Maria’s Mooie Mensen 4”16

maria's mooie mensen

‘Heb jij nou nog steeds zo’n dikke buik?’ Ik schrik op, denk nog even schuldbewust aan het stuk taart dat ik me net ter ere van de zesde verjaardag van mijn nichtje goed heb laten smaken en kijk dan in het grijnzende gezicht van mijn neefje van bijna drie. ‘Wanneer is die buik weer weg?’ vraagt hij vervolgens. Ik begin omslachtig uit te leggen dat dat nog wel even duurt, dat mei nog ongeveer vier maandjes weg is en dat dan oma ook jarig is. Ik heb niet het gevoel dat het helemaal landt. ‘Maar’, begin ik mezelf te verdedigen, ‘tante Maria heeft natuurlijk wel twee baby’s in haar buik, dus die is wat dikker dan anderen.’ Hij kijkt me even fronzend aan. ‘Waarom krijgen jullie dan niet gewoon één baby?’ Tja. Ik zucht eens, maar merk dat zijn aandacht alweer afgeleid wordt door dochterlief die met één van zijn auto’s aan de haal gaat en bespaar mezelf de moeite een zinnig antwoord te bedenken. Naast me zit het feestvarken. Mijn nichtje is alweer zes geworden en bekijkt intussen mijn buik ook met oprechte interesse. ‘Mijn mama had een collega en die was zo dik van haar baby dat haar kleren nog maar tot hier kwamen’, vertelt ze terwijl ze overdreven haar shirt tot onder de oksels omhoog trekt. ‘Dan had zij gewoon een verkeerde maat’, concludeer ik tevreden. ‘Later word ik ook zo dik’, gaat ze verder. Ik denk even aan het net gekregen poppenhuis dat in de woonkamer staat te pronken, alle barbies waarmee ze verblijd is en de Kinderen voor Kinderen-cd en haast me te zeggen: ‘nog lang niet hé. Eerst ga je allemaal leuke dingen doen, je gaat nog jaren met veel plezier naar school en nog veel leren, misschien wil je nog wel heel veel reizen en je wil toch ook nog bij Kinderen voor Kinderen zingen? Pas dan en als je dan ook nog iemand vindt die je heel leuk vindt, dan krijg je misschien ook wel kindjes.’ Ze moet er even over denken. ‘Dan moet ik toch ook eerst trouwen?’ Opnieuw leg ik met veel bombarie uit dat ook dat niet hoeft. ‘Nee. Als je trouwt, dan krijg je ook een baby samen.’ En opeens betrekt haar gezicht. ‘Maar ik weet eigenlijk niet of ik wel baby’s wil. En dan kan ik dus ook nooit trouwen, want dan krijg je baby’s samen.’ Ze kijkt er in en in somber bij. Nu is het tijd echt even alle ‘tante-zeilen’ bij te zetten. ‘Jij mag gewoon trouwen en geen baby’s krijgen’, zeg ik resoluut. ‘Maar hoe moet dat dan?’, vraagt ze zich af. ‘Gewoon doen. Jij kan later alles worden wat je wilt. Als jij mama wil worden, dan kan dat. Maar misschien wil je wel liever juf worden, of zangeres, of alles tegelijk. En als jij alleen maar wilt trouwen en geen baby’s wilt, dan doe je dat gewoon. Als jij maar gelukkig bent.’ Het gezichtje naast me klaart weer wat op. ‘Heb jij nou nóg die dikke buik?’, klinkt het ondertussen alweer ongeduldig naast me. Mijn neefje gaat de strijd nog maar eens aan. Ik kijk weer naar de andere kant en zie mijn nichtje opgewekt een liedje zingen voor haar barbies. Ze zou zomaar eens zangeres kunnen worden, concludeer ik tevreden.

UIT DE KRANT