Kleintje Cultuur – Klaske van der Weide

“Ik hoop dat andere mantelzorgers veel aan mijn verhalen hebben” 

BURUM/ZUIDHORN – Het was eerst helemaal niet de bedoeling van Klaske van der Weide om een boek uit te brengen over het zijn van mantelzorger voor haar partner Tejo. Met haar blogs, die ze online schreef, probeerde ze juist in de anonimiteit haar verhalen te delen met geïnteresseerden en lotgenoten. Nadat ze vele blogs had geschreven en de bijzondere verhalen zich hadden opgestapeld, dacht ze: ‘Ik kan er best een boek van maken’. En zo geschiedde. Op donderdag 12 september presenteert Klaske haar eerste boek onder de naam ‘Wat woorden nog zeggen’.  

“Het boek heeft een behoorlijke introductie nodig”, vertelt Klaske. “In 2017 ging er van alles mis in het hoofd van mijn partner Tejo. “We hadden echt zo iets van: ‘Wat gebeurt er?’ ‘Wat is er aan de hand?’ Maar we wisten het niet. De huisarts wist niet wat het was en de onderzoeken bleven maar komen”. Zo is er onder andere twee keer onderzocht of Tejo last heeft van dementie, maar dat bleek niet zo te zijn. “Maar wat had hij dan wel?”, gaat Klaske verder. “Tejo had namelijk wel de symptomen van dementie, maar het werd niet geconstateerd. Het is een hele lastige fase geweest in ons leven. Mensen zullen het wellicht wel herkennen. Er is iets mis, maar je weet niet wat. Het is ontzettend frustrerend en vervelend. Voor Tejo zelf, maar ook voor mij. Ik moet met hem leven en kan hem niet altijd helpen. Ik vond het heel erg moeilijk om daar altijd mee om te gaan en het een plek te geven”.

Omdat Klaske haar verhalen kwijt moest, begon ze met bloggen. Via internet deelde ze haar verhalen over Tejo met geïnteresseerden en lotgenoten. “Ik moest me toch proberen staande te houden”, laat Klaske weten. “Ik moest mijn ei kwijt en schreef dit dus op. Ik kom uit een Christelijk gezin, ik was zelf predikant, waardoor iedereen in de omgeving weet wie ik ben. Ik koos er dus voor om mijn verhalen in de anonimiteit te delen. Als het ware als: De mantelzorger vertelt”. In de blogs schreef Klaske over hoe het er in thuissituaties aan toegaat bij mensen die dementie hebben. Bovendien legde ze uit dat dementie iets anders is dan Alzheimer. “Dat is wel iets wat mensen vaak vergeten”, gaat Klaske verder. “Wanneer dementie wordt genoemd, denkt men vaak aan Alzheimer, maar dat heeft Tejo niet. In mijn verhalen probeerde ik ook dat te verduidelijken”.

Klaske zat in een lastig parket. Soms wist ze zich geen raad en dus was het bloggen voor haar vaak een uitweg. “Het was echt een slopend proces”, legt Klaske uit. “Je bent er altijd mee bezig. Maar het was natuurlijk niet alleen maar kommer en kwel. We maakten ook genoeg leuke dingen mee. De blogs lieten vaak tragiek en drama zien, maar we halen juist ook de levensvreugde naar boven. Ook dat wilde ik graag laten zien”. Na de vele blogs besloot Klaske om alle verhalen samen te bundelen en een boek te gaan schrijven. Uiteraard met toestemming van Tejo. “Toen ik mijn laatste blog af had, voelde het zo raar”, gaat Klaske verder. “Ik kon me haast niet voorstellen dat ik nu niet meer kon schrijven. Daarom besloot ik alle blogs samen te voegen en een boek ervan te maken. Op die manier kreeg ik ook een tijdsbeeld van wat er allemaal was gebeurd”. De start van het boek is in 2017, toen de problemen bij Tejo begonnen.

Op dit moment kampt Tejo nog steeds met problemen in zijn hoofd. Of er ooit een diagnose komt? “Geen idee”, zegt Klaske. “Maar sinds kort weten we dat dat ook helemaal niet hoeft. We kunnen gewoon leven zonder diagnose. En dat proberen we natuurlijk ook te doen”. Met het boek wil Klaske haar verhalen delen en andere mantelzorgers inspireren. “Ik wil laten zien wat je moet doen als je een demente man en drie kinderen hebt”, gaat Klaske verder. “Zoals ik al aangaf is het voor Tejo moeilijk, maar voor mij geldt hetzelfde. De partner moet zich ook staande weten te houden”.

Het boek ‘Wat woorden nog zeggen’ is al uit, maar op 12 september is de presentatie in het Zonnehuis te Zuidhorn. De locatie is speciaal gekozen, omdat het thema van het boek gaat over dementie. Klaske heeft het boek geschreven onder de auteursnaam ‘Hendrikje Fictorie’. “Dat is nog wel grappig om te vertellen”, zegt Klaske. “Hendrikje is mijn eerste voornaam en Fictorie is de achternaam van mijn oma. Ik vond dat altijd al een leuke naam, dus vandaar dat ik ervoor heb gekozen om dit als auteursnaam te gebruiken. Ik hoop dat andere mantelzorgers veel aan mijn verhalen zullen hebben”.