Kleintje Cultuur – Zwannie Slagter
“Tijdens het schilderen ervaar ik heel veel rust”
GROOTEGAST – Al jarenlang is Zwannie Slagter actief op het gebied van kunst. De inwoner van Grootegast deed dit altijd zonder ook maar een kunstzinnige studie te hebben gedaan, maar vijf jaar geleden trok ze toch de stoute schoenen aan. De kunstenaar volgde, naast haar baan aan de Hanzehogeschool, een opleiding Figuratieve Schilderkunst in Dokkum en twee jaar geleden studeerde ze af. “Ik had, ondanks dat ik al mijn hele leven schilder, toch altijd een sterke drang om een opleiding op het gebied van kunst te gaan doen”, vertelt Slagter. “Ik ben ontzettend blij dat ik deze stap uiteindelijk heb genomen. Ik heb veel nieuwe dingen geleerd, waardoor ik mij ook sterk ontwikkeld heb”.
Slagter groeide letterlijk op tussen de kleurpotloden. Als klein meisje deed ze niets liever dan prachtige tekeningen maken en op haar zestiende wilde ze dan ook maar wat graag naar de Kunstacademie. Dat zat er echter niet in. “Het was toen nog niet echt vanzelfsprekend om van kunst je beroep te maken”, vertelt de inwoner van Grootegast. “Ook mijn ouders wilden dat ik ‘gewoon’ een vak ging leren. Ik weet nog dat ze tegen me zeiden: ‘Wil je geen kleuterjuf worden? Dan ben je ook veel aan het schilderen’. Maar dat vond ik niks. Vanaf mijn zestiende ben ik daarom gaan werken”. Maar naast haar werk tekende en schilderde Slagter ook altijd nog ontzettend veel. “Ik had die creatieve kant nodig om te kunnen werken. Daardoor kon ik me altijd goed concentreren en dat is eigenlijk nog steeds zo. Het schilderen deed ik toen altijd als hobby. Ik genoot er ontzettend van, maar kon niet altijd schilderen wat ik echt wilde. Dat zat me wel vaak dwars”.
Mede om die reden startte Slagter vijf jaar geleden aan de opleiding Figuratieve Schilderkunst in Dokkum. Iets waar ze lang over nagedacht heeft. “Het knaagde altijd al aan me en vijf jaar geleden heb ik toch die stap genomen”, vertelt de kunstenaar. “Ik dacht: als dit nou is wat ik m’n hele leven al wil doen, waarom doe ik het dan niet gewoon?” De deeltijd opleiding beviel voor Slagter heel erg goed. Eenmaal per week ging ze naar school en daarnaast deed ze thuis ontzettend veel. “Twee jaar geleden ben ik afgestudeerd en ik heb mezelf in die tijd sterk ontwikkeld. Dankzij de opleiding kan ik nu veel meer dingen maken wat ik echt wil”.
In haar leven heeft de kunstenaar uit Grootegast al ontzettend veel werken gemaakt. Ze produceert prachtige schilderijen vanuit haar atelier, waar ze het liefst dagelijks te vinden is. “Het liefst zit ik hele dagen hier in mijn hol”, lacht ze. “Tijdens het schilderen ervaar ik heel veel rust. In het dagelijks leven ben ik heel druk, maar als ik in mijn atelier ben, ben ik een heel ander persoon. Ik vind het prachtig dat ik, door veel te schilderen, mijzelf kan blijven ontwikkelen. Ik ben niet gauw tevreden, dus laat mijn werken ook vaak een aantal dagen staan. Als ik het schilderij er dan weer bij pak, pas ik nog het een en ander aan. Ik kan er niet van af blijven”. Als de schilderijen van Slagter uiteindelijk klaar zijn, moet er natuurlijk ook een lijst om. En ook dat zit bij de kunstenaar wel goed. “Mijn man Wim is lijstenmaker, dus mijn werken worden altijd voorzien van een prachtige lijst. Op deze manier is het gehele kunstwerk van ons samen”.
Op dit moment doet de inwoner van Grootegast ook mee aan het project ‘Westerkwartier In het Oog van de Storm’, dat is opgezet door Myra Eeken-Hermans en Trija Fleer-Niks om kunstenaars te steunen in de coronatijd. Een project waarbij de kunstenaars werken moeten maken die passen bij de coronatijd. “Het is een geweldig initiatief en ik vind het fantastisch dat ik hieraan kan meedoen”, glundert Slagter. “Ik heb mijn werken ook al zo goed als af. Ik heb drie schilderijen gemaakt: één van mijzelf, één van een jongetje en één van een man. Alle drie liggen ze te slapen met een dekentje over. De gedachte hierachter is dat ze heel ver weg zijn. Dat was ook mijn gevoel tijdens de coronatijd: stilte, rust, maar ook eenzaamheid. Ik hoop dat het mensen raakt en dat ze zich er ook in herkennen”, besluit de kunstenaar.
