Jørgen Strand wil weg en moet weg
Jørgen Strand Larsen is nogal een ding bij FC Groningen. Verkopen voor circa 10 miljoen euro, wat voor FC Groningen héél erg veel geld is en erg veel geld voor een toch best gemankeerde spits, of een groot salaris neertellen en hem houden. Als bijkomend probleem, een miljoenen en een ontevreden speler in de selectie. De spits heeft natuurlijk heel goed door dat er voor hem in dit team weinig eer te behalen valt. Bedenkelijk overigens dat Van Kaam niet bij de eerste selectie zit omdat hij, volgens de technische leiding, met het hoofd niet helemaal bij FC Groningen zou zijn. Hij wil immers zijn contract niet verlengen. Zou Strand Larsen dat wel zijn? Of gaat het domweg over geld? Het komt niet betrouwbaar en consistent over. Terug naar het eeuwige dilemma waar een provincieclub als FC Groningen steeds weer mee te maken krijgt. Verkopen of houden. Niet alleen FC Groningen, ook topclubs hebben er mee te maken. Fledderus wil met FC Groningen de kloof tussen de middenmoot en subtop verkleinen om vervolgens ook een brug te slaan tussen subtop en top. Daar moet FC Groningen op termijn de strijd gaan voeren. De begroting van FC Groningen zal echter nooit kunnen tippen aan die van Ajax, PSV en Feyenoord. Hoewel Feyenoord financieel best in zwaar weer terecht is gekomen. Of het dan ook een realistisch streven is, kun je je afvragen.
Het is een ambitie die veel supporters aanspreekt, al weten die beter. En tegelijk ook een gevaarlijke. De voorganger van de huidige directeur Wouter Gudde, Hans Nijland wilde in blinde ambitie zelfs een ring bijbouwen op de Euroborg toen er een paar jaar succes was. Hij is nog altijd blij het niet gedaan te hebben, want een paar later zat de Euroborg nog maar halfvol na tegenvallende successen. Grote salarissen betekent ook dat begrotingen uitdijen en in mindere tijden, waar FC Groningen altijd mee te maken heeft gehad en mee te maken zal houden, wordt dat een kwetsbaar verhaal. Want de koffiejuffrouw moet ook betaald worden als er even wat minder publiek in het stadion zit. En Strand Larsen zal ook aan het einde van de maand zijn salaris willen ontvangen bij een half lege Euroborg.
Er was best veel kritiek op Fledderus die Bjorn Meijer al heel snel verkocht. Een talent uit eigen opleiding. Je leidt spelers op om een beter team te krijgen. Maar natuurlijk heeft Fledderus groot gelijk. Miljoenen voor een back die nog maar een half jaartje in de basis speelt, is net zoiets als een mooie tomatenplant in je eigen tuin opkweken en hem aan je buurman voor 50 euro verkopen. Een nieuwe tomatenplant is echt wel ergens te vinden. Dat die dan mogelijk wat minder tomaten draagt is dan maar zo. Je zou een dief van je eigen portemonnee zijn dat te laten liggen. Met Isak Dybvik Määttä heeft Fledderus inmiddels een waardige vervanger, zo lijkt het. Al werd de krullenbol tegen Ajax helemaal van het kastje naar de muur gespeeld. Niet in de laatste plaats omdat fatsoenlijke rugdekking ontbrak. Maar ok, Dat mag een keer tegen Antony.
FC Groningen heeft een groot achterland waar sponsoren altijd in geïnteresseerd zijn. Tenminste, wanneer het goed gaat. Alle topclubs hebben al van oudsher een hekel aan een uitwedstrijd in Groningen. Eerst in het Oosterpark, daarna in de Euroborg. Dat is niet alleen vanwege de lange reis. Niemand wint makkelijk in Groningen. Met het publiek dicht op het veld en achter de ploeg ontstaat er een Engels sfeertje dat het team boven zichzelf uit kan laten stijgen. Dát is altijd het belangrijkste wapen geweest van FC Groningen in de strijd om zo hoog mogelijk op de ranglijst te eindigen. Daarom werd de legendarische Europa Cup wedstrijd tegen Inter Milan met 2-0 gewonnen en werd het grote Atletico de Madrid tot tweemaal toe uitgeschakeld in de Europa Cup in de jaren 80.
FC Groningen is geen topclub en zal dat nooit worden. Dat weten ook de supporters. Die willen zien dat de Groningers altijd tot het uiterste gaan. Die willen trots het stadion verlaten omdat hun FC alles heeft gegeven. Die verwachten geen wonderen. FC Groningen moet de ploeg zijn waar niemand tegen wil spelen. Met een herkenbare stijl en strijdwijze om zo het publiek de twaalfde man te laten zijn. Zodat de Euroborg weer de onneembare vesting is. Dat kan ook met Postema. En ja, dat is ook een gok. Maar mocht het dan een keertje tegen zitten dan zijn er altijd nog de miljoenen van Larsen voor de koffiejuffrouw.
Fotografie: Pro Shots