Notoares is tegenwoordeg n eervol beroep. Al is de notoares gien bezoldegd ambtenoar, –
hij moet zulf zien ienkommen regeln met zien klanten-, hij wordt wel deur de stoat aansteld
en het dus n ambteleke functie. Zo ongeveer ten tiede van de Franse bezetting is die
officiële functie ontstoan, doarveur was het meer n verdeling tussen aktenschrievers van
edelen en van de rooms katholieke kerk. Der zitten wel wat meer nuances ien, mor die zal
ik jim bespoaren.
De tegenwoordege notoares is natuurlek butengewoon beveurrecht vergeleken met die
van vroeger. Alles is opsloagen ien computers. Sums huven ze mor een poar woordjes ien
een akte te verandern en is het kloar veur de volgende klant. Even opsloagen ien e
compute, makkeleker kin et niet. En as er wat wieten moet over rechten en plichten zoas
die ien onze wetboeken stoan. Huuft er niet meer noar die grote omvangrieke boekenkast
te lopen om dat allemoal noa te pluzen, nee, hij stelt zien vroag op Google en binnen een
poar seconden wiet er wat of er doen moet. Dat brengt ok risico's met zich met veur de
notoares, want tegenwoordeg kin de klant dat ok doen. Die is dus hiel mondeg worden.
Dat was vroeger hiel aans. De notoares werd aansteld deur de kerk of deur n edelman
met gezag en die had niet zoveul zicht op de werkeleke rechtgeving en kon niet ien
archieven duken woar alles te vienden was. Dus vertrouwde hij op de gegevens die hem
aandroagen werden en zo moek hij zien akten en testamenten. Een mooi veurbeeld
doarvan vond ik op internet, n verhoal dat echt gebeurd is ien de zeuventiende eeuw.
Sara was n mooi en jong wicht. Zij werd voak opzöcht deur Nikolaas, dat was n
fersoenleke jonge die verder niks met heur perbeerde. Het leek asof er heur meer veur de
gek had dan dat er serieus wark van heur moek. Sara argerde zich doaraan en docht: “Ik
zel dij wel kriegen”. Dus ging ze noar n notoares woarvan ze wist dat het n goeie reloatie
van Nikolaas was. Ze vertelde de man dat ze heur testement opmoaken wol. Omdat ze
besloten had om nooit te trouwen en zich van de wereld en alle gezelschappen ofsnieden
loaten wol. Zo moakte ze aan Josijntje Mulder tien mörgen laand over dat bij Cortenshoef
lag, ok acht mörgen laand aan heur neef Leendert en f 12.000,00 aan Daniel, het zeuntje
van heur overleden zuster Machteld. En toen vertrok ze.
De noatoares, vertelde dit drekt aan Nikolaas die gauw ien actie kwam. Mor hoe der ok
perbeerde om Sara aan t vrijen te kriegen, zij hield hem op ofstand en zee continu dat ze
niks bezat en gien spullen had en dat ze dus niks veur hem betekenen kon. En Nikolaas
bleef mor beweren dat er heur niet om t goed trouwen wol, mor dat er gewoon gek op heur
was. En zo won er langzoamerhand terrein. Hij wol en hij zol heur hemmen.
Uuteindelek is t hem lukt. Ze bennen trouwd. En noa n schofke vroeg er heur of ze niet es
even kieken konden bie die landgoedern van heur. “Ik heb niks” zee ze. “Mor doe bist
toch bie de notoares west om t een en aander te beschrieven?” “Ja, dat wel, mor dat was
n geintje om es te kieken wat ik doen zol as ik zoveul bezittingen had”.
Verder gijt het verhoal niet. We kinnen der hiel wat van leren. Over notoaressen en over
vrouwen….. Over hebzucht en wat dat met de liefde dut…..
Het is mor goed dat nou alles beter controleerboar is, aans werd het vast n mooi zootje ien
t laand.
Piet de Vries
Mientje: Dat zoakje is met gien pen te beschrieven!
