Lieke Martens als voorbeeld voor talentvol jeugdlid vv Zuidhorn
10-jarige Kim Reitsma trekt aandacht van KNVB en FC Groningen
ZUIDHORN – Opnieuw heeft een talentvol jeugdlid van vv Zuidhorn de aandacht getrokken van de KNVB en FC Groningen. Deze keer betreft het de 10-jarige Kim Reitsma, die in de voetsporen hoopt te treden van Remco Balk, Leonel Miguel en Milan de Koe. Deze drie spelers werden ook vanuit de jeugdafdeling van vv Zuidhorn gescout en maakten alle drie later de stap naar het betaald voetbal. Milan de Koe heeft kortgeleden overigens besloten om (voorlopig?) een punt achter zijn betaald voetbalavontuur te zetten en meldde zich weer aan als lid van vv Zuidhorn.
Kim is het eerste vrouwelijke jeugdlid van vv Zuidhorn dat serieus mag gaan dromen van een glanzende voetbalcarrière. Haar bovengemiddeld talent viel al op toen ze zich als 6-jarig meisje meldde bij de ‘kabouters’ van de club uit haar woonplaats. Kim speelde als enig meisje daarna steeds in het hoogste team van haar leeftijdsklasse. Momenteel speelt ze bij vv Zuidhorn in de leeftijdscategorie onder 11 jaar. Het talent lijkt bij Kim vooral ook in de genen te zitten, aangezien haar beide ouders op eredivisieniveau gevolleybald hebben. Haar broer Mats (13 jaar), die ook bij vv Zuidhorn voetbalt, heeft verder vooral de focus op atletiek liggen. Ook hij is talentvol, wat al heeft kunnen blijken uit een zesde plaats tijdens de Nederlandse kampioenschappen op één van de loopnummers in de middenafstand.
Na een aantal proeftrainingen, waarvoor Kim werd uitgenodigd, volgde de definitieve selectie voor een verder traject binnen de KNVB. Maar ook FC Groningen meldde zich voor Kim, die momenteel vijf keer (!) per week een training afwerkt en op zaterdag een wedstrijd met haar team bij vv Zuidhorn speelt. Op maandag traint ze in Nieuwehorne met de KNVB-selectie en op woensdag bij FC Groningen. Verder traint ze twee keer bij vv Zuidhorn en volgt ze op vrijdag een opleiding aan voetbalschool Sedoc in Groningen. Op de vraag op welke positie ze speelt en wat haar sterke en minder sterke punten zijn, geeft Kim het volgende antwoord: “Ik speel aan de rechterkant op het middenveld. Ik denk dat vooral techniek en spelinzicht mijn sterke punten zijn”.
Dat Kim niet echt minder sterke punten weet te noemen, wekt gelet op de selectie voor het grotere werk, geen verbazing. Kim ziet verder Lieke Martens, die uitkomt voor het Nederlands vrouwenelftal en topclub Barcelona, als haar grote voorbeeld. Ze beseft net als haar ouders dat de lat daarvoor zeer hoog ligt en de weg ernaartoe heel lang is. Vader Cees en moeder Marjanne leggen geen enkele druk op Kim en steunen haar zolang ze erin gelooft en voor wil gaan. Op de vraag of het niet logischer was geweest dat Kim net als haar beide ouders haar geluk zou gaan beproeven in het volleybal, reageert vader Cees als volgt: “Volleybal is voor jonge kinderen moeilijker om aan te leren en dat begint pas leuker en interessanter te worden als ze een jaar of 11, 12 zijn. Kim vond voetbal zo leuk en bleek daarvoor talent te hebben, waardoor volleybal niet meer in beeld is gekomen”.
Het gezin Reitsma is overigens geïnteresseerd in vrijwel alle takken van sport en de focus ligt niet alleen op de sporten, waarin beide kinderen actief zijn. Veel bewegen en variatie is wat hen betreft belangrijk, maar nog belangrijker vinden ze dat hun kinderen plezier in sporten hebben en houden. Succesvol zijn is daarbij een mooie bijkomstigheid, maar geen doel op zich. Zoals gezegd steunen de ouders de ambities van hun beide kinderen en zijn ze zich ervan bewust dat dit ook nodig is om verder te komen. Het vraagt ook om keuzes en zo vinden ze de belasting van zes dagen voetbal per week voor Kim wel wat te veel. Bovenal moet het ook leuk blijven en mag het geen obsessie worden. De toekomst moet daarbij uitwijzen welke ambities er wel en welke er niet kunnen worden waargemaakt. De tijd zal leren of de dromen van Kim uitkomen.