Joke Luinstra: “Je moet als schilder niet bang zijn voor vieze vingers”
kleintje cultuur
Joke Luinstra bezig aan moeilijkste opdracht ooit
NIEZIJL – De schilderclub van Niezijl gaat alweer op naar bestaansjaar zes. Na de oproep van Rob Meloen bundelden een zestal schilderliefhebbers de krachten met als doel jaarlijks een boeiende expositie op poten te zetten in de Hervormde Kerk. Open Monumentendag in september is de deadline. En alhoewel dat nog ver weg lijkt, is de schilderclub toch al druk bezig met het thema van dit jaar: ‘Portretten’. In de boerderij van Joke Luinstra, want daar is genoeg ruimte om samen te schilderen en van elkaar te leren.
“Portretten, ja…”, begint Joke te vertellen. “Ik moet zeggen dat dit verreweg het moeilijkste thema is dat we de afgelopen jaren hebben gekozen. Je wilt het toch zo echt mogelijk laten lijken, maar dat is een hele kunst.” Toch gaat het goedkomen, verzekert ze. “We werken met de club samen en kijken ook bij elkaar. Enorm leerzaam. Elk jaar, en bij elk nieuw thema, leer ik weer iets nieuws. Dat maakt het samen schilderen ook zo waardevol.” Al kan men leren bij Joke Luinstra rustig tussen aanhalingstekens plaatsen. Wie een blik werpt op de schitterende werken van Joke ziet dat zij zeker geen beginneling is die net haar eerste doek heeft geschilderd. “Nee, ik schilder al van jongs af aan”, bekent ze. “Daarbij heb ik altijd cursussen gevolgd. Al heb ik ook een hele niet geschilderd. Boerderij, winkel, huishouden, kinderen. Drukte dus. Het kwam er een tijd lang niet van. Maar toen Rob Meloen een oproep plaatste in onze dorpskrant begon het toch weer te kriebelen.” Joke besloot in te stappen en zich aan te sluiten bij de schilderclub. Daar ontwikkelde zij zich tot de vreemde eend in de bijt. Joke: “De meesten schilderen met acrylverf. Prachtig. Maar mijn voorkeur gaat uit naar aquarellen en pastelkrijt. Het is een manier van werken die mij zeer aanspreekt. Uitdagend vooral. Bij acryl kan je later altijd nog besluiten iets wit te maken bijvoorbeeld. Dat kan bij aquarellen niet. Wat je wit wilt hebben moet je uitsparen, van te voren bepalen en uitdenken. Wat je een kleur hebt gegeven kan nooit meer wit worden.” Naast aquarellen is werken met houtskool en pastelkrijt een grote liefde van Joke. “Ja, je moet niet bang zijn voor vieze vingers”, vertelt ze lachend. “Bij het krijten kom je er helemaal onder te zitten. Maar dat geldt uiteraard voor alle kunstenaars. Wie creatief bezig is, kan vies worden. Dat hoort erbij.”
Portretten zijn dus lastig, aquarellen en pastelkrijten heeft haar voorkeur. Maar op welk werk is Joke Luinstra nu het meest trots? “Ik kom oorspronkelijk uit Den Helder”, vertelt ze. “Daar groeide ik op met de grote vuurtoren. Nadat de liefde mij naar Niezijl bracht is hier de Martinitoren in mijn leven gekomen. Deze twee iconen heb ik samengevoegd in één beeld. Het grootste schilderij dat ik ooit heb gemaakt. Mijn leven op doek.” Overigens wordt er niet alleen geschilderd en van elkaar geleerd bij de Niezijlster schilderclub. Ook wordt buiten de groep rond gekeken naar het schildertalent van anderen. “Afgelopen jaar zijn we met de club naar het Groninger Museum geweest. Dat was hartstikke leuk en leerzaam. We hebben besloten om daar –als de agenda’s het toelaten- een vervolg aan te geven. Zoals recent in Grijpskerk waar de cursisten van Annemarie Groendijk exposeerden. Ook daar kan ik geweldig van genieten.”
