Ik proat plat – Melkboer
Ien elk dörp of stad wadden vroeger melkboeren. En zoas de benoaming al zeit, zo’n man verkocht melk. Nou was dat wel niet het enege, hij verkocht de producten die de melkfabrieken produceerden. Yoghurt, supenbrij, hoaver-moutpap en nog veul meer. Ien t begun toen ze bie t pad kwamen deden ze dat met n handkar of n bakfiets. Doarop stonden dan n stel melkbussen met doarien de verschillende iengrediënten, onderaan zo’n bus zat n kroan en doaruut kon moeke de vrouw heur pantje of kantje vullen.
Mien mamme vertelde doar voak n mooi verhoal van. Eén van de melkboeren vroeger bij heur ien t dörp nam het niet zo krekt met de hygiëne. Veul vrouwen die aan de kar kwamen zagen dat niet, of gaven der niks om, mor de vrouw van de domnee was der best n bietje vies van. Doar kwam bij dat de man ien kwestie meestal n dikke drup aan de neus hangen had. En as domnees mevrouw dan aan de kar kwam vroeg de melkboer: “Wat zal het vandaag wezen juffrouw?” dan antwoordde mevrouw steevast: ”Dat is krekt zo t valt melkboer” en ze wachtte krekt zolang totdat alles ien veilegheid was.
Dezelfde melkboer had nog zo’n lekkere gewoonte. As hij tapte had dan bleef der altied n drup onderaan de kroan hangen. En steevast veegde hij dan eerst met zien wiesvinger de drup onder de neus vot, om vervolgens de drup onder de kroan op te vangen met dezulfde vinger die der dan eerst oflikte en vervolgens ofveegde aan zien condiestuutsiekoorden boksem. Ik moet eerlek zeggen, ik kin domnees mevrouw wel n bietje begriepen.
Der wadden ok genog melkboeren die allend flessemelk deden, söms ien n grote körf veurop de fiets.
Ien loater tied kregen die melkboeren een kar met motor. Zo’n ding had drie wielen, had n overdekte loadbak woarien de spullen stonden. Aan de veurkant was n bankje woar de man op zitten kon en dan had er n lange stang ien handen woar de bediening van de motor op zat en woar dat er met stuurde. Nog weer loater breidden ze heur handel uut en kregen ze bestelbuskes. En nog weer loater kwam doaruut de SRV kar, n komplete winkel op wielen. Het was n zwoar bestoan, s mörgens veur dag en dauw de woagen ienpakken, de hiele dag bie t pad en s oavends de emballage oprumen, alles schoonmoaken en je veurbereiden op de volgende dag.
Zelf had ik as jonkje spierwit hoar. En dan zee men dat ik melkboerenhondehoar had. Ik heb nooit begrepen woar dat vot kommen is. Misschien omdat de melkboer allemoal witte producten verkocht? Of hemmen der melkboeren rondtourd met n hondekar woar dan n witte hond onderliep? As der n lezer is die t wiet, wil ik dat groag heuren. Stuur mor n berichtje noar de Krant/Streekkrant.
n Ander fenomeen is noatuurlek dat de melkboer bekend ston as wat we nou numen zollen: “Womanizer”. Kiender werden voak beoordeeld op heur uterlek. Dan kwammen der opmarkings van: “Doe liekst op dien pabbe, doe bist gienent van de melkboer.” Of söms ok krekt aansom. Kiek, sömmege melkboeren gingen hier en doar wel es eem ien huus veur n kop kovvie of zo. En doar zel het wel van kommen wezen. Mor ik denk dat de bakkers en de gruunteboeren gien hoar beter west hemmen. Zol t niet?
Piet de Vries
MIENTJE: Die jongen met dat rooie hoar is vast één van de melkboer