Ik proat plat - Willem Aneijes
Uut mien kienderjoaren herinner ik mij n biezundere verschiening. Onder de noam “Anijs”. Toen ik op zuuk ging noar ienformoatie over dizze man ben ik er achter kommen dat zien echte noam Aneijes is. Willem Aneijes. Aneijes was een soort marskroamer die met n karke achter de fiets deur de regio trok. As hij bij ons thuus op e Kolk kwam, dan wadden we altied weer verwonderd wat of er wel niet uut die kar kwam. Ritsen, knopen, waspoeier, instant pudding, band en elastiek, je kinnen t niet zo gek bedenken of hij had het bij hum. Je moeten je t mor zo veurstellen, t was t zulfde as dat wat er bezongen wordt ien t lied over de “Kiepkerel” van Herman Scholten, de burgemeester van Olle Pekel. Via dizze link kin je t beluustern:(https://www.youtube.com/watch?v=wF8tivJy88U)
Ik heur nog altied hoe Aneijes zien woar aanprees bij mien mamme. “Handdouken mit kadooooo..... pudding mit jojooooo”. Op zo’n zangerege toon. Hij had ok specioale verkooptrucs. As er binnen kwam dan begon er voak met: “Hoe is t met joen zuster ien Nijziel vrouw de Vries en het joen oldste nichtje nou ok al n potje kregen?” en meer van dat soort vroage. Hij kende de hiele femilie zo’n beetje. Op zich was dat wel handeg van hum, want mien mamme was eigenlieks best wel n bietje bang. Hij ston zo mor achter heur ien e keuken, zunder dat ze hum aankommen heurd had. Dat von ze niet zo leuk, mor deur zien ‘mooie proatjes’ was de spanning zo weer uut e lucht.
Aneijes was n bietje gehandicapt. Hij had n lam handje en liep ok wat mank. Wat dat betreft leverde hij best wel n grote liggoameleke prestoatie, deur ien weer en wiend op e fiets, met die zwoare kar achter hem aan, bij t pad te weden. Dat viel zunder handicap al niet met.
Ans Wegman uut Zuudhörn vertelde mij ok n leuke anekdote. Heur schoonpa had last van zien ogen. Ontstoken. En elke keer as Aneijes over de vloer kwam dan vroeg er: “Hoe is t met boas zien ogen?”. Dikke lol dus as er kwam. Op n keer toen ze hum aankommen zagen zeden ze tegen mekoar: “Doar komt boas zien ogen ok weer aan”. Hij kwam binnen en zien eerste vroag was: “Hoe is t met boas zien ogen?” Schoonmoeke most zo vreselek lachen dat ze niet meer uut heur woorden kwam: “Goooeeed!” Ien e femilie Wegman hemmen ze der nog altied lol om.
Aneijes woonde ien Noordhörn aan e Moeshörn. Doar hadden ze ien n schuur een koamerke veur hem oftimmerd. Ien e schuur zulf had er dan nog wat ruumte veur opslag. En op dunderdags kwammen der altied vertegenwoordegers woar hij zien spullen van kocht. Eerder had er ok bie andere mensen onderdak west, mor die hadden hum niet zo best behandeld, doar had er nog hiel veul verdriet van had.
Zien nichtje Imke uut Zuudhörn vertelde mij dat Willem best n bietje ijdel was. Hij was der nogal op gesteld dat er der netjes bij liep. Willem lustte groag n klòkje en et ontkwam hum ok wel es, dan kreeg net één te veul. t Gevolg loat zich roaden, hij kwam dan ien “kenneleke stoat” de kroeg uut. Doar binnen wel n poar verhoalen van, mor die huuf ik niet op te schrieven want die kinnen we ons allemoal wel veurstellen.
Aneijes, reisde wel deur n beheurlek groot gebied wel tot Zoltkamp aan toe. Hier en doar ha-der adreskes woar der zien kar snachts stallen kon, hij huufde dan niet altied de kar met te slepen noar huus. Ien Feerwerd was dat bieveurbeeld bie café Wiersema, doar bleef de kar ien e deurrit stoan.
As kiender wadden we altied bliede as ‘Anijs’ der aankwam want dat betekende dat we ‘’koetjesrepen’ kregen.
As Aneijes n keer niks verkocht, dan stapte der op zien fiets en zee der: “Nou, dan goan we mor weer vrolek verder!”
Willem Aneijes, hij was van n soort dat niet meer bestijt. Een beroep dat uutsturven is. Een mens die nou nog herinnerd wordt, mor over n poar joar is dat ok veurbie. Met dit verhoal gijt hij toch nog de geschiedenis ien. De paradiesvogel uut Noordhörn.
Piet de Vries
Mientje: “Nou we alles hemmen kommen we n boel tekört”.