NIEZIJL – De schilderclub van Niezijl gaat alweer op naar bestaansjaar zes. Na de oproep van Rob Meloen bundelden een zestal schilderliefhebbers de krachten met als doel jaarlijks een boeiende expositie op poten te zetten in de Hervormde Kerk. Open Monumentendag in september is de deadline. En alhoewel dat nog ver weg lijkt, is de schilderclub toch al druk bezig met het thema van dit jaar: ‘Portretten’. In de boerderij van Joke Luinstra, want daar is genoeg ruimte om samen te schilderen en van elkaar te leren.
“Portretten, ja…”, begint Joke te vertellen. “Ik moet zeggen dat dit verreweg het moeilijkste thema is dat we de afgelopen jaren hebben gekozen. Je wilt het toch zo echt mogelijk laten lijken, maar dat is een hele kunst.” Toch gaat het goedkomen, verzekert ze. “We werken met de club samen en kijken ook bij elkaar. Enorm leerzaam. Elk jaar, en bij elk nieuw thema, leer ik weer iets nieuws. Dat maakt het samen schilderen ook zo waardevol.” Al kan men leren bij Joke Luinstra rustig tussen aanhalingstekens plaatsen. Wie een blik werpt op de schitterende werken van Joke ziet dat zij zeker geen beginneling is die net haar eerste doek heeft geschilderd. “Nee, ik schilder al van jongs af aan”, bekent ze. “Daarbij heb ik altijd cursussen gevolgd. Al heb ik ook een hele niet geschilderd. Boerderij, winkel, huishouden, kinderen. Drukte dus. Het kwam er een tijd lang niet van. Maar toen Rob Meloen een oproep plaatste in onze dorpskrant begon het toch weer te kriebelen.” Joke besloot in te stappen en zich aan te sluiten bij de schilderclub. Daar ontwikkelde zij zich tot de vreemde eend in de bijt. Joke: “De meesten schilderen met acrylverf. Prachtig. Maar mijn voorkeur gaat uit naar aquarellen en pastelkrijt. Het is een manier van werken die mij zeer aanspreekt. Uitdagend vooral. Bij acryl kan je later altijd nog besluiten iets wit te maken bijvoorbeeld. Dat kan bij aquarellen niet. Wat je wit wilt hebben moet je uitsparen, van te voren bepalen en uitdenken. Wat je een kleur hebt gegeven kan nooit meer wit worden.” Naast aquarellen is werken met houtskool en pastelkrijt een grote liefde van Joke. “Ja, je moet niet bang zijn voor vieze vingers”, vertelt ze lachend. “Bij het krijten kom je er helemaal onder te zitten. Maar dat geldt uiteraard voor alle kunstenaars. Wie creatief bezig is, kan vies worden. Dat hoort erbij.”
Portretten zijn dus lastig, aquarellen en pastelkrijten heeft haar voorkeur. Maar op welk werk is Joke Luinstra nu het meest trots? “Ik kom oorspronkelijk uit Den Helder”, vertelt ze. “Daar groeide ik op met de grote vuurtoren. Nadat de liefde mij naar Niezijl bracht is hier de Martinitoren in mijn leven gekomen. Deze twee iconen heb ik samengevoegd in één beeld. Het grootste schilderij dat ik ooit heb gemaakt. Mijn leven op doek.” Overigens wordt er niet alleen geschilderd en van elkaar geleerd bij de Niezijlster schilderclub. Ook wordt buiten de groep rond gekeken naar het schildertalent van anderen. “Afgelopen jaar zijn we met de club naar het Groninger Museum geweest. Dat was hartstikke leuk en leerzaam. We hebben besloten om daar –als de agenda’s het toelaten- een vervolg aan te geven. Zoals recent in Grijpskerk waar de cursisten van Annemarie Groendijk exposeerden. Ook daar kan ik geweldig van genieten.”
