Kleintje Cultuur – Sjouke Heins
“Ik ben geen kunstenaar, ik doe gewoon mijn werk”
ADUARDERZIJL – Aan de Zijlsterweg in Aduarderzijl bevindt zich de prachtige galerie van kunstenaar Sjouke Heins. Hiernaast is eveneens zijn eigen woonhuis, waarin bovendien het atelier is gevestigd. Vanaf een afstandje is het al duidelijk. In de galerie staan vele schilderijen die de Westerkwartierder zelf heeft gemaakt. De felle kleuren die Heins in zijn werken gebruikt, zetten aan tot vrolijkheid en de geur van het atelier nodigt uit om een kijkje te nemen. “Wees welkom”, zegt de kunstenaar als de journalist van de Streekkrant het terrein van Heins op loopt. “Ik zat net lekker in het zonnetje, maar het begon me iets te hard te waaien. Kom binnen, dan laat ik je de galerie zien”.
En eenmaal binnen valt de journalist van dienst van de ene verbazing in de andere. De grote, prachtige werken zijn voorzien van geweldige primaire kleuren en de dieren –want die spelen voornamelijk de hoofdrol in de schilderijen van Heins- zien eruit alsof ze leven. De landschappen zijn net echt en ook het handjevol portretten, van veelal Afrikaanse mensen, die er staan, zijn zo gedetailleerd dat het bijna beweegt. De galerie staat inmiddels bomvol met de vele werken die de kunstenaar heeft gemaakt. “Ja, het is ook wel tijd dat ik wat uitbreid of het iets anders ga indelen”, lacht Heins. “Er komt nog veel meer bij, maar door mijn operatie aan mijn hand die ik heb ondergaan, ligt alles momenteel even stil. Af en toe probeer ik stiekem toch een beetje te schilderen, maar daarmee ben ik heel voorzichtig. Ik doe het liever niet, anders worden mijn klachten alleen maar erger”.
De galerie van Heins loopt vervolgens over in zijn atelier, waar nog een schilderij op de schildersezel staat. Het is al een tijdje geleden dat de kunstenaar hieraan heeft gewerkt; de verf is immers niet meer vers. “Ja, hier zit ik normaal”, zegt Heins. “Als ik niet geblesseerd was geweest, zou ik hier nu ook bezig zijn geweest. Schilderen is mijn dagelijkse bezigheid, maar zoals ik al zei, gaat dat nu niet”. Het atelier van Heins loopt vervolgens ook direct over in zijn ‘woonhuis’. Zijn eigen kunst heeft hier plaatsgemaakt voor de Afrikaanse kunst, wat ook een reden heeft. Maar dat komt later aan bod. “Nulletje?”, vraagt Heins allereerst met een grote glimlach op zijn gezicht. Hiermee doelt hij uiteraard op een alcoholvrijbiertje, maar die slaat de journalist van dienst even af. Eerst werken, dan een drankje.
Op zijn eigen zitbank vertelt Heins vervolgens enthousiast over zijn leven. “Ik ben geboren in Slochteren en schilder eigenlijk al vanaf mijn tweede”, lacht hij. “Ik was altijd met kunst bezig en op de Mulo bleek dat ik talent had. Ik ben daarom ook naar de Kunstacademie –of eigenlijk Kunst Nijverheidsschool- gegaan en hier heb ik mij verder ontwikkeld. Na deze opleiding ben ik vervolgens eerst zelf gaan lesgeven op de kunstacademie”. Tussen het lesgeven door schilderde Heins in zijn eigen atelier prachtige schilderijen. Als hij niks te doen had, kwam hij altijd met ideetjes om fantastische werken te maken. “Vroeger was ik veel bezig met popart”, gaat Heins verder. “Met Oost-Indische inkt maakte ik vele werken”.
Inmiddels heeft popart plaatsgemaakt voor vele diverse schilderijen, van voornamelijk dieren, landschappen en portretten. Hier geniet Heins dagelijks van. “Het is mijn vak en ik doe niets liever. Jullie vinden dit kunst, maar voor mij is het gewoon mijn werk. Ik zeg ook altijd: ‘Ik ben geen kunstenaar, maar ik ben schilder’. Ik houd er niet van om staan te ronken met wat ik doe”. En dat is ook wat de inwoner van Aduarderzijl ontzettend siert. “Ik vind mijn werk heel erg leuk. Het schilderen zit in me en past heel goed bij me. Ik ben altijd al een werkpaardje geweest en dat ik nu door mijn operatie niets kan doen, doet me ook veel pijn. Het is ontzettend lastig”.
Naast het schilderen bouwt Heins aan een kinderziekenhuis en school in Senegal. Hij is al meermaals in het Afrikaanse land geweest en dat verklaart ook de vele Afrikaanse souvenirs die de woonkamer vullen. “Ik vind het prachtig”, zegt hij. “De Afrikaanse mensen zijn zo mooi, vandaar dat ik ook vele portretten van hen heb gemaakt. Deze werken probeer ik te verkopen en het geld dat ik verdien, gaat dan naar het project in Senegal. Op die manier kan ik de mensen daar helpen”.
