Kleintje Cultuur – Remco Ekkers
“Het dichten is een soort dwang van binnenuit”
ZUIDHORN – Al zijn hele leven heeft Remco Ekkers een grote liefde voor taal. Op de lagere school bleek al dat de inwoner van Zuidhorn een taaltalent was en naarmate hij ouder werd, ontwikkelde dat zich steeds verder. Ekkers studeerde na de middelbare school Nederlands en heeft een groot deel van zijn leven voor de klas gestaan. In zijn vrije tijd besteedde hij veel aandacht aan dichten en schrijven, waarmee hij bovendien regelmatig heeft opgetreden. Het dichten is hetgeen hij het liefste doet en zit bij hem volop in het bloed. “Dichten is mijn passie”, vertelt de Zuidhorner. “Taal is een wonder en ik vind het prachtig om daarmee bezig te zijn”.
Ekkers is geboren in Bergen en heeft zijn jeugd doorgebracht in Den Helder. Al van kinds af aan was hij veel met taal bezig. “In de eerste klas op de lagere school hingen er bordjes boven de deur en de ramen, waar op stond ‘deur’ en ‘raam’. Ik zag de letters en bedacht me toen dat je die letters ook kunt verbinden met andere letters. Ik vond het prachtig dat je met 26 letters alles kunt schrijven wat je maar wilde”. Vanaf het eerste moment op school ontwikkelde Ekkers zijn liefde voor taal. Op de HBS schreef hij voor het eerst gedichten. “Die gingen in het begin vooral over liefde”, lacht Ekkers. “Ik heb ook verschillende keren meegedaan aan voordrachtwedstrijden en dat vond ik geweldig. Eerder kwam ik via een klasgenoot in contact met Annie M.G. Schmidt. Ook voor haar had ik veel bewondering”.
Na de HBS ging de dichter Nederlands studeren, waar Ekkers de taal nog beter leerde kennen. “Hier heb ik echter niet leren dichten”, vertelt hij. “Tijdens mijn studie kwam wel regelmatig de gedichtenanalyse aan bod, maar het echte dichten heb ik mij voornamelijk zelf eigen gemaakt”. Toen de inwoner van Zuidhorn was afgestudeerd, heeft hij op verschillende scholen in het Noorden van ons land lesgegeven. Dit heeft hij tot zijn pensioen gedaan. “Dichten is altijd mijn passie geweest en dat deed ik in mijn vrije tijd. De inspiratie hiervoor kwam eigenlijk altijd vanzelf. Als ik in bed lag of op de fiets zat, overal schoten woorden door mijn hoofd”. Naast het dichten ontwikkelde Ekkers echter ook een liefde voor het schrijven van boeken. Toen hij met pensioen ging, heeft hij verschillende romans geschreven. “Echt leven van het dichten en boeken schrijven is vrijwel onmogelijk. Je moet er gewoon wat bij doen. Bovendien vond ik het lesgeven ook heel mooi. Dat had ik ook zeker niet willen missen”.
Inmiddels is Ekkers al ruim vijftig jaar woonachtig in Zuidhorn en schrijft hij nog steeds volop, en met plezier. Hij is dan ook niet van plan om daar ooit mee te stoppen. “Ik dicht nu vooral over de verwondering voor het leven. Over hetgeen je ziet en meemaakt. Bovendien vind ik het prachtig om over het wonder van de natuurkunde te schrijven”. In de gedichten kan Ekkers volledig zijn ei kwijt. Hierin beschrijft hij echt een persoonlijk gevoel. “Het is een soort dwang van binnenuit. Ik doe het echt voor mijzelf, maar uiteraard wil ik ook gelezen worden. In mijn gedichten spreek ik mij uit over hoe ik mij voel”.
In zijn leven heeft Ekkers ontzettend veel gedichten geschreven. Zo heeft hij verschillende bundels uitgebracht, waarin zijn werken zijn te lezen. “Een mooiste werk kiezen, is voor mij heel lastig. Het is hetzelfde als je aan een moeder vraagt: ‘Welk kind vind je het liefst?’ Het is onmogelijk om daar antwoord op te geven. Wel heb ik een heel mooi gevoel bij mijn gedicht met als titel ‘Dood’. Maar, zoals ik al aangaf, een mooiste kiezen is niet te doen. Ik houd van ze allemaal”, besluit Ekkers.