Kleintje Cultuur – Emma Dijkstra
“Als kind was het leukste cadeau dat ik kon krijgen een tekenboek”
FEERWERD – Sinds haar vijftigste kent Emma Dijkstra in schilderen haar grootste passie. De inwoner van Feerwerd volgde op die leeftijd een aantal cursussen en was vanaf het eerste moment verliefd. Het is dan ook niet vreemd dat Dijkstra ook nu, 23 jaar later, nog altijd dagelijks in haar atelier te vinden is. “Schilderen geeft mij een gevoel van rust”, zegt ze. “Als ik bezig ben, zorgt het ervoor dat ik het andere vergeet. Dat geeft mij veel voldoening. Daarnaast boeit het mij steeds weer om met kleur te werken. Daar geniet ik ontzettend van”. Vanuit haar prachtige woning tussen de weilanden in Feerwerd deelt Dijkstra enthousiast haar verhaal over haar geweldige hobby.
Dijkstra groeide op in Westeremden, waarna ze via de stad Groningen uiteindelijk in Feerwerd kwam wonen. Hier trouwde ze met haar echtgenoot en samen kreeg het echtpaar vier kinderen. Een passie voor schilderen had Dijkstra toen nog niet. “Dat kwam pas toen de kinderen naar de middelbare school gingen”, vertelt ze. “We woonden altijd op een grote boerderij en toen de kinderen niet meer constant thuis waren, voelde ik een stukje leegte. Ik had de drang om iets te doen en had het wel eens over schilderen gehad. Toen we een keer in Maastricht waren, kocht mijn man een schildersezel voor me. Vervolgens ben ik lessen gaan volgen en dat beviel heel goed”. In de jaren die volgden is de Groningse bij diverse docenten in les geweest. Daar heeft ze veel van geleerd. “Ik was ook vanaf het eerste moment enthousiast”, zegt ze. “Ik wist ook wel dat het erin zat en dat heeft vooral te maken met vroeger. Als kind was het leukste cadeau dat ik kon krijgen een tekenboek. Daarnaast was ik altijd al bezig met mijn handen en heb ik jarenlang zangles gevolgd. Die creativiteit had ik wel in me”.
Het schilderen kwam 23 jaar geleden dus niet uit het niets. De afgelopen jaren heeft ze zich volop weten te ontwikkelen en ook nu probeert ze nog altijd nieuwe dingen te leren. Waar ze voorheen voornamelijk landschappen en stillevens maakte, is ze sinds kort begonnen met het creëren van portretten. “Het maken van portretten is niet gemakkelijk, dus het heeft me ook veel tijd gekost om dat goed te kunnen”, zegt ze. “Ik ben ook begonnen met het schilderen van mijn kleinkinderen. Inmiddels heb ik vijf van de negen gehad. Ze lijken echt sprekend!” Ook de landschapsschilderijen vergeet Dijkstra echter niet. Haar huis hangt vol met prachtige werken, die veelal gebaseerd zijn op de natuur dicht in de buurt. “Inspiratie haal ik ook veelal hier vandaan, maar soms vind ik het ook wel lastig om weer iets te bedenken. ‘Waar begin ik nu weer aan?’, denk ik wel eens als ik een ander schilderij af heb. Dat kost me tegenwoordig meer moeite dan voorheen”.
Schilderen is hetgeen de kunstenaar uit Feerwerd het liefste doet. Ze krijgt er dan ook nooit genoeg van. “Als ik ’s ochtends wakker word, is het eerste wat ik denk: ‘Wauw, ik ga weer naar mijn atelier’. Als ik daar ben, vergeet ik de tijd volledig. Het is echt een hobby waar ik niet zonder kan. Als ze dit van mij zouden afpakken, weet ik niet waar ik toe in staat zou zijn”. In het verleden heeft Dijkstra regelmatig met haar werken geëxposeerd en verkocht ze diverse schilderijen. Dat is nu echter niet meer het geval. “Dat komt vooral omdat ik erg bescheiden ben. Ik vraag mij vaak af of het werk wel goed genoeg is om gezien te worden. Een aantal jaren geleden stond ik veel meer achter mijn werken dan nu, en dat terwijl ik me natuurlijk sterk heb ontwikkeld. Ik weet niet precies waar dat aan ligt”.
De bescheidenheid siert Dijkstra, maar toch mag ze ontzettend trots zijn op de werken die ze maakt. De schilderijen zijn stuk voor stuk prachtige kunstwerken die een ieder ongetwijfeld graag ziet. Iets waar de kunstenaar niets meer aan zou moeten veranderen, maar toch probeert ze momenteel het een en ander uit. “Ik zou heel graag nog eens een wat lossere toets willen maken. Ik schilder nu vrij realistisch, dat is echt mijn handtekening. Iets losser schilderen is misschien niet helemaal mijn ding, maar ik zou het graag eens proberen. Wie weet in de toekomst”, besluit Dijkstra.