en bliede de lucht ien. En op het moment dat hij zien jongeheer noar buten volde en begon te stroalen kwammen wij met zien vieven ien t inne en sloegen met stokken ien de heeg onder het brullen van ieseleke geluden. De man moet het wel host besturven hemmen, hij kwam niet achter ons aan en hoe het op dat moment met hem ging wieten wij nou nog niet.
Hoe dan ok, hij het nooit wieten dat ik bij die groep heurde want n week of wat loater mos ik van mien mamme drie poar schoenen ophoalen die bij hem ien reperoatie wadden. Toen ik thuus kwam bleek dat ik mor twee poar had en van het derde poar mor één schoen. Mamme stuurde mij terug want aan één schoen hadden je niks. En hoe ik ok tegen de man proatte om hem te overtugen dat er nog één schoen hemmen mos, hij bleef zeggen dat ik hem zelf wel votsleept hemmen zol. Zol der echt geliek had hemmen?
Mien mamme was der niet blied met dat kinnen jim begriepen. k Heb het nog lang aanheuren moeten. Op één schoen kin je niet lopen. Hoe dan ok, het beroep bestijt nog wel, mor is niet meer te vergelieken met de tied van toen. Ien onze votgooimoatschappij koop je schoenen veur n bedrag woarveur gien schoenlapper nog n uur warken wil. Behalve dan as je kwaliteitsbommeltjes kopen.
Verder het het beroep n barg verhoalen opleverd. Sprookjes over schoenmoakers bestoan deur de hiele wereld. Gedichten ok. Eén van de leuksten doarvan stijt wel op t internet. Mien pabbe droeg hem vroeger voak veur. Het gedicht van “Jan Gerrit Giegengak”. Google der mor es op. Hiel mooi!
Piet de Vries
Mientje: Jonkje, jonkje, goa nou niet noast dien schoenen lopen!