Jannes Koetsier
‘Inspiratie is als een grote en zware bal die je zelf in beweging moet zetten’
GRIJPSKERK - Hoewel hij als kind al wel eens wat schilderde met de materialen van zijn vader en opa, raakte schilder Jannes Koetsier pas echt geïnspireerd door de schilderijen van Vincent van Gogh, die hij rond zijn 12e in het museum zag. ‘Ik vond het zo magisch dat je van dichtbij alleen kloddertjes verf ziet, maar dat je van veraf een afbeelding ziet.’
In zijn atelier in Grijpskerk vertelt de in Groningen wonende schilder over de keer dat hij zijn eigen van Gogh maakte. ‘Ik maakte thuis een schilderij met een zelfde soort techniek. Toen het klaar was dacht ik: wow. Heb ik dat gemaakt? Ik zal tussen de 12 en 15 zijn geweest en was danig van mezelf onder de indruk. Nu blijf ik streven naar datzelfde gevoel en naar verbetering. Er valt altijd meer te leren, de lat komt steeds hoger te liggen.’
Na het doorlopen van de HAVO ging Jannes naar de kunstacademie, met de bedoeling de grafische kant op te gaan. ‘Ik bedacht dat ik grafisch vormgever wilde worden. Ook met het idee dat ik dan wat makkelijker mijn brood zou kunnen verdienen. Maar ik loste alles schilderend op. Ik kreeg dan ook het advies om te gaan schilderen. Ook heb ik nog een opleiding tot docent gedaan op de Kunstacademie, zodat ik nu kan schilderen en twee dagen in de week ckv-onderwijs geef. Daarnaast geeft ik nog schildercursussen.’
Gebrek aan inspiratie heeft Jannes niet. ‘Inspiratie4 is een grote en zware bal. Je moet er zelf tegenaan duwen om hem in beweging te zetten. Als je niks, doet, komt hij uiteindelijk stil te liggen.’ Hij pakt een aantal boeken van een plank. ‘Hier haal ik soms inspiratie uit. Maar ook van Gogh vind ik nog steeds fascinerend. Hij was een enorme voorloper, vooral op het gebied van landschappen. Er zit zoveel gevoel in, dat spat ervan af. Michaël Borremans is ook iemand die ik bewonder. Het mooie van zulke schilders, is dat mensen het werk kopen omdat zíj het zijn. Dat betekent dat je je best veel kunt permitteren. Met iets compleet anders komen is voor mij lastiger, omdat een galerie toch een bepaalde stijl van je verwacht. Toen ik een serie schilderijen maakte waarop ik klodders liet zweven door er een slagschaduw onder te maken, was daar eigenlijk geen belangstelling voor. Dat is aan de ene kant wel jammer, aan de andere kant snap ik het ook. Een galerie wil graag duidelijkheid over het soort schilderijen dat ze verkopen. Dat neemt niet weg dat het gewoon leuk is om diverse dingen uit te proberen. Je moet een evenwicht vinden tussen brood op de plank krijgen en toch maken wat je wilt maken. Tot nu toe lukt dat goed.’
Een deel van het werk wordt in opdracht gemaakt. ‘Dat zijn vaak portretten. Maar ik schilder ook wel eens life een gebeurtenis. Portretten schilderen vind ik leuk. Ik probeer daar een bepaalde snelheid in te brengen.’ Dat bewijst het schilderij van Jannes’ zoon. Het lijkt of het jongetje net een beweging heeft ingezet en als kijker blijf je even kijken om te zien of hij de beweging afmaakt.
‘Ik schilder ook buiten. Soms landschappen, soms voorwerpen. Laatst ben ik begonnen met het schilderen van balkons. En dan niet de mooie balkons, maar juist de minder mooie. Die spreken me meer aan.’ Wie benieuwd is naar de schilderijen van Jannes Koetsier, of ook wil leren schilderen, kan kijken op: janneskunst.nl en kunstschildercursus.nl.