Maria’s Mooie Mensen 21”16

Na een toch al niet geringe gezinsuitbreiding met ineens twee dochters erbij, hadden wij afgelopen week nog een extra gezinslid in huis. Olliebollie, een nachtmerrie voor de meeste ouders en een droom voor de meeste peuters, had onze Olivia uitverkoren om eens een weekje mee door te brengen. Hij is de logeerbeer van de peuterspeelzaal en werd trots uit de auto geladen. ‘Kijk mama!’ klonk het blij, terwijl mijn hart even oversloeg. Even vreesde ik dat dochterlief de beer van iemand anders stiekem had meegenomen, maar toen ik de bijbehorende tas zag bij Olliebollie begon het me te dagen. Wij waren aan de beurt, wát een feest. In de tas zat een boek met instructies. ‘Hallo, ik ben Olliebollie en woon op de peuterspeelzaal. Maar deze week even niet, want dan logeer ik gezellig bij jou’. ‘Nou laat dat gezellig maar weg’ ging door mijn hoofd, denkende aan de gebroken nachten waar wij allemaal, inclusief dochterlief, nogal wat last van hebben. Zet ons maar een week op brood en water of sluit alle luxe maar af, maar als je aan onze slaap komt, wordt het er niet leuker op in huize Wijnands. Maar goed, Olliebollie had nog meer eisen naast de gewenste gezelligheid. Zo vindt meneer het leuk om voorgelezen te worden en had hij zelf alvast een boek uitgezocht op de peuterspeelzaal. Wij kregen ‘Koosje Koala’ toebedeeld, een boek waar dochterlief en ik direct al discussie over hadden. Want volgens haar was het toch echt een pandabeer en mijn reactie dat Koosje een koala is, leidde al vlot tot een heuse peuterdriftbui inclusief tranen. Ja, zoals ik al zei, als je aan onze slaap komt, wordt het er niet gezelliger op. Olliebollie wilde ook graag leuke dingen met ons doen, vertelde het eisenlijstje me. ‘Neem me mee met al het leuks wat jullie doen!’. Fijn, want met twee pasgeboren baby’s is dat niet zo veel. Ik ben momenteel al blij dat we gewoon de dag door komen, de meisjes hun zes voedingen krijgen en Olivia een beetje went aan de situatie. Om de pret compleet te maken, wilde Olliebollie ook nog eens dat we in zijn eigen dagboek schreven wat voor leuks we hadden gedaan, het liefst compleet met foto’s en eigengemaakte knutselprulletjes. Ik moet zeggen: hij weet wel van vragen. Al bladerend door zijn boek zag ik dat andere ouders de lat hoog hadden gelegd. Hele collages kwamen voorbij van kinderen in het zwembad met de knuffelbeer of samen spelend met een grote schare neefjes en nichtjes. In ons huishouden ging dat dus even anders. Dochterlief namelijk, verloor haar interesse in de beer al vrij snel. Een kwestie van ‘het hebben van de zaak, is de end van het vermaak’. En dus zat mama uiteindelijk in het weekend aan het dagboek te knutselen, terwijl mevrouw mij voorlas uit haar eigen versie van ‘Koosje Koala’ omgedoopt tot ‘Koosje panda’. Toen het tijd was afscheid te nemen, vertrok ze wel met een grote lach weer naar school. En ze presteerde het ook nog te zeggen: ‘Ach Olliebollie, wat was het leuk, kom je nog eens weer bij mij logeren?’. Ik had bijna een zenuwinzinking.