Ik Proat Plat: Pelgrim
Ver veurdat ik met pensioen ging had ik mij al veurnommen om ooit nog es pelgimstocht te ondernimmen noar Santiago de Compostella. Niet om op zuuk te weden noar één of aandere spirituele verlichting, mor gewoon om n hiele tied met miezulf allinneg te weden en doarnoast is t natuurlek ok n liggoameleke uutdoaging. Dat leste is wat, woar ik veul aan doan heb ien mien sportieve leven. Ik heb marathons lopen, 200 kilometertochten scheuveld en aan triatlons doan. Evenementen woarbij je host dood gingen onderwegens, mor woar je altied weer overhin kwammen. Zoas n trainer ooit tegen mij zee: “Gewoon deurgoan, dan komst vanzulf aan t inne”.
t Eerste aspect van wat ik krekt nuumde, het allènt weden met jezulf, dat het mie altied bezegholden. As kwoajong ging ik smörgens op tied et laand ien om kievietseier en eendeneier te zuken en dat dee ik t liefst as t een bietje misteg was, dan was je hielemoal allènt op e wereld. Doar hiel ik van, allènt op e wereld, kompleet mit jezulf en je eigen gedachten, dan vergat je dat je kolle voeten hadden en dat et ongelukkeg lopen was ien e kleikluten.
Men zee iendertied tegen mij, dat as ik et doen wol, dan most ik et drekt doen. Terwiel ik t idee had dat et pas kon as je met pensioen wadden. Had ik mor luusterd. Mor t kon ja niet, ik most warken en ik kon mien omgeving ok niet met e brud zitten loaten en der zulf vandeur goan. Dus, wachten totdat ik de tied en de gelegenheid hemmen zol. Toen t eindelek zover was, dat et meschien wel weden kon, zat et er niet meer ien. Op t plak woar mien onderdoanen aan mien lief vastzitten (mien heupen) binnen ienmiddels mankementen ontstoan woar-deur t niet meer kin.
En ik had er ientussen zukke mooie verhoalen van lezen: rugzakje op e rug, klein lichtgewicht tentje met en n liestje met B&B-plakken woar of je sloapen konden. Hiele biezundere minsen ontmoeten en hier en doar sloapen ien n klooster. Mooier kin toch niet. Met mien vrouw bin ik al n poar keer ien e
Pyreneeën west met vekaanzie en hemmen we die routes al wel zien. De GR 65 en de GR 70. Deur t pelgrimsdörpke St. Jean Pied de Port (zie eigen foto Piet de Vries) en dan verder over de passen noar Spoans Baskenland. We hemmen doar al prachtege wandelings moakt en t is er geweldeg. Wat n natuurschoon, wat n prachtege Baskische dörpkes. Over de beroemde Roelandpas met schitterende uutzichten over de bergen noar t Spanje Roncesvalles. Pamplona ien e Riojastreek met Estella en Puenta la Reine, met weelderege Romaanse architectuur noar Logrona. Het culturele hart van de Rioja. En verder ben ik nog nooit west.
Oflopen joar was ik bij de finish van e vierdoagse van Nijmegen, mien dochter liep met en doar wol ik bij weden. Bij t zien van al die lopers had ik weer die jeuk, ik zol zuks toch n keer doen moeten. Mien buurman ien Tolbert ging drekt noadat er stopte met warken op e fiets noar Santiago. Hij was er dudelek over, “Moest et doalek doen man, t is zo mooi”. Mor ik wol niet fietsen, as ik het dan aal doen zol, dan lopend. En dat kin niet meer.
Ienmiddels heb ik veul verhoalen lezen van minsen die t wel doan hemmen. Prachtege verhoalen met iendrukwekkende momenten en ontmoetings.
Ik heb mie der bie del lieid. Goa t niet meer doen en ik loat de jeuk voaren. De bedoeling is dat de vrouw en ik kommende zummer die kaant nog n keer uut goan met e camper. Willen we verder langs de kust van e Golf van Biskaje rieden, diep et Baskenland ien, op televisie hemmen we zien wat veur n machteg mooi gebied as dat is, hoge bargen met schitterende routes en mooie uutzichten over zee. Kin-we nog n mooi stukje van e pelgrimsroute bekieken.
Och, en wat die uutdoaging betreft, doar bin ik langzoamerhand al overhin groeid. Heb e leste poar joar zulf nog n huus bouwd. Dat was uutdoaging genog.
Piet de Vries
Mientje: “t Mooiste uutzicht komt noa de zwoarste klim”