Hoewel ik opgegroeid ben in een echt voetbalgezin, ben ik niet bepaald een groot liefhebber van het spelletje. Al jaren kijk ik minimaal naar de wedstrijden en sinds de prestaties van ons nationale team achterblijven, is het al helemaal niet leuk meer om te zien. Ik heb niet het gevoel er iets aan te missen, alleen als de WK-poule dan moet worden ingevuld op het werk, is dat wel een hele uitdaging zo opeens. Zonder enig verstand van zaken wordt het echt blind gokwerk en daar ben ik niet zo van. In de loop der jaren heb ik een geheel eigen tactiek ontwikkeld om de uitslagen enigszins redelijk op papier te krijgen. Het begint altijd met gedegen research online. Ik kan u inmiddels vertellen dat kanshebbers voor de titel Duitsland, Brazillië, België, Spanje en Argentinië zijn. Wie nog kunnen verrassen zijn Portugal, Zwitserland, Engeland en Croatië. Polen heeft in de voorrondes het meest gescoord, dat wist u vast niet, maar ik dus inmiddels wel. Ook Australië legde opvallend veel doelpunten in het net, maar die bleek meer wedstrijden te hebben gespeeld. Hoewel je de Belgen meestal niet zo serieus neemt, kun je dat dit WK maar beter wel doen. Het schijnt dat onze zuiderburen een zeer sterke lichting spelers heeft klaargestoomd die zomaar eens een serieuze kandidaat voor die titel kunnen zijn. Ook zij hebben een enorm goede spits die zomaar topscorer zou kunnen worden. Ik koos uiteindelijk de Pool die in mijn ogen veel meer agressie te bieden heeft en volgens de cijfers in de voorrondes ook topscorer was: Lewandowski. En zo vul ik uiteindelijk alle uitslagen in: ik mix mijn eigen input met de informatie die ik vind online. Noem het ‘fingerspitzengefühl’ of tussen de regels door lezen – lachwekkend heb ik ook wel gehoord – , maar ik heb zo mijn geheel eigen wijze om te beredeneren wie er gaat winnen. Zo denk ik dat de Duitsers dit keer niet uit de verf komen. Die degelijkheid en stijfheid die deze landsbewoners zo kenmerkt, gaat het never nooit redden tegenover de flair van de Zuid-Amerikanen. De Belgen gun ik het dit keer wel – ze kunnen het beter nu een keertje goed doen nu wij niet meedoen en ook niet van ze kunnen verliezen – en dus zet ik die overal op winst. De Russen die winnen niet omdat ze goed zijn, maar omdat dat onder de tafel wordt geregeld en de Serven die verschijnen nog nét niet met zwaard en al op het veld en winnen dus ook alles. Japan en Zuid-Korea, die mensen hebben superveel energie met die korte beentjes en gaan als ware Duracell-konijnen zo lang over dat veld spelen dat de tegenstander uitgeput raakt en ze toch nog kunnen scoren. De Scandinaviërs maken prachtige meubels en kleren, maar alles heel basic en zo gaat dat ook in het veld: de basis is top, maar dan die flair om goed te scoren mist. De Brazillianen lachen zich overal doorheen en doen alles zoals daar in het thuisland: relaxed en met gemak. Zij zullen vast uiteindelijk winnen. Dus mocht u nog een winnaar in moeten vullen: ik geef hem nu cadeau. En wie denkt dat deze analyses hélemaal nergens op slaan, komt bedrogen uit. Ten tijde van het typen van deze column sta ik steady op de eerste plek. Of ik nou zo goed ben of de rest zo slecht; dát houden we maar in het midden.
