Kleintje Cultuur - Trijnie Wubbolt
ENUMATIL/ZUIDHORN – Trijnie Wubbolt, kunstenaar te Enumatil, deed onlangs mee aan de Kunst Etalage Route in Zuidhorn. In de etalage van het Kappertje in de Hoofdstraat exposeerde met haar prachtige werken. Trijnie is al sinds haar jeugd bijna dagelijks bezig met ‘creëren’. Geïnspireerd door alles wat ze meemaakt, voelt of in de wereld speelt, neemt ze de kwast ter hand om een vaak kleurrijk kunstwerk te maken. In haar huis aan het Hoendiep, vertel ze over wat haar drijft.
‘Ik hoef niet te bepalen wat de kijker moet voelen’
De in Groningen geboren Trijnie geeft aan dat ze even moest wennen aan het pittoreske Enumatil. ‘Maar inmiddels woon ik hier al 43 jaar en moet ik zeggen dat ik absoluut op mijn plek zit’, zegt ze. Trijnie wist al vroeg dat ze iets met haar creativiteit wilde gaan doen. ‘Jongens wilden graag politie- of brandweerman worden, maar ik heb altijd al tekenleraar willen worden. Het creëren zat er bij mij vroeg in, dus dat zat wel goed. Op mijn achttiende werd ik aangenomen op de Kunstacademie, maar ik werd hier al vrij snel weer weggestuurd. Je moest namelijk over een havodiploma beschikken om de kunstacademie te doen en dat had ik niet. Dat ze mij dus aangenomen hadden, bleek een fout te zijn.’
Trijnie liet het er niet bij zitten en zorgde dat ze haar havodiploma behaalde. Ze meldde zich weer aan voor de Kunstacademie (werd ook wederom aangenomen) en kon weer aan de slag. Binnen enkele maanden had ze echter genoeg gezien: wat ze hier leerde, kon ze thuis ook leren. En dat scheelde haar nog geld ook. En dus ging ze thuis maar aan de slag. Iedere dag het liefst. ‘Ik laat me door alles inspireren. Actualiteit, emoties, noem maar op. En ik denk dat ik mijn emoties via kunst goed over kan brengen’, zegt Trijnie. Zo was er die keer dat ze een werk maakte terwijl haar vader ernstig ziek was. ‘Iemand vroeg mij naar aanleiding van het schilderij of ik dat had gemaakt in een voor mij moeilijke tijd. Dan is het gevoel goed overgekomen.’
Voor de Trijnie is vrijheid het grootste goed. Iets waar dat in terugkomt, zijn werken van haar waarbij de tepels van vrouwen zichtbaar zijn. ‘Dat heeft niets met erotiek te maken, maar puur met vrijheid. Dat is voor mij altijd een belangrijk thema geweest. In m’n werk ook. Ik werk voor mezelf, dat heb ik vrijwel altijd gedaan. Ik zou dat ook geen goud anders willen zien. Voor een baas werken? Ik denk niet dat ik dat kan.’
Ook belangrijk voor Trijnie: dat kunst voor iedereen is. ‘Iedereen moet er van kunnen genieten, ook wanneer je een smallere beurs hebt. Vanuit die ideologie werk ik. Ik kijk niet naar wat het beste is voor mijn portemonnee. Laat ik het zo zeggen: ik verkoop liever tien schilderijen voor minder geld aan mensen die er heel blij mee zijn, dan dat ik één schilderij verkoop aan een rijk iemand die geld heeft als water.’
Een kunstwinkel in Groningen paste perfect binnen die ideologie. Jarenlang bestierde ze een winkel in Groningen, maar toen de kredietcrisis kwam, was dit niet meer levensvatbaar. ‘Dat is erg jammer, want zo’n kunstwinkel is heel mooi. Ik had de winkel samen met andere kunstenaars. Juist dat samen komen in zo’n winkel en het samen werken aan een thema mis ik.’
Naar eigen zeggen is haar werk te omschrijven als vrolijk en aanwezig. ‘Ik gebruik felle kleuren. Mijn werk is veelal vrolijk, omdat ik denk dat – als we allemaal vrolijk zijn – het wel goed komt met de wereld.’ Het knappe is dat in Trijnies werk vaak geen gezicht te zien is, maar men toch de emotie van de hoofdpersonen kan lezen. ‘En daarbij laat ik ruimte voor de kijker om er zelf nog een idee bij te verzinnen. Ik hoef niet voor hen te bepalen wat zij moeten voelen bij een schilderij.’
Momenteel exposeert Trijnie wat minder, maar ze is voornemens om volgend jaar weer regelmatig huisexposities te gaan geven. ‘En binnenkort sta ik op de kerstmarkt van de Snuffelschuur hier in Enumatil. Dan maak ik kerstcadeautjes, voor maar vier euro per stuk.’