Kleintje Cultuur – Christel Klamer
“Het moment dat ik voor het eerst bij de zee was, werd ik gelijk verliefd”
ZUIDHORN – Als kind tekende Christel Klamer al ontzettend graag en dat is nu nog altijd terug te zien in haar fantastische werken. Met pastel creëert de Zuidhorner werkelijk prachtige schilderijen, voornamelijk gerelateerd aan de natuur. Hoewel Klamer op jonge leeftijd al veel tekende, kwam de echte drang om te schilderen pas op haar zeventiende. “Ik zag op dat moment voor het eerst de zee en dat vond ik zo fascinerend”, vertelt ze. “De zee raakte mij en dat gevoel wilde ik graag vasthouden. Daarom besloot ik om dat na te tekenen, waardoor ik telkens weer geraakt kon worden door dat ene moment bij de zee”.
Klamer groeide op in Duitsland tussen de kleurpotloden. Al op jonge leeftijd wist ze dat ze iets met die potloden wilde doen, ook als werk. Toch was een vervolgopleiding kiezen niet heel gemakkelijk. “De Kunstacademie was namelijk geen optie”, legt Klamer uit. “Mijn ouders wilden dat ik later een baan zou krijgen waar ik ook mijn brood mee kon verdienen. Volgens hen kon dat niet als ik aan de Kunstacademie ging studeren”. Daarom besloot de Duitse om de studie Bouwkundig Tekenaar te gaan doen, waardoor ze toch in de ‘tekengenre’ actief kon blijven. “Dat was wel heel pittig”, geeft Klamer toe. “Ik was namelijk het enige meisje die deze opleiding deed. Tussen alle jongens in was het best moeilijk om mezelf staande te houden, en al helemaal in de praktijk. Op stages vond men het ook geen goed idee dat ik op de bouwplaats ging werken, omdat dat te gevaarlijk zou zijn”.
Toch slaagde Klamer voor de opleiding en ging ze werken voor een architect in Recklinghausen. Voor hem moest ze ideeën uittekenen. Echter waren het ideeën waar ze zelf eigenlijk niet achter stond en dus niet kon tekenen wat ze zelf mooi vond. “Dat vrat op een gegeven moment wel aan me”, zegt Klamer. “Ik wilde juist tekenen wat ik zelf graag wilde en dat kon daar niet”. Na een aantal jaren in Duitsland gewerkt te hebben, vertrok Klamer met haar man en twee kinderen naar Nederland, waar de kunstenaar van plan was om zelf haar woning uit te tekenen. Dat gebeurde ook, maar werd direct afgekeurd door de gemeente. “De tekening voldeed namelijk niet aan de omgeving”, lacht Klamer. “Daarom kon deze meteen weer de prullenbak in”.
Uiteindelijk kwam Klamer terecht in Zuidhorn, waar ze ook op het gebied van tekenen zichzelf wilde ontwikkelen. Ze besloot om een opleiding Tekenen en Kunstbeschouwing te gaan doen in Groningen, waardoor ze nu echt haar eigen ideeën in de praktijk kond uitvoeren. “Hierin kon ik eindelijk mijn ei kwijt”, vertelt ze. “Vervolgens ging ik ook deelnemen aan diverse exposities in Zuidhorn en omgeving. In Verhildersum kwam ik tevens Fré Mok tegen en sindsdien exposeren we heel veel samen. De laatste expositie was in het gemeentehuis te Zuidhorn, vlak voor de eerste coronagolf. We waren net open, waarna de expositie vanwege alle maatregelen alweer moest sluiten. Gekscherend zeg ik wel eens: de schilderijen konden hierdoor wekenlang in alle rust hangen en hadden geen last van bezoekers”.
In haar schilderijen heeft Klamer veel aandacht voor de zee, waar ze sinds haar zeventiende een fascinatie voor heeft. Waardoor dat precies komt, weet ze zelf ook niet. “Het moment dat ik daar was, werd ik gewoon gelijk verliefd”, lacht ze. “De beweging, de permanente verandering, de geur en de wind. Het complete plaatje was echt perfect. Ik moest hoe dan ook dit beeld vasthouden en daarom heb ik dit destijds voor het eerst op mijn doek vastgelegd”. Ondanks dat Klamer ook wel eens ander soort schilderijen maakt, blijft ze toch altijd terugkomen bij de zee. Het is en blijft zeer waarschijnlijk ook in de toekomst haar favoriet. “Ik heb ook wel eens gezichten proberen te schilderen, maar daar waag ik me niet meer aan. Bij een gezicht hoort een persoonlijkheid en die kan ik niet voor mensen bepalen. Daarom houd ik het maar gewoon bij de natuur”, aldus Klamer.
Nog altijd schildert Klamer ontzettend graag. Ondanks dat de exposities momenteel stil liggen, is de Zuidhorner regelmatig in haar atelier te vinden. “Ook ga ik nog altijd naar een schildersclub, maar dat ligt vanwege alle coronamaatregelen ook stil. Voor na de coronacrisis staat er nog een expositie gepland in de Fonteinkerk in Groningen. Laten we hopen dat die snel kan plaatsvinden”, aldus Klamer.
