Kleintje Cultuur – Matthijs Röling
“Ik heb een zeer gelukkig leven gehad”
EZINGE – Jarenlang is Matthijs Röling uit Ezinge actief geweest op het gebied van kunst. De kunstenaar werd in 1943 geboren in Oostkappele en is vervolgens, vanaf zijn zesde levensjaar, opgegroeid in en rondom Groningen. Zijn liefde voor kunst ontwikkelde zich al heel snel. Als kind tekende Röling bijzonder graag en ook het aanschouwen van kunst is iets wat hij graag deed. Als kunstenaar heeft de inwoner van Ezinge ontzettend veel schilderijen gemaakt en heeft hij eveneens behoorlijk wat prijzen gewonnen, zoals onder andere de Amsterdamse Prijs voor de Kunst en de Sacha Tanja Penning voor Nederlandse Figuratieve Kunst. Inmiddels is Röling gepensioneerd. De Streekkrant ging met hem in gesprek en samen keken we terug op zijn ‘kunstleven’.
“Ik heb wel heel veel gedaan in mijn leven op het gebied van kunst en dat begon al op jonge leeftijd”, begint de kunstenaar die sinds 1972 in Ezinge woont. “Ik had ook het geluk dat ik al vrij vroeg wist wat ik wilde. Mijn ouders hebben we daarin niet tegengewerkt. Op de basisschool tekende ik al veel, maar dat is natuurlijk logisch. Welk kind tekent nou niet?” Maar bij Röling ging het verder dan alleen tekenen. Het tekenen hield niet op en de kunstenaar keek ook veel naar andere soorten kunst. Daar genoot hij ontzettend van. “Ook op de middelbare school bleef ik me ontwikkelen”, gaat Röling verder. “Op mijn vijftiende werd pas echt duidelijk dat ik actief wilde blijven op het gebied van kunst. Daarom ben ik na mijn middelbare schooltijd ook gaan studeren aan de Kunstacademie in Den Haag”.
Op de Kunstacademie specialiseerde Röling, zich in het schilderen. Zijn passie hiervoor is hij nooit meer kwijtgeraakt. “In mijn leven stond ik bekend om het maken van traditionele schilderijen”, laat de inwoner van Ezinge weten. “Dat leverde soms ook wel discussies op. In de kunstbranche heerst er al jarenlang een conflict tussen de vernieuwers en de traditionele schilders. Dat was ook op de kunstacademie al een beetje zo. Het verziekt de boel. Naar mijn idee is er zoveel onzin op de kunstmarkt”. Toch trok de kunstenaar zich altijd weinig aan van de kritiek. Met olieverf heeft Röling ontzettend veel prachtige schilderijen gemaakt en een fantastische tijd gehad. “Met olieverf ben ik ooit begonnen en dat heeft me nooit meer losgelaten. Het is het rijkste materiaal om een schilderij te maken. Tuurlijk heeft bijvoorbeeld aquarelleren ook wel iets, maar olieverf paste meer bij mij”. De kunstenaar schilderde ontzettend graag. Niet omdat het moest, omdat hij zijn brood ermee verdiende of omdat hij er een bepaald gevoel bij had, maar gewoon omdat hij daar zoveel plezier aan beleefde. “Ik deed het echt met mijn hart. Daarom heeft het mij ook nooit meer losgelaten”, aldus Röling.
In zijn ‘kunstleven’ heeft de inwoner van Ezinge ontzettend veel werken gemaakt. Wat begon met simpele portretten groeide uit tot een groot arsenaal aan schilderijen. “Portretten waren relatief gemakkelijk om te maken, dus vandaar dat ik daarmee begon”, vertelt Röling. “Maar daarna breidde ik dit uit. Ik kan mijn repertoire wel heel veelzijdig noemen. In 1982 ben ik eveneens begonnen met wandschilderingen. Dat waren zeer grote werken en dat was ook ontzettend leuk om te doen”. De schilderijen die Röling in zijn atelier aan huis maakte, verkocht hij veel en zo nu en dan exposeerde hij zijn werken in verschillende musea. Daarnaast heeft de kunstenaar ook redelijk wat prijzen met zijn schilderijen gewonnen. “Dat leverde een aardig geldbedrag op en ik kreeg er eveneens ook veel waardering voor. Dat doet dan ook wel wat met je”, aldus Röling.
Inmiddels schildert de inwoner van Ezinge al zo’n tien jaar niet meer door zijn handicap. Het is voor Röling een groot gemis in zijn leven, maar hij beseft dat het er nu gewoon niet meer in zit. “Ik heb me er inmiddels bij neergelegd dat ik niet meer kan schilderen”, vertelt hij. “Maar als ik er zo bij nadenk, mis ik zo ontzettend veel. Ik mis ook het wandelen, fietsen en viool spelen. Gewoon alles wat ik graag deed”. Als Röling terugkijkt op zijn kunstleven dat hij heeft gehad, is hij zeer tevreden. Hij had het absoluut niet willen missen. “Ik heb zoveel mooie schilderijen gemaakt en kijk vol tevredenheid terug op deze werken. Mijn ouders hebben altijd in me geloofd. Vlak voordat mijn vader stierf, zei hij tegen mij: ‘Ik hoop voor je geluk dat je niet te rijk en te beroemd wordt’. En volgens mij is dat gelukt. Ik heb een zeer gelukkig leven gehad”, besluit Röling.