Kleintje Cultuur – Trija Fleer-Niks
“Ik was altijd al het proefkonijn van mijn moeder”
SEBALDEBUREN – Op de bovenverdieping van haar woning in Sebaldeburen heeft Trija Fleer-Niks haar ruime atelier en tevens galerie, waar de kunstenaar een aantal keren per week aan haar prachtige schilderijen werkt. En hoewel ze er tegenwoordig minder tijd aan kan besteden dan dat ze wellicht het liefst zou willen, is en blijft het een van haar grootste passies. “Ik schilder al zestig jaar en vind het geweldig om te doen”, zegt Trija. “Ik kan er heel veel dingen van mezelf in kwijt, wat ik in het normale leven niet kan opvullen. Dat is heel uniek”. Naast het zelf schilderen geeft Trija ook workshops en tevens is ze initiatiefnemer van het project ‘Westerkwartier In het Oog van de Storm’. Het moge duidelijk zijn dat de inwoner van Sebaldeburen zeer actief is in de kunstwereld.
Trija is momenteel alweer jarenlang woonachtig in Sebaldeburen, maar de kunstenaar groeide op in Makkum. Al op jonge leeftijd raakte zij daar in aanraking met kunst. “In Makkum was een aardewerkfabriek, waar ik regelmatig met mijn moeder heen ging”, vertelt ze. “Hier waren de medewerkers aan het schilderen en ik mocht altijd kijken en zelfs meedoen. Als kind vond ik dat geweldig”. Maar dat is niet het enige. Al op jonge leeftijd was Trija namelijk ook thuis en op school veel bezig met kleurpotloden en tekenboekjes. “Mijn moeder was kleuterjuf, dus voor mij was er geen ontkomen aan. Ik was altijd al het proefkonijn van mijn moeder. Op school kregen veel meisjes van mijn leeftijd een pop met Sinterklaas, maar ik kreeg een schilderdoos. ‘Hoe kon het?’ dacht ik toen altijd. Maar uiteraard kon ik dit antwoord later zelf wel invullen”.
Op de middelbare school ging Trija vrolijk verder met tekenen en schilderen. Ze kon er absoluut niet genoeg van krijgen. “Ik vond - en vind het nog steeds - geweldig dat je met beeldend werk je emotie kunt laten zien”, legt de kunstenaar uit. “Beeld geeft houvast en is ontzettend belangrijk voor mensen. Het maakt men weerbaar. Vanaf het eerste moment besefte ik mij dat en daar geniet ik heel erg van”. Na de middelbare school dacht Trija erover na om naar de Kunstacademie te gaan, maar dat vonden haar ouders niet zo’n goed idee. Vandaar dat ze voor de studie Sociologie koos. “Mijn ouders vonden het beter dat ik een vak zou gaan leren. Op dat moment was dat wel jammer, maar ik heb er nooit spijt van gehad. Ik ben altijd blijven schilderen en heb, ook na mijn studie, vele cursussen en workshops gevolgd. Ook dat doe ik nu nog steeds. Ik ben echt zo’n rupsje nooit genoeg”, aldus Trija.
Toen de kunstenaar met pensioen ging, besloot de inwoner van Sebaldeburen dat ze graag nog meer wilde leren over de kunstwereld. Ze ging daarom een aantal jaren geleden naar de Kunstacademie, waar ze ontzettend veel lol heeft gehad. “We hadden een hele leuke groep, waar we zelfs later nog een tentoonstelling mee hebben gehad. Ik heb daar vier geweldige jaren gehad, waar ik heerlijk met mijn hart en handen heb kunnen werken”.
Inmiddels heeft Trija vele schilderijen mogen maken. Deze werken zijn voornamelijk figuratief, richting het abstracte. “Ik schilder van alles, maar er moet wel echt een verhaal in zitten”, legt de kunstenaar uit. “Voor mij is het belangrijk dat het onderwerp mij aanspreekt. Zo heb ik bijvoorbeeld verschillende schilderijen gemaakt van de visserij en festivals. Dat zijn onderwerpen waar ik veel mee heb”. Naast deze thema’s, schildert Trija ook veel wat te maken heeft met de natuur. En wel in de breedste zin van het wereld. “Een schilderij, dat het uitzicht van Nieuw-Zeeland laat zien, is echt een grote liefde voor mij. Die hangt ook niet voor niets bij mij in de woonkamer”.
De kunstenaar is, samen met Myra Eeken-Hermans, initiatiefnemer van het project ‘Westerkwartier In het Oog van de Storm’. Daarnaast doet ze zelf ook met twee verschillende werken mee aan het project, die zijn gemaakt bij de haicku’s. “Eén van deze schilderijen gaat over het verlangen naar de dood”, vertelt Trija. “Het is een werk waarbij je twee personen in de zee naar het licht ziet lopen en ze gaan als het ware door een poort. Het andere schilderij heeft te maken met de verschillende emoties tijdens de coronatijd”. Het liefst schildert de inwoner van Sebaldeburen elke dag, maag daar heeft ze helaas geen tijd voor. “Toch probeer ik om de dag in mijn atelier bezig te zijn. Ik wil me hiermee ook blijven vernieuwen”, besluit Trija.