Maria’s Mooie Mensen 29”16

Ken je dat gevoel van nieuwe kleren voor het eerst aantrekken en je daarin zomaar ineens beter voelen dan in al het andere wat in de kast hangt? Of dat gevoel van die eerste hap nemen, als je de hele dag al weet dat je ’s avonds heerlijk uit eten gaat en daarvoor de hele dag ‘honger gespaard’ hebt? Wat te denken van het voor het eerst gebruiken van een nieuwe telefoon of ipad of televisie of laptop? Zo’n doos uitpakken, de stroom eraan en dan zo’n apparaat wat voor het eerst oplicht en zoveel knopjes te ontdekken. Of een nieuwe auto ophalen en die met een grote lach op je gezicht voor het eerst je eigen oprit oprijden. Ik weet er nog wel eentje: voor het eerst wakker worden op vakantie, de gordijnen opentrekken en niks anders zien dan strakblauwe lucht, de zee en misschien een wuivend palmboompje? Of misschien gewoon simpel je favoriete nummer op het juiste moment op de radio of een berichtje van diegene waar je net aan dacht of een gestolen kus van diegene waar je gek op bent. Tegenwoordig zijn al dit soort dingen ondergeschikt aan hele andere dingen in ons huishouden. Ik kan gelukkig worden van lege wasmanden – een unicum tegenwoordig -, een opgeruimd huis waar speelgoed gewoon ligt waar het hoort in plaats van daar waar je je nek er bijna over breekt en een vaatwasser die uitgepakt is voor acht uur ’s ochtends in plaats van nog even snel rond etenstijd – om hem vervolgens meteen weer vol te pakken. Het is heerlijk om in slaap te vallen en nog heerlijker om wakker te worden na vier uur ’s ochtends of nóg beter: wakker worden van de wekker in plaats van van een kind wat dorst heeft, honger heeft, een speen kwijt is of gewoon even wakker is geworden. Ook leuk: geen babyspuug op je kleren, tijd om eens uitgebreid te douchen en zomaar de deur uit lopen. Maar het is vooral genieten hier als we ’s avonds met zijn allen om de eettafel zitten voor het avondeten – waarbij het al niet meer uitmaakt dat het eigenlijk álweer te laat is om te eten. Het is genieten als we met zijn vijven in ons net te kleine bed hangen voor het slapen gaan. Of om te gaan wandelen met de hand van mijn oudste dochterlief in de mijne en terwijl de andere zwoegt om die mammoettanker van een kinderwagen waarin twee engeltjes liggen, vooruit te duwen. Geen nieuwe kleren of nieuwe telefoon, geen heerlijk eten of vakantie kan op tegen het beeld van een tweeënhalf jarige die haar drie maanden oude zusjes in slaap probeert te zussen. Niks kan op tegen de kusjes en de knuffels die zij geeft en niks kan op tegen een lach van je eigen baby als je voor haar wieg verschijnt. Helemaal niet als je die in tweevoud krijgt. En dan vergeet je zelfs heel even dat het vier uur ’s nachts is en je eigenlijk best wel wat slaap kan gebruiken.