Kleersnieder
Laang, heul laang leden woonde der ien Gruupskerk n kleermoaker. Dizze ridder van naald en droad was slim vakkundeg. Hij voelde hum dan ok best wel tevreden. Dag ien dag uut vloog naald en droad deur de stof, zo had er zo mor weer n mooi pak kloar veur n rieke boer. Zulf werd hij der niet riek van, hij beurde net genog om vrouw en kiender n stuk stuut met wat der op te bezörgen. Mor dat kon heur niks schillen, want ze wadden allemoal dik tevreden.
Op n nacht had de kleermoaker n mooie dreum. Hij zag n keulse pot heulemoal vuld met gold en parels, robijnen en smaragden. En t mooiste was, die pot was heulemoal veur hum alleen en zol argens ien Amsterdam te vienden weden.
Smörgens onder t eten, vertelde hij zien vrouw over e mooie dreum. n Pooske loater wadden ze beiden al weer drok aan t wark en dochten niet meer aan die mooie dreum.
De volgende nacht dreumde hij weer over die enorme pot met gold. Ien e dreum werd zeid dat hij noar Amsterdam reizen most, doar zol hum verteld worden woar as die pot met al dat gold verstopt was. Wat was die kleresnieder bliede, hij wol vot op reis. Mor dat kin je begriepen, de vrouw was der ok nog en die wol hum gien reisgeld geven. Hij zol mor gewoon aan t wark goan en hum gien gekkigheid ien e kop hoalen en heulemoal gien geld verpatsen.
Hij gaf hum der bij del, mor de dreum bleef mor kommen. Noa n poar doagen verdween zien warklust, hij kreeg zulfs n hekel aan naald en droad.
Zeuven nachten had er de zulfde dreum en toen wist er wat hum te doen ston, hij zol en most noar Amsterdam. De vrouw gaf uuteindelek toe, hun huwelek was altied goed west en dat wol ze groag zo holden. Ze pakte zien knapzak ien en gaf hum al et geld met wat ze ien huus had.
t Werd n laange reis met e trekschuut en e diligence. Gruupskerk lag aan n goeie verkeersweg, de stroatweg van Leeuwarden noar Grunnen, mor verder ging et troag. Vol ongeduld zag er uut noar t eindpunt. Onderweg het er niet veul zeid tegen zien reisgenoten, hij was doodsbenauwd dat er zien geheim verklappen zol.
Eenmoal ien Amsterdam wist er niet woar of er weden most, dus liep er mor wat om. Hij zwalkte zeuven doagen laang over pleinen, laangs grachten, markten en wallen. De zeuvende dag kwam er weer bij de zoveulste brug. Doar hong er moedeloos met zien aarms over de leuning, keek ien t wotter en spijde kringkjes. Nargens kon de kleermoaker een aanwiezing vienden die hum noar de pot met gold brocht. Zal ik mor weerom goan noar vrouw en kiender, docht er.
Ieneenent ston er n Amsterdammer noast hum. Die ging ok met zien aarms over de leuning hangen, keek ok ien t wotter en spijde ok kringkjes.
t Duurde n zetje, gien van beiden zee wat. Toen kwam de Amsterdammer wat dichter bij hum stoan en zee: “Joe binnen hier vrimd, zeker” “Ja”, zee de kleermoaker, “ik kom heulemoal uut Gruupskerk.” ”Ben je hier veur zoaken dan?” vroeg de Amsterdammer. “Ja, zoiets”, zei de kleermoaker en toen vertelde hij ien t lange lest de Amsterdammer over zien mooie dreum, hij had ja toch niks te verliezen. Mor de Amsterdammer reageerde heul aans dan dat er docht had.
“Och man”, zee de Amsterdammer, “Loat joe de kop toch niet gek moaken.”
En de man vertelde over de dreum die hij had had. “Ik heb juust dreumd dat der ien Griepskerk n kleermoaker woont, die n perenboom ien zien tuun het. En doar, onder die perenboom, zit n pot met gold en mooie sieroaden. Nou komt et mooi uut dat joe ien Griepskerk wonen, goa mor es kieken of je t vienden kinnen, want ik loop er niet achter aan”.
Mor ik wel, docht de kleermoaker en hij moakte dat er bij de diligence kwam om aan de lange reis noar huus te begunnen. t Leek wel of de terugreis nog langer duurde dan de hinreis, mor hij kwam weer heelhuuds ien Gruupskerk aan. Doar kregen zien vrouw en kiender n dikke tuut en de kleermoaker dee zien verhoal.
Soavends ien t duuster, want gien één mocht et zien, groeven de kleermoaker en zien vrouw n groot gat bij de perenboom. n Dikke put wark, mor ze werden beloond. Doar lag de pot met gold woar de kleermoaker over dreumd had, ze wadden riek. Ok wadden ze wiezer worden deur dizze gebeurtenis, ze begrepen dat et goede en mooie niet van ver weg hoeft te kommen. Eigen haard is goud waard!
Veur ons zit er ok een wiesheid ien: Wees bliede met wat je hemmen, t goede en lekkere hoeft niet altied van ver weg te kommen. Geluk is voak dichtbij.
De kleermoaker ging weer aan t wark, hij dee nog beter zien best. En zo levende ze tevreden en ok nog lang en gelukkeg.
Leneke Struiksma
Mientje: ‘Snieder, snieder, moak me de broek wat wieder!’