Jachtterrein

minikul

Dat kan tegenwoordig heel goed. Schrijven over toch wat intieme zaken waar je vroeger – zo’n veertig, vijftig jaar geleden – achter de hand fluisterend en een beetje ginnegappend over sprak. Waar kranten en tijdschriften niet over schreven of, als het echt niet anders kon, dat in heel bedekte termen deden. Die tijd is voorbij. Gelukkig, hoewel wat je noemt schuttingwoorden voor mij nu ook niet hoeven. Niet omdat ik ook maar enigszins preuts ben, maar met een klein beetje stijl hoeft niks mis te zijn. D’r is al zoveel oppervlakkigheid. (Ja, ik ben u vóór: ook in deze rubriek.) Maar ter zake. Onder de aansprekende kop ‘Het geheim van een ontluikende verliefdheid’ psychologiseerde het toch niet misse en en nog steeds als een beetje elitair geziene weekblad Elsevier onlangs een pagina’s lang verhaal waarin als slotconclusie werd ontleed, waarom veel getrouwde stellen het tegenwoordig maximaal vijftien jaar met elkaar uithouden. Die eindconclusie luidde, kort samengevat, dat ‘vroeger’ weglopen uit een huwelijk onfatsoenlijk was, maar dat dit tegenwoordig steeds makkelijker gebeurt. Eén derde van de mensen neemt de benen als een relatie na verloop van tijd toch tegenvalt. Dat gebeurt niet alleen onder ‘onbezonnen’- let op de aanhalingstekens – jongeren, want in Nederland was in 2014 één op de drie gehuwden die uit elkaar gingen ouder dan vijftig jaar. Tien jaar eerder was dat nog één op de vijf. Volgens het Centraal Bureau voor de Statistiek nam de gemiddelde scheidingsleeftijd bij mannen de afgelopen tien jaar toe van 43 naar 46 jaar en bij vrouwen van 40 naar 43 jaar. Daar heeft het CBS oorzaken voor gevonden. Er wordt nu later getrouwd en gemiddeld duurt een huwelijk 15 jaar voordat het kapot loopt. Dus is de eindleeftijd mee geschoven. Seks is uiteraard één van de voornaamste oorzaken dat een huwelijk strandt. Maar het ‘Jachtterrein’ is nu ook veel groter geworden dan vroeger. De manier waarop je een partner kunt ontmoeten is door internet met wel duizend procent gestegen. Vroeger keek je bij het zoeken naar een partner meestal niet verder dan je neus langwas; één derde van de stellen die een halve eeuw geleden trouwden leerde elkaar in een straal van vijf straten bij elkaar vandaan kennen. Of tijdens een bonte avond, op de sportclub of in het café. Nu hoeft niemand meer de stad af te schuimen: Iedereen heeft immers het café op zak, de mobiele telefoon. Maar is dat nou een zegen of een vloek?, vraag ik me af.

Henk Hendriks

UIT DE KRANT

Lees ook