Maria’s Mooie Mensen

maria's mooie mensen

Er is weer meer koffie gezet dan ooit, de puntenslijper wordt weer fanatiek gebruikt en schoolboeken slingeren overal en nergens; we hebben de tweede week van thuisonderwijs overleefd. Mooie momenten waren er zat: zien hoe ze met elkaar dingen oplossen, merken dat het muntje van de letters valt bij de jongste twee en dat onnavolgbare brein van oudste dochterlief aan het werk zien met haar extra moeilijke werk. Het was genieten met de hond uitlaten deze week: elke dag zonder morren, elke dag werd er genoten van het momentje in de frisse lucht. De ene keer sprongen ze in modderplassen alsof ze biggetjes waren, een andere keer lag er ijs op diezelfde plassen. We knutselden een pinguïn en we leerden alles over verkleinwoordjes. ‘We’ inderdaad, want het blijkt dat schoolwerk beter gaat als mama meehelpt. Het ging niet allemaal van een leien dakje deze week: er waren genoeg dagen dat ze geen zin hadden in schoolwerk en hoewel ze langer slapen dan in schoolweken staat er hier nog altijd niemand met plezier op ’s ochtends. En opnieuw bleek het o zó lastig om schoolwerk te combineren met mijn eigen werk. Onze meisjes lijken over het algemeen aardig door deze periode te rollen, maar soms blijkt dat schijn bedriegt. De ene uit zich boos en verdrietig, de ander merkt terloops maar wel heel regelmatig op dat ze juf mist en de oudste besluit mij extreem goed te gaan helpen om deze weken makkelijker te maken. Mijn hart breekt als er dikke tranen van onmacht over die kleine wangen glijden en keer op keer blijf ik ze meegeven: het komt allemaal goed, voor je het weer mopper je weer dat je niet naar school wilt. Wat vervolgens hard wordt ontkent; mopperen op naar school gaan zullen ze nooit doen. Mopperen doen ze in elk geval wel. Oudste dochterlief heeft een hekel aan de uitlegfilmpjes van haar meester en juf en voorziet die dagelijks van snibbig commentaar. Ons middelste meisje reageert haar stress graag af op haar tweelingzus die op slechte momenten niet eens naar haar mag kijken en ook ik ben er debet aan: elke wijziging in het schoolschema betekent wijzigingen in mijn toch al veel te krappe werkplanning en wordt dus niet met gejuich door mij ontvangen. De mooiste momenten van de week blijken telkens weer het half uurtje online met de kleuterjuf en een klein clubje uit de klas van de jongste twee. Hoewel ze ver weg zit, weet deze juf rust en warmte uit te stralen. Ze loopt zo de tuin in met haar laptop om haar eendjes te laten zien, pakt de gitaar erbij om samen te zingen of organiseert als een ware quizmaster een bingo compleet mét prijsjes. Het plan om zoveel mogelijk ronde voorwerpen in huis op een bult te verzamelen, vond ik wat minder geslaagd – ‘ik pak de kruk!’, ‘daar is nog een ronde bloempot!’ en hele ladingen speelgoed werden tevoorschijn getrokken, maar eerlijk is eerlijk: er is geen half uurtje met deze juf waarin een wanklank valt en er niet gelachen wordt. Gouden momentjes: ze zijn er nog genoeg. De kunst ze te blijven zien, is mijn goede voornemen voor week drie van het thuisonderwijs.

UIT DE KRANT