Maria’s Mooie Mensen 248
maria's mooie mensen
Vastbesloten waren we begin vorig jaar nog: ook al kregen wij twee baby’s tegelijk erbij, we zouden echt wel op vakantie gaan. Zelfs toen de dames geboren waren en het baby-geweld over ons heen kwam, wilden we nog niet van opgeven weten. Pas toen de klad in het slapen kwam en we avonden lang op onze tenen van de ene naar de andere slopen en we ons hoofd nog niet op het kussen hadden gelegd of we konden weer iemand troosten, besloten we dat vakantie even niet aan de orde zou zijn. En dus boekten we al in november van vorig jaar onze zomervakantie van dit jaar, want als het maar vast lag, wisten we in elk geval zo goed als zeker dat we dan deze zomer wel weer weg zouden gaan. Nou is een jaartje bij huis echt geen ramp. Maar de achtertuin, hoe mooi deze ook is, houdt nou eenmaal niet zoveel rust in als het strand waar geen klusjes te doen zijn en geen onkruid te trekken is. En als de zon niet schijnt, kan die achtertuin direct op geen enkele manier meer tippen aan de zonovergoten dagen die de vakantie meestal rijk is. Net zoals al die jaren ervoor rijden we ook dit keer weer naar Italië, maar de voorbereidingen waarin ik verzeild ben geraakt doen eerder vermoeden dat we een wereldreis in de planning hebben. Met een koud voorjaar nog achter ons was er nog niet echt sprake van enig zomergarderobe in de kasten van mijn dochters, dus dat betekende inslaan. Waar eerder voor één meisje wat leuke jurkjes werden aangeschaft, verzandde ik nu in de uitdaging om voor drie kleine dames wat leuks te vinden. Voor elk iets wat bij hun eigen smaak past en wat dus niet teveel op elkaar lijkt. Had ik eenmaal voor iedereen de setjes uitgekiend, bleek thuis weer dat de maat niet goed was en kon ik weer opnieuw beginnen. Simpele setjes van korte broeken, t-shirts en een vestje voor de koudere momenten leverden keer drie in één keer tassen vol op waarvoor je je bijna schaamt om het mee naar huis te nemen. En na de kleren van de dames was ook mijn eigen garderobe na een jaar van een tweelingzwangerschap en die vreselijke ik-ben-net-bevallen-dus-compleet-niet-in-model-fase wel aan een update toe. Manlief keek vertwijfeld naar de ladingen kleren die aangesleept werden, maar ook hij kon nog wel wat gebruiken en sloot de rij van deze klereninvasie in ons huishouden. En toen was het hek van de dam en gingen de voorbereidingen pas echt los. Met oudste dochterlief achter me aan slepend dook ik regelmatig het dorp in om nog even vakantieboodschapjes te doen. Handdoekponcho’s voor de dames: check, strandspeelgoed: check, zonnebrand variërend van factor 50 tot aan 20 en bruinverlengende en kleurverdiepende aftersun (ja dat bestaat): chéck. Ook handig: kleurboeken voor oudste dochterlief, een reistas om de versleten versie die er nog ligt te vervangen, petjes voor de meisjes en waterproof mascara voor mama. Manlief regelt nog tablethouders om de autorit wat beter te laten verlopen en zorgt samen met oudste dochterlief voor de vignetten. Zij test in de tussentijd tenten bij de kampeerspecialist in ons dorp en is ondertussen ernstig teleurgesteld dat we niet gaan kamperen. En dan doet mama ondertussen haar laatste stop aan: de boekenwinkel. Twijfelachtig slenter ik rond, zál ik tijd hebben om te lezen met drie kleine kinderen of is dat een illusie? Uiteindelijk vist manlief naast een opblaaskrokodil en twee doosjes zetpillen ook drie boeken uit mijn boodschappentas. Vragend kijkt hij me aan. Ik ga lezen, stel ik en we moeten beide lachen. We gaan in elk geval op vakantie.