Jan Werkman blijft dirigent bij CMV Oranje Grootegast
‘Vroeger was ik met een Chinees eetstokje muziek aan het dirigeren’
STREEK – In 2020 begon dirigent Jan Werkman bij de Christelijke Muziekvereniging (CMV) Oranje Grootegast. In eerste instantie begon de samenwerking tussen Werkman en CMV Oranje Grootegast ter voorbereiding op het Wereld Muziek Concours (WMC) in 2022. De samenwerking verloopt goed. Daarom is nu al besloten om voor onbepaalde tijd samen verder te gaan. ‘Grootegast is een nieuwe stap. Het is een orkest dat naar uitersten zoekt en dat spreekt mij wel aan. Daarnaast is het ook een hogere divisie dan de orkesten die ik eerder had. Grootegast staat goed bekend en ook in het dorp zelf merk je dat het bij mensen leeft. Ik kijk uit naar mijn toekomst met muzikanten van Grootegast,’ vertelt Werkman.
Op 5 maart 2022 hoopt Werkman het eerste concert met orkest te geven: ‘Als de maatregelen het toelaten, kunnen we wel een concert geven. De vraag is alleen of we het concert kunnen geven dat we willen. Op dit moment mogen we door de lockdown niet meer samen repeteren en we zijn pas voor de zomervakantie begonnen met onze samenwerking. We moeten nog aan elkaar wennen. De muzikanten moeten leren hoe ik communiceer met mijn handen en stem. Daarnaast is het voor de muzikanten belangrijk om te blijven spelen. Koperblazers moeten hun lipspanning bijvoorbeeld blijven oefenen. Ze moeten aan hun speelconditie blijven werken. Als ze een tijdje niet spelen, moeten ze weer zoeken naar hun manier van spelen. Normaal gesproken lukt het de muzikanten wel om te blijven oefenen, maar op dit moment is het niet duidelijk wanneer we weer samen mogen repeteren. Daardoor kan ik me voorstellen dat het voor de spelers lastig is om de regelmaat erin te houden. Ik hoop dat mensen niet besluiten om dan maar iets anders met hun tijd te gaan doen en dat ze bij het orkest stoppen. Ik houd mijn hart vast.’
Naast het orkest in Grootegast dirigeert Werkman nog vier andere orkesten. ‘Vier orkesten is wel de max,’ vertelt Werkman. ‘Als dirigent heb je meerdere orkesten nodig, want één orkest kan niet in je levensonderhoud voorzien. Ik geef nu op vier avonden repetities, twee a drie middagen les en in het weekend zijn er wedstrijden of concerten. Dat is wel genoeg.’
‘Ik speelde een blauwe maandag bij een voetbalvereniging, maar ik kon niet goed voetballen. Daarom koos ik voor de muziek,’ geeft Werkman aan. ‘Toen ik acht was, begon ik met bugelblazen. Op mijn twaalfde ging ik orgelspelen. In groep 8 wist ik dat ik in de muziek wilde werken. Ik weet nog dat ik vroeger met een Chinees eetstokje muziek aan het dirigeren was. Op mijn zeventiende speelde ik piano bij een orkest. De dirigent besloot te stoppen. Hij vroeg mij om het over te nemen dus dat deed ik. Ik zat toen al op het conservatorium. Bij het eerste concert dat we gaven was ook een docent van het conservatorium aanwezig. Deze docent adviseerde me om de dirigentenopleiding te gaan doen. Dat heb ik gedaan. Met de studenten van de dirigentenopleiding gingen we dan op maandagavonden naar repetities van koren in de omgeving om te kunnen oefenen. Je kunt als dirigent wel dingen bestuderen, maar je leert het meeste van het gewoon doen.’
‘Op het conservatorium ontmoette ik ook mijn vrouw,’ gaat Werkman verder. ‘Zij is ook dirigent. Op dit moment heeft ze nog maar een orkest. We luisteren vaak samen naar de opnames van onze orkesten en bekritiseren elkaar dan. Het gaat bij ons thuis vaak over muziek. We hebben allebei van onze hobby ons werk gemaakt. Ik ben blij dat het gelukt is. Ik heb het mooiste vak dat er is. Het hoogst haalbare is om in de concertdivisie te kunnen dirigeren. Ik hoop dat me dat in de toekomst gegund is. Hoewel ik ook merk dat een lagere divisie soms gegoten zit als een jas en er is ook meer mogelijk. Daarom zit ik nu wel op mijn plek bij Grootegast.’