week 12

maria's mooie mensen

Pippa en Zusje; ze zijn nog maar vijf maanden oud, maar weten al als geen ander hoe ze al onze tijd en aandacht volledig moeten opeisen. Wederhelft en ik hebben twee prachtige kleine katjes in Noord-Holland opgehaald. Al op de terugweg smolten we bij iedere blik die we achteruit wierpen. Wederhelft sprak: “als er wat met ze zou zijn, zou je er nu al alles aan doen om ze weer beter te krijgen”, waarop ik nuchter antwoordde: “allemaal leuk, maar de dames hebben bij ons niks te lijden, dus die worden waarschijnlijk probleemloos een jaar of 15.” Ik had beter kunnen afkloppen… Willem en Monique, waar wij onze dames vandaan hebben, bleken iets minder te hechten aan hygiëne dan nodig is. En dat terwijl Willem een viskar runt en de vis, maar ook servetjes en bakjes voor een gedeelte thuis opslaat en zijn ‘Moon’ ons rijkelijk voorzag van schoonmaaktips. We weten nu exact hoe we onze laminaatvloer blinkend als een spiegel kunnen krijgen en hoe we de ramen met uienwater kunnen poetsen. Allemaal mooi, maar wij hadden meer gehad aan tips hoe we de kont van onze katten het beste schoon kunnen maken, als ze weer eens aan de dunne zijn. Want onze dames bleken een parasiet te hebben meegekregen en kregen ook nog eens last van de antibiotica die ze juist beter hoorde te maken. In plaats van twee springlevende, alles afbrekende en terroriserende katjes, werd ons huis gedomineerd door twee ‘ouwe wijven’ die zich zuchtend en steunend uit de bak hezen, daarna gewillig hun kont lieten afvegen door ons, om zich naar de houtkachel te slepen en daarvoor languit te gaan liggen. En zoals wederhelft al voorspeld had: wij wilden er wel alles aan doen om ze beter te krijgen. Menig telefoontje werd er gepleegd met de dierenarts. Zusje bleek al snel ijzersterk, at, nee vrát alles op wat we haar maar voorzetten en kwam consequent aan tot ze meer dan een halve kilo zwaarder was dan Pippa, die maar moeizaam opknapte, niet wilde spelen en ook nog eens een zielig tranend oog had. Halsoverkop reden we weer naar de dierenarts toen ze in het weekend niet meer van haar plek kwam, maar eenmaal op de tafel bleek mevrouw in haar beste doen. Al kopjes gevend, klom ze tegen ons op en wierp ze verleidelijke blikken naar de dierenarts, die haar uiteraard kerngezond verklaarde. Inmiddels beginnen de dames weer op te knappen. Ondanks alles, en daarmee bedoel ik tig pakken babydoekjes om de billen schoon te houden, twee flessen medische Dettol om alles te ontsmetten en ook een fles Zwitsal om de dames, zoals de dierenarts ons opdroeg, elke dag te wassen, zijn we dolblij met ons duo. We lachen ons te pletter om Zusje die menig salto vanaf de bank maakt en keurig balletjes apporteert. Onze Pip komt regelmatig even echt knuffelen om vervolgens in onze nek in slaap te vallen. Twee poesjes uit één nest en toch zijn ze zo verschillend qua uiterlijk en vooral in karakter. Gisteren keken we een spannende film. Zusje ging er eens goed voor zitten en besloot eens op de televisiekast te klimmen om het één en ander van dichtbij te volgen. Pippa kon het net als mij, nog maar moeilijk aan zien, ze krulde een pootje over haar ogen en toen de spannende muziek op de achtergrond aanzwol, was ze er wel klaar mee en draaide ze haar rug naar de televisie. En voor wie nu denkt: ‘hoort dit niet over mooie mensen te gaan?’, schaf ook zo’n duo aan en dan weet u waar ik het over heb.

UIT DE KRANT